Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Σκονάκι από τους "Schooligans", το περιοδικό των μαθητών του τελευταίου θρανίου (τ.17/ Απρ.2010): Τι άλλαξε στη ζωή μου λόγω της κρίσης...

   Αυτή η ερώτηση έγινε σε παιδιά απ' όλη την Ελλάδα. Τα περισσότερα απάντησαν ότι έχουν αλλάξει πολλά. Λιγότερο χαρτζιλίκι, λιγότερες βόλτες και... αποδείξεις, πολλές αποδείξεις! 
   Ο Μεθόδιος Αργουμέντης διάλεξε μερικές ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Εσείς τι καταλαβαίνετε απ' όλα αυτά που γίνονται και λέγονται για την κρίση; Πώς την αντιμετωπίζουν οι μεγάλοι στο σπίτι σας; Για στείλτε τη δική σας εμπειρία και γνώμη. Είναι κρίμα που μεγαλώνουμε, αλλά ναι, η ζωή δεν είναι μόνο παιχνίδι...


   Το χαρτζιλίκι για το κυλικείο ελαττώθηκε. Πίσω στο παλιό σπιτικό τοστάκι. Αλλά το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι η μάνα μου όλη την ώρα με πρήζει για τη χρήση του υπολογιστή. Την απασχολεί μονίμως μην τυχόν αυξηθούν οι λογαριασμοί της ΔΕΗ... 
                                        
                            Πάνος, μαθητής, 17 χρονών
   
   Η μητέρα μου δουλεύει πια μέχρι τις 9-10 η ώρα και δεν προλαβαίνω να τη βλέπω.


                          Κώστας, μαθητής, 13 χρονών


   Σταμάτησα μερικές ασχολίες μου (το μπαλέτο και τα γαλλικά). Αλλά δε με νοιάζει, έτσι κι αλλιώς δε μ' άρεσαν.


                                Εύη, μαθήτρια, 13 χρονών


   Να παραγγείλουμε πίτσα; Πάνε αυτά! Φτιάχνουμε μόνη μας εκείνη τη ζύμη με τοπ χαρούμενο ζυμαρούλη...
   Επίσης παλιά νοικιάζαμε DVD να βλέπουμε, αλλά τώρα περιμένουμε να τα βγάλουν οι εφημερίδες.


                            Ms Moriarty, μαθήτρια, 15 χρονών


   1ον δεν πήρα Playstation 3
    2ον δεν πήρα Xbox 360
    3ον δεν πήρα MP4
    4ον δεν πήρα προπληρωμένη κάρτα για το Ebay
    5ον δεν πήρα την μπάλα του Ronaldinho.  


                            Βαγγέλης, μαθητής, 13 χρονών


   Όλη η οικογένειά μου είναι σκατά λόγω οικονομικής κρίσης! Αδελφές; Απελπισμένες πτυχιούχες και άνεργες. Μπαμπάς: Απελπισμένος σκέτο και άνεργος. Μαμά: Από στιγμή σε στιγμή άνεργη!
   Της πουτάνας! Και εγώ που επιτέλους βρήκα κάτι να μ' αρέσει πολύ στη ζωή μου (την κιθάρα) δεν έχω την ευκαιρία να πηγαίνω πλέον στο ωδείο γιατί "no money, no funny" που λένε...! Έχω ξενερώσει. Απ' την άλλη, όλα αυτά που λέω είναι μαλακίες. Απορώ με τον εαυτό μου... Εδώ άνθρωποι αυτοκτονούν, δεν έχουν να φάνε, χάνουν τα σπίτια τους κι εγώ παραπονιέμαι γιατί δεν κάνω μαθήματα κιθάρας...!


                                             Εμμανουέλα, μαθήτρια, 16 χρονών  


   Μας έχει επηρεάσει η κρίση αλλά εγώ ποτέ μου δε ζήταγα λεφτά, μονάχα 1 ευρώ για το σχολείο. Και έτσι δε με έχει επηρεάσει.


                       Γιώργος, μαθητής, 13 χρονών


   Άσε ρε φίλε, τι να σου πω, έχω γίνει ρεζίλι. Μαζεύω αποδείξεις γιατί πρέπει να μαζέψουμε ένα σωρό. Όλοι στην παρέα γελάνε. Άσε σου λέω...


                                              "Μαϊμουδάκι", μαθητής, 15 χρονών


   Είναι κάποια μικροπράγματα που μου υπενθυμίζουν την οικονομική κρίση. Όπως το βλέμμα της μαμάς όταν της ζητάω να μου δώσει λεφτά. Ή η ανησυχία που διαισθάνομαι όταν αργά το βράδυ συζητάει με το μπαμπά για λογαριασμούς, το δάνειο, και του λέει "σήμερα απέλυσαν 7 από τη δουλειά και την επόμενη εβδομάδα θα απολύσουν άλλους 10".
   Εκεί όμως που το αντιλήφθηκα πραγματικά (ίσως γιατί εκεί μ' ένοιαξε πιο πολύ) ήταν όταν της είπα ότι ήθελα πάρα πολύ να πάω σε δύο συναυλίες. Η απάντησή της, "πρέπει να διαλέξεις μία από τις δύο", ήταν τόσο απόλυτη που έπνιξα μέσα μου το ναζιάρικο "έλα βρε μαμάααα" και αποφάσισα από δω και στο εξής να κάνω το δικό μου έλεγχο στα έξοδά μου.
                        
                               Μαριάνθη, μαθήτρια, 16 χρονών


   Τελευταία κάποιοι φίλοι δεν μπορούν να έρθουν σινεμά. Αλλά πάντα βάζουμε οι άλλοι χρήματα και έρχονται όλοι στο τέλος.


                                Condagi, 16 χρονών




Καλό κουράγιο στις οικογένειές σας, 
                         φιλαράκια!