- "Η ιπτάμενη σκάφη"
...Καθώς λοιπόν η ιπτάμενη σκάφη πετάει εδώ και ώρες στους καταγάλανους ουρανούς... Μπουφ, μπουφ, μπουφ, τουκ! τουκ! Ένας κεραυνός! Και να ο Πίκος Απίκος πεσμένος σε μια άκρη ενός παράξενου δρόμου με φοινικιές.
- Μα πού στο καλό βρίσκομαι; Δεν καταλαβαίνω!
Και ξαφνικά ένα στρουμπουλό αχλάδι ξεπροβάλλει μπροστά στα μάτια του.
- Αααα! Βοήθεια! Εισβολείς! Εισβολείς! Εισβολείς στο χωριό μας, τη Φρουτοπία! Αααα!, φωνάζει το αχλάδι κατατρομαγμένο.
- Τι παράξενα πλάσματα κατοικούν εδώ! Μα τι λέω; Αφού... όπως είπε και το αχλάδι, βρίσκομαι στη Φρουτοπία, άρα... άρα μπορώ πολύ εύκολα να πάρω γραπτή συνέντευξη από κάποιο φρούτο!
Έτσι ο Πίκος Απίκος προχώρησε πιο βαθιά... Και τι να δει; Μια ολόκληρη πολιτεία από πολίτες! Τι πολίτες; Φρούτα, φυσικά! Τι μπανάνες, τι σύκα, τι φράουλες, τι κεράσια! Και όλα με το δικό τους σπίτι, σαν άνθρωποι! Τι μπορεί να γνωρίσει κανείς ταξιδεύοντας με μια σκάφη, ε;
- Χα,χα,χα! Το πεπόνι χορεύει ταγκό με το μούρο! Ωχ, θα το λιώσει το καημένο έτσι που πηδάει... Γειά σας! λέει ο Πίκος Απίκος σε ένα μεγάλο καρπούζι.
- Ααα!, κάνουν οι μπανάνες που βρίσκονται πιο πίσω.
- Τι θέλετε; λέει με ηρεμία το καρπούζι.
- Θα ήθελα αν μπορείτε να μου δώσετε μερικές πληροφορίες για τον τόπο σας κύριε καρπουζοκέφαλε...
- Σας παρακαλώ! Δεν είμαι καρπουζοκέφαλος, αλλά ένα κομψό καρπούζι!
- Ναι! Λοιπόν, θα μας πείτε κάτι; Θα προβληθεί και στην τηλεόραση.
- Μμμ...εεε...θα κάνω μια εξαίρεση! Θα είμαι σύντομος, ωστόσο: Το χωριό μας η Φρουτοπία είναι μια χαρά, κυρίες και κύριοι! Το μόνο πρόβλημα είναι η ζέστη που δημιουργεί στα ντοματάκια ιούς και έχουμε έλλειψη... Τα ρόδια ύστερα, δυστυχώς, δεν μπορούν να δουλεύουν όλο το χρόνο, παρά μόνο το φθινόπωρο. Και ας έρθουμε στο θέμα της φετινής γιορτής μας: Είναι η πιο σπουδαία γιορτή της Φρουτοπίας, όπου δεν αφήνουμε ούτε φωτογραφία μανάβη να φανεί στην υπέροχη χώρα μας! Το καλό που σας θέλω, μανάβηδες, ναι, ναι εσείς που με βλέπετε, ναι, ναι εσείς εκεί απέναντι! Ουαί και αλίμονο, έτσι και πατήσετε εδώ. Μα τις χίλιες πατάτες, θα σας λιώσω! Αυτά είχα να σας πω, και δε θέλω άλλο να εκτεθώ!
- Ευτυχώς έχω extra μπαταρίες για τη superσκάφη μου!
Ο Πίκος Απίκος βάζει τις καινούριες μπαταρίες, ξεκινάει ελαφρά και πολύ χαλαρά χάνεται στα σύννεφα...
Veronique, la cinephile
"...Σε 34 λεπτά, 52 δευτερόλεπτα και 14 δέκατα του δευτερολέπτου όταν κόντευε για την Φρουτοπία ξέμεινε από μπαταρίες. Στον αέρα που ήταν κατάλαβε τι έγινε και άρχιζε να φωνάζει: "Άι σιχτίρ! Άμα ήθελε να με απολύσει να μου το έλεγε. Δεν ήταν ανάγκη να με σκοτώσει!"
Πετάει τη σκάφη, ε... συγγνώμη την αεροσκάφη, κλείνει τα μάτια και περιμένει να γίνει το θαύμα. Τ' ανοίγει ξαφνικά και βλέπει ότι προσγειώθηκε πάνω σ' ένα μεγάλο μπαλόνι.
Όταν κατέβηκε με ασφάλεια, ξεκίνησε για το γραφείο να υποβάλει την παραίτησή του.
Τέλος πάντων, μετά από πολύ μπλα, μπλα, μπλα, ο Πίκος Απίκος άνοιξε σουβλατζίδικο...!"
Black Milk
"... Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του για τη Φρουτοπία... Ξαφνικά, καθώς πετούσε ένοιωσε το "όχημά" του να χάνει δυνάμεις. Προφανώς είχαν τελειώσει τα "καύσιμά" του. Για καλή του τύχη έκανε αναγκαστική προσγείωση σε ένα τροπικό νησί. Τελικά πέρασε τις διακοπές του ξέγνοιαστος και ανενόχλητος από τη δουλειά του."
John Shadow
"... ο Πίκος Απίκος όπως πέταγε πάνω από τον Ατλαντικό ωκεανό άκουσε κάτι περίεργους ήχους από τον ανεμιστήρα. Και ξαφνικά η σκάφη σταμάτησε να πετά. Λίγα λεπτά μετά η σκάφη βρισκόταν στην επιφάνεια του νερού. Ο Πίκος Απίκος κατατρόμαξε. Άρχισε να κοιτάει απεγνωσμένα γύρω του μπας και δει στεριά. Αλλά στη μέση του ωκεανού πού να την βρεις; Ο Πίκος Απίκος αναγκάστηκε να μείνει μέσα στην σκάφη μέχρι το κύμα να τον πάει σε κάποια στεριά.
Πέρασαν δυο μέρες, τρεις, τέσσερις, πέντε, τίποτα! Ε, σ' αυτό το σημείο ο Πίκος Απίκος από την πολλή μοναξιά που ένιωθε, έφτιαξε ένα καινούργιο φίλο για να έχει παρέα. Τον ανεμιστήρα! Έβγαλε, που λέτε, το πουκάμισό του και το έβαλε πάνω από τον ανεμιστήρα για μαλλιά. Μετά χάραξε ένα πρόσωπο στο κέντρο του ανεμιστήρα, πήρε τα γυαλιά ηλίου που είχε μαζί του και του τα φόρεσε.Του μίλαγε συνέχεια και τον φώναζε Ουίλσον! Μετά από δυο βδομάδες βγήκε σε μια στεριά που δίπλα της ήταν η Φρουτοπία!"
Όλιβ Στεργίου
"... Αέρας πολύς όμως φύσηξε και ο Πίκος Απίκος απομακρύνθηκε από τη Φρουτοπία. Κάποια στιγμή τελείωσαν οι μπαταρίες και η αεροσκάφη μαζί με τον Πίκο Απίκο σ' ένα εξωτικό ερημονήσι. Τι πρώτες μέρες ήταν μόνος του, μέχρι που την τρίτη μέρα γνώρισε την Άνια.
Άνια: Καλησπέρα...!
Πίκος Απίκος: Καλησπέρα!
Άνια: ...Και πώς σας λένε; Εμένα με λένε Άνια...
Πίκος: Πίκο Απίκο... Α, και πολύ ωραίο όνομα!
Άνια: Ευχαριστώ! Αν δεν σας πειράζει εγώ θα σε φωνάζω Πίκο!
Πίκος: Κανένα πρόβλημα! Είσαι καιρό εδώ;
Άνια: Όχι! Σειρά μου τώρα! Η μητέρα σας ήταν ζαχαροπλάστης κι ο πατέρας σας αστροναύτης;
Πίκος: Όχι, τίποτα από τα δύο / γιατί ρωτάτε ;
Άνια: Τίποτα, τίποτα.
Περάσανε τρεις μήνες, ο Πίκος και η Άνια παντρεύτηκαν, έκαναν 4 παιδιά και επέρασαν 4 σπουδαία χρόνια. Ο Πίκος θυμήθηκε την Φρουτοπία και το "Τρέχα γύρευε"! Έτσι πήρε την οικογένειά του και γύρισε πίσω στην χώρα του."
Catherine Cross
"...Καθώς ο Πίκος Απίκος πέταγε με την σκάφη του ξαφνικά σταμάτησε να λειτουργεί. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, ο Πίκος είχε προσγειωθεί μέσα σ' ένα σκουπιδιάρικο. Ανοίγει τα μάτια και τι να δει; Παντού σκουπίδια! "Ωραίες διακοπές θα κάνω μέσα στα σκουπίδια", μουρμούρισε. Τότε αναρωτήθηκε: "Άραγε σε ποια χώρα να 'μαι;" Βλέπει μια ταμπέλα που έγραφε "Σκουπιδότοπος Φρουτοπίας". Ο Πίκος Απίκος σκέφτηκε: "Ώρα για διακοπές...Γιούπιιι...!"
Το σκουπιδιάρικο αδειάζει τα σκουπίδια, μαζί μ' αυτά πέφτει κι ο Πίκος. "Βοήθεια, βοήθεια...!", φώναζε μα ποιος να τον ακούσει. Ήταν ένας εγκλωβισμένος/ παντού σκουπίδια, βρώμαγε πολύ εκεί πέρα. Στον Πίκο Απίκο ήρθε μια ιδέα! Θα έφτιαχνε μια καινούργια αεροσκάφη. Έψαχνε, έψαχνε παντού, μα σκοτείνιασε. Ήταν κουρασμένος και έριξε έναν υπνάκο μέσα σε κάτι κουτιά. Την άλλη μέρα ο Πίκος Απίκος έφτιαχνε τη σκάφη του. Της έβαλε και μπαταρίες που βρήκε πεταμένες εκεί κοντά, αλλά λειτουργούσαν ακόμη. Ανέβηκε στον ψηλό λόφο από σκουπίδια, πάτησε το κουμπί και έφυγε. Όλος ο κόσμος τον κοιτούσε απορημένος. Μετά από κάτι ώρες πτήσης σκάφης - και τι πτήσης! - έφτασε πίσω στη δουλειά του..."Κύριε διευθυντά", φώναζε, "ελάτε να σας πω...", "Πώς πέρασες παιδί μου;", ρώτησε ο διευθυντής. "Χάλια, δεν έκανα διακοπές. Ακούστε τι έγινε". Ο Πίκος Απίκος του έλεγε αυτά που του συνέβησαν. Ο διευθυντής τρελάθηκε. "Α, τότε παιδί μου δεν πρέπει να ξαναπάς διακοπές...!''. Κόκαλο ο Πίκος Απίκος!"
Έλπη
"...Ο Πίκος Απίκος αφού μπήκε στην αεροσκάφη με προορισμό την Φρουτοπία, ποτέ δεν φανταζόταν τι τον περίμενε μετά την απογείωση.
Καθώς η αεροσκάφη πετούσε πάνω από πόλεις και χωριά και ο Πίκος Απίκος τα χάζευε και είχε ξετρελαθεί με το εντυπωσιακό θέαμα που απολάμβανε, περνώντας πάνω από καταγάλανες θάλασσες με δαντελωτά ακρογιάλια, ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος και η αεροσκάφη άρχισε να τραντάζεται πάνω - κάτω όπως όταν είμαστε στη γη και γίνεται δυνατός σεισμός.
Ο ήρωάς μας τα έχασε από το φόβο του. Έγινε κατακίτρινος σα λεμόνι και χίλιες δυο μαύρες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό του. "Μέχρι εδώ είναι", σκεφτόταν. "Κάπου εδώ είναι το τέλος μου". Όλα έγιναν σε κλάσματα δευτερολέπτου, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Ώσπου ξαφνικά ακούστηκε ένα δυνατό "Πλαφ!!!" και η αεροσκάφη βρέθηκε να κολυμπάει ανάμεσα σε ανθρώπους που κι αυτοί κολυμπούσαν.
Φυσικά και τρόμαξαν, μα σε λίγο περικύκλωσαν την αεροσκάφη και αφού έβγαλαν από μέσα τον Πίκο Απίκο, τον έφεραν στην παραλία, του πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες και αφού συνήλθε από το σοκ, άρχισαν να τον ρωτάνε τι, πώς και γιατί βρέθηκε ανάμεσά τους.
Ο Πίκος Απίκος τους διηγήθηκε την ιστορία του μέχρι την στιγμή της ανώμαλης προσθαλάσσωσής του και τους είπε ότι τελικός τους προορισμός ήταν η Φρουτοπία. Οι παραθεριστές του είπαν ότι η Φρουτοπία βρίσκεται στο διπλανό νησί και κάθε απόγευμα ένα μικρό καΐκι γεμάτο κόσμο την επισκέπτεται.
Έτσι λοιπόν και ο Πίκος Απίκος βρισκόταν πολύ κοντά στον προορισμό του.
Με πολλούς άλλους ανθρώπους ανέβηκε στο πλοιάριο που θα τους μετέφερε εκεί..."
το Ντινάκι
...Λίγο αργότερα ο Πίκος Απίκος άρχισε να νυστάζει. Έσκυψε κάτω να δει αν κοντεύει να φτάσει στην Φρουτοπία και είχε αρκετή ώρα μπροστά του, γι' αυτό και είπε να πάρει έναν υπνάκο. Όμως μετά από λίγο ο Πίκος Απίκος προσπέρασε την Φρουτοπία. Όταν ξύπνησε συνειδητοποίησε ότι είχε προσπεράσει τον προορισμό του. Είχε φτάσει πια στην Σοκολατουπία. Αποφάσισε να προσγειωθεί γιατί δεν μπορούσε να κανει κι αλλιώς διότι η σκάφη (ή ό,τι ήταν αυτό τέλος πάντων) δεν είχε τιμόνι! Όταν προσγειώθηκε όλοι πήγαν να δουν ποιος είναι. Αλλά ο Πίκος Απίκος δεν μιλούσε σοκολατέζικα οπότε συνεννόηση μηδέν ή καλύτερα συνεννόηση μπουζούκι. Τελικά ο Πίκος Απίκος βρήκε έναν κύριο ονόματι Μους Σοκολά ο οποίος μπορούσε να συνεννοηθεί μαζί του.
Π.Α.: Καλησπέρα, do you verbuti, speak, parlez, sprehen, Greco;
Μ.Σ.: Νιαί, αλλιά απ' ιό,τι φιαίνιεται ιεσύ ιούτιε ελληνικά ιούτιε αγγλιικά, ιούτιε ρουμανιικά, αλλιά ιούτιε ιταλλιικά μιλιάς.
Π.Α.: Ναι, συγγνώμη δεν ήξερα σε ποια γλώσσα να μιλήσω και τα είπα όλα μαζί. Μήπως ξέρετε πού είναι και πώς θα μπορέσω να πάω στη Φρουτοπία;
Μ.Σ. Νιαι, βασιικά καλιύτερα θα ξιέρει ο τιαξιτζής μας, ο Τρούφας. Θα τον βρείτε εδιώ πιο κάτιου. Κάθιεται εκεί για τα μεσημεριανά πιοτά του.
Π.Α.: Ωραία, σας ευχαριστώ πολύ κύριε Μους Σοκολά!
Μ.Σ. Παρακαλιώ, παρακαλιώ!
Μετά απ' αυτήν την ωραία συζήτηση του Πίκου Απίκου με τον Μους Σοκολά ξεκίνησε για το μπαρ προσπαθιώντας να θυμηθιεί τον δρόμιο που του είχε πιει ο Μους Σοκολά (ωχ, ωχ, μου κόλλησε κι εμένα η γλώσσα της Σοκολατουπίας!). Στο τέλος το βρήκε το μπαρ, βρήκε και τον κ. Τρούφα.
Π.Α.: Συγγνώμη ο κ. Τρούφας;
Τ.: Ε; Ναι...
Π.Α. Ωραία είμαι ο Πίκος Απίκος και μ' έστειλε ο Μους Σοκολά για να με πάτε στην Φρουτοπία.
Τ.: (Ο Τρούφας κοιτάζει τον Πίκο Απίκο παράξενα σα να μη καταλαβαίνει)
Π.Α.: Μιλάτε ελληνικά, έτσι;
Τ.: Ναι, ναι πως... Έλληνας είμαι αλλά ζω εδώ πια. Είχα χαζέψει, συγγνώμη.
Π.Α. Πες το βρε πατριώτη κι έχω φάει τον κόσμο να βρω έναν άνθρωπο να συνεννοηθώ...!
Τ.: Ανέβα στη Ferrari μου και φύγαμε φιλαράκο!
Παρ' ότι ο Τρούφας το γκάζωσε το αμαξάκι, ο Πίκος Απίκος έφτασε σώος και αβλαβής στην Φρουτοπία, λίγο ζαλισμένος βέβαια, αλλά όπως είπε κι ο ίδιος, παραπατώντας και τρεκλίζοντας, "Τέλιος καλιό, όλια καλιά!"
Έφη Ajax
...Ο Πίκος Απίκος αφού βρισκόταν ήδη πολλά χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο της αναχώρησής του, η αεροσκάφη του ξαφνικά κι απότομα άρχισε να χάνει ύψος. Ο Πίκος Απίκος έγινε άσπρος σαν το χαρτί. Έκλεισε τα μάτια και... όταν τα ξανάνοιξε βρισκόταν μόνος του σ' ένα ερημονήσι. Ή σχεδόν μόνος του. Λίγα μέτρα δεξιά από κει που ήταν ξαπλωμένος, γύριζε σιγά-σιγά ο μισοδιαλυμένος ανεμιστήρας. Ξεκίνησε μια βόλτα στο νησί αλλά ύστερα από μισή ώρα κατάλαβε ότι το μόνο που είχε καταφέρει ήταν να κάνει μόνο μερικούς κύκλους.
Μετά από δυο μέρες είδε στον ουρανό μια μαύρη κουκκίδα, που όλο και μεγάλωνε, και μεγάλωνε, και όσο μεγάλωνε, έπαιρνε το σχήμα ενός ...ιπτάμενου δίσκου; αεροπλάνου; ελικοπτέρου; Ναι, ναι ελικόπτερο ήταν αυτό που κατέβαινε στο νησί! Ο Πίκος Απίκος άρχισε να κάνει σήματα στο ελικόπτερο με λαχτάρα. Η σωτηρία του ήταν πλέον κοντά...
Το ελικόπτερο κατέβηκε και προσγειώθηκε μέσα σ' ένα σύννεφο σκόνης. Από μέσα βγήκε ο διευθυντής του Πίκου Απίκου. Έπειτα από πολύωρη συζήτηση, τα δύο στελέχη της εφημερίδας "Τρέχα Γύρευε", ο Πίκος Απίκος κι ο διευθυντής του βρέθηκαν πάλι στα γραφεία τους. Ο διευθυντής ανακοίνωσε στον Πίκο Απίκο ότι τώρα θα πάει μ' ένα πιο γρήγορο και πιο ασφαλές μέσο στην Φρουτοπία. Ο δημοσιογράφος χαμογέλασε ανακουφισμένος. Ο διευθυντής σηκώθηκε και πήγε σ' ένα διπλανό γραφείο. Επέστρεψε φέρνοντας μια ίδια αεροσκάφη που τώρα όμως είχε δύο ανεμιστήρες! Ο Πίκος Απίκος είπε ότι δεν αισθανότανε και πολύ καλά και ζήτησε την καλοκαιρινή του άδεια...
Nick the periplokismenos
...Μετά από 2-3 ώρες ταξίδι...
Ωχ, ωχ! Τι έγινε; Γιατί σταμάτησε να λειτουργεί ο ανεμιστήρας; Φου, φου έλα καλό μου δούλεψε...!
Ο Πίκος Απίκος αρχίζει να χάνει ύψος, αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να βρει τι φταίει και σταμάτησε να λειτουργεί ο ανεμιστήρας. Για πάμε να δούμε κι εμείς.
- Αμάν! Τι βλάκα διευθυντή που 'χω. Ξέχασε να μου δώσει μπαταρίες, αν εξαντληθούν, ν' αλλάξω. Παναγιά μου, προσγειώνομαι! Ααααα!!!
Ο Πίκος Απίκος απ' ό,τι καταλάβατε προσγειώθηκε, αλλά ελαφρώς λιπόθυμος. Σσσσςςς. Ωχ, ωχ ακούω φωνές! Παιδιά, αναρωτιέμαι, τι να 'ναι οι φωνές αυτές; Εσείς δε θέλετε να μάθετε; Για ελάτε...
- Αχ! Το κεφάλι μου...! Ποιοι είστε εσείς και τι θέλετε;
- Ησύχασε. Δεν θα σε πειράξουμε. Εμείς είμαστε καλοί άνθρωποι!
- Και πώς σας λένε;
- Πού πήγαν οι καλοί μου τρόποι; Είμαι "το δουδουνάκι" κι εμείς εδώ ανήκουμε στη φυλή των Ψευδωνύμων. Ο αρχηγός μας είναι ο Βασιλιάς Μανώλης ο Γ...! Εσείς;
- Εγώ είμαι ο Πίκος Απίκος. Και γιατί σας λένε "φυλή των Ψευδωνύμων";
- Απλούστατα. Όλοι μας έχουμε κανονικά ονόματα, αλλά ο Αρχηγός μας μάς φωνάζει με ψευδώνυμα. Για παράδειγμα εμένα με λένε Αντιγόνη και είμαι "το τδουδουνάκι",η φίλη μου η Έλενα είναι "το καθαρματάκι", η Δάφνη μας "η δεσποινίς Ντουμίδου", η Κωνσταντίνα "το πορτατίφ", η Ελπινίκη "η Έλπη", η Ζέτα "το Ζετοοόνι", η Ανδρεάννα "η Όλιβ Στεργίου", η Έφη "η Έφη Ajax", η Βερόνικα "η Veronique la cinephile", ο Γιώργος "the a.b.boy", ο Γιάννης "o John Selal", ο Νίκος "ο Nick the periplokismenos", ο Αντρέας "ο BlackMilk", ο Γιώργος Κ. "ο George Catcha", η Κατερίνα "Catherine Cross", ο άλλος Γιώργος "the Hummer", ο Γιάννης "ο John Shadow" κι ο Νίκος ο Π... "o Pepper". Αυτοί είμαστε.
- Να σας ζητήσω μια χάρη; Γίνεται να μου φτιάξετε την αεροσκάφη ή μάλλον τον ανεμιστήρα να λειτουργεί χωρίς μπαταρίες;
- Μπορούμε αν όμως κι εσύ μας κάνεις κάτι! Επειδή εδώ στην Ψευδωνυμοτουπία δεν έχουμε γιατρό γίνεται να δεις το πόδι του John Selal;
- ΟΚ ! Πέρασε 1:30 ώρα και βγαίνει ο Γιάννης απ' το σπίτι χωρίς πατερίτσες. Με το που τον βλέπουν οι υπόλοιποι παίρνουν αμέσως τα εργαλεία του Γιώργου και μέσα σε δυο λεπτά έτοιμη για απογείωση η αεροσκάφη!
- Ευχαριστώ πολύ!
- Εμείς σ' ευχαριστούμε!
- Πρέπει να πηγαίνω...Αντίο φίλοι μου!
- Αντίο!
Στην πραγματικότητα...
- Ουάου, μαμά μια ηρωίδα της ιστορίας έχει τ' όνομά σου!
- Ναι; Ποια;
- Η Αντιγόνη!
- Α, ναι; Δεν το πρόσεξα!
Πετάγεται η Έλενα και η Δάφνη, οι δυο μεγάλες κόρες και...
- Αφού ρε παιδιά η μαμά μας είναι "το δουδουνάκι" και νονές μας "η Έλενα το καθαρματάκι" και η Δάφνη "η Ντουμίδου"!
- Τι έξυπνες κόρες που 'χω! Ελάτε να χαιρετήσουμε το κοινό...Πρώτα η Έλενα και η Δάφνη και μετά ο Γιώργος και ο Γιάννης, κι ο Νίκος, κι ο ... και η... και...
Εντάξει! Ξεκινήστε!
- Γεια σας!
- Αντίο!
- Η σειρά της μαμάς τώρα! Θα τα ξαναπούμε!
Αντιγόνη "το δουδουνάκι"
