Πριν μια βδομάδα ήταν, πριν δυο, πάντως Τρίτη ήταν, λιακάδα είχε έξω, σηκώθηκα χαρούμενη ξέροντας ότι θα παίξω με τη γάτα μου τη Daizy, πριν πάω σχολείο! Αφού ετοιμάστηκα, άρχιζα να παίζω μαζί της! Όμως ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα, οχτώ και τέταρτο χτυπάει το κουδούνι του σχολείου, βάζω παπούτσια, μπουφάν, και κάνοντας να φύγω, στην πόρτα...
- Α, σήμερα θα πάω τη γάτα για εμβόλιο στον κτηνίατρο! ακούω να λέει η μαμά.
Δεν προλαβαίνω ν' αρθρώσω λέξη και η πόρτα κλείνει πίσω μου. Αμέσως άρχισαν να δημιουργούνται διάφορες ανησυχίες μέσα μου.
- Αχ, είναι το πρώτο της εμβόλιο, τι θα κάνω; Εγώ στο σχολείο, εκείνη στον κτηνίατρο, θα φοβάται; θα πονέσει, άραγε, με το εμβόλιο;
Και όλο να βυθίζομαι σε μεγαλύτερη ανησυχία...
Έτσι φτάσαμε στην τέταρτη ώρα, στα Αγγλικά! Πω, πω και κάναμε και κάτι λέξεις στο Lesson 2...
Τι ώρα είναι; Τελευταίο διάλειμμα! Ααααα! Είναι ακριβώς η ώρα που η Daizy στον κτηνίατρο...
Έφη: Παίζεις κρυφτό; Θα παίξουμε και με τους άλλους και θα περάσουμε τέλεια!
Εγώ: Αχ, όχι ι ι...Ευχαριστώ, νιώθω χάλια...
Δάφνη: Κυνηγητό;
Εγώ: Α, μπα... Ευχαριστώ...
Μ' αυτά και μ' αυτά, μία και τέταρτο, σχολάωωω!
Εγώ: Μαμά ήρθα! Πήρες τη Daizy από τον κτηνίατρο;
Μαμά: Εδώ είναι και σε περιμένει!
Πάω στο καλάθι, ακούω νιαουρίσματα, η Daizy έρχεται, τρίβεται στο παντελόνι μου, πηδάει πάνω μου γουργουρίζοντας!
Εντάξει, δε λέω, ωραία μέρα σήμερα αλλά πολύ εξουθενωτική βρε παιδί μου, πολύ εξουθενωτική...! Η Daizy πήγε στο γιατρό, εγώ αρρώστησα από την αγωνία...!
Veronique, la gatophile
