"Κλέφτρα, άτιμη και ψεύτρα..." - Για τα "Κουλουράκια" της Ζωρζ Σαρρή από το Ανθολόγιο της ΣΤ' τάξης, δυο Xifteria ρωτάνε τη Ζωή...

- Τι σ' έκανε να φας όλα τα κουλουράκια;

- Πεινούσα κι όσο μου ερχόταν αυτή η ιδέα στο μυαλό, μου έτρεχαν τα σάλια...

 - Το είπες στο Δήμο ή στην Αθηνά ποτέ;

- Στο Δήμο δεν το είπα ποτέ, στην Αθηνά όμως το είπα...

- Τι σου είπε η Αθηνά;

- Η Αθηνά μου είπε ότι δεν έπρεπε να το κάνω αυτό στον ξάδελφό μου, αλλά δεν πειράζει, περασμένα - ξεχασμένα.

 - Τι ήταν ο Καραγκιόζης;

- Ο Καραγκιόζης ήταν η συνείδησή μου που με κυνηγούσε σε ό,τι κακό κι αν έκανα, σε ό,τι χαζό και άσχημο, και με κορόιδευε.

- Ο εαυτός σου ήταν καραγκιόζης; Γιατί;

- Όχι, ο ίδιος καλέ, αλλά ο  ά λ λ ο ς  μ ο υ  ε α υ τ ό ς.

- Το είπες στο Δήμο; 

- Στο Δήμο δεν είπα ποτέ τίποτα, δεν μπορούσα να τον αντικρίσω...

έγραψε η Claudia Divina (20/10/2010)

- Τι σ' έκανε να φας τα κουλουράκια;

- Είχα κάποιες "απορίες" που αναφέρονται και στο κείμενο, αλλά... κατά βάθος πεινούσα λίγο. Όταν έφαγα το πρώτο μου άρεσε, έφαγα άλλο ένα, κι άλλο, κι άλλο...

- Το είπες στην Αθηνά; Γιατί;

- Το είπα στην Αθηνά αφού τέλειωσε ο πόλεμος. Το είπα επειδή η Αθηνά είναι η καλύτερή μου φίλη και, όπως και νάχει, δεν κρύβεις κάτι τέτοιο από την κολλητή σου - αλλά και επειδή δεν μπορούσα να το κρατήσω άλλο μέσα μου.

- Τι σου είπε;

- Στην αρχή ταράχτηκε λίγο, αλλά μετά μου είπε πως δεν πειράζει γιατί όλοι κάνουμε μικρά και μεγάλα λάθη, αλλά και γιατί τώρα ο πόλεμος είχε πια τελειώσει.

- Τι ήταν ο Καραγκιόζης;

- Ο Καραγκιόζης ήταν η συνείδησή μου - την ονόμασα έτσι γιατί ο Καραγκιόζης κορόιδευε τους πάντες, όπως η συνείδησή μου εμένα.

- Ο εαυτός σου ήταν ο Καραγκιόζης; Γιατί;
- Μετά την επίσκεψή μου στη φυλακή ήταν η συνείδησή μου κι εγώ. Είχαν γίνει ένα. Είχα κοροϊδέψει και τη θεία του Δήμου, η μαμά της Αθηνάς...
- Το είπες στο Δήμο; Γιατί;
- Δεν το είπα στο Δήμο, παρ' ότι το ήθελα - δεν μπόρεσα να του πω ότι ενώ αυτός πέθαινε της πείνας στη φυλακή, εγώ έτρωγα τα κουλουράκια του...


έγραψε ο Don Gusstone Epidavrio (20/10/2010) 

Και φυσικά αφιερωμένο εξαιρετικά στο Xifteri Club :




ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ 


Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Διονύσης Σαββόπουλος
Άλλες ερμηνείες: Μαρίζα Κωχ

Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει
είναι π' ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα, σαν να 'ταν επιβάτες

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
ποιο φορείο θα μας κουβαλήσει
Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί
που δεν έχει σώμα να ψηφίσει, να ψηφίσει

Σαν κουκιά μετρώ τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ' το λευκό πανί, μέσα απ' το κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ, κάτι περισσεύει
Τρύπια είν' η αγάπη μας και δε μας προστατεύει

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
κόκκινο αυγό ή καρναβάλια
Μέσα από την κάλπη, τη στατιστική
μάς κοιτάει ο Χάρος και τού τρέχουνε τα σάλια

Σαν σκιές γλιστρούν λόγια και εικόνες
κάρα σκουπιδιάρικα φεύγουν οι χειμώνες
Κι αν δεν ντρέπεσαι να γυρίσεις πίσω
έλα στην παράσταση να σε γιουχαίσω

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί