"Πολιτιστική"...
Τόσα πράγματα και τόσες εικόνες. Από πού ν' αρχίσω... Και πού να τελειώσω....
Εδώ σ' αυτή την ομάδα έμαθα πολλά. Έμαθα πρώτα απ' όλα να κοινωνικοποιούμαι, έμαθα να κάνω φίλους, έμαθα να ενώνομαι με άτομα, να κρίνω, έστω και λίγο, γιατί κανείς μας δεν μπορεί να κρίνει κανέναν. Έμαθα να έχω ιδανικά, αξίες, όνειρα και στόχους. Έμαθα να μοιράζομαι αισθήματα. Έμαθα να γίνομαι ένας άλλος εαυτός. Έμαθα ότι όλοι πρέπει να πιεζόμαστε, έστω και λίγο, για να πετύχουμε. Έμαθα ότι η ζωή δεν είναι μονότονη και ίδια. Έμαθα πως τη ζωή εσύ την ορίζεις. Έμαθα τι θα πει θέατρο. Αυτή η ευχαρίστηση, αυτή η απόλαυση του ήχου, όταν ο κόσμος σε χειροκροτεί. Έμαθα και είδα πολλά βλέμματα, όταν ανεβαίνουν στη σκηνή να αλλάζουν εντελώς, είδα βλέμματα με ιδανικά, με αισθήματα, βλέμματα αληθινά. Γιατί σήμερα ζούμε λίγο - πολύ μέσα στο ψέμα, όσο κι αν πονάει αυτό.
Έμαθα να έχω άγχος, στο σωστό βαθμό, για το αν όλα θα πάνε καλά. Ίσως εδώ έμαθα να έχω θέληση και όρεξη για κάτι. Ίσως εδώ, κάτω από αυτές τις συνθήκες, έμαθα να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, έμαθα να προοδεύω. Εδώ, σ' αυτό τον χώρο, έζησα στιγμές αξέχαστες, στιγμές που χαράχτηκαν μέσα μου και δεν θα εξαφανιστούν ποτέ. Τόσα γέλια, τόσες χαρές, τόση πίεση, τόσο άγχος... Όλα αυτά με γέμισαν αισθήματα άπιαστα για μερικούς ανθρώπους...
Σε αυτή την ομάδα έμαθα πως ό,τι θέλεις το μπορείς. Πολλές φορές υπήρξαν διαφωνίες και φωνές που μας έκαναν να στεναχωριόμαστε και να θέλουμε να τα παρατήσουμε. Όμως ξέρετε τι μας κρατάει εκεί; Η αγάπη μας για το θέατρο και η αγάπη μας γι΄' αυτούς τους ανθρώπους που δημιούργησαν την πολιτιστική ομάδα, που αγωνίζονταν για μας καθημερινά.
Εδώ έμαθα να παλεύω και να μην το βάζω κάτω, ακόμα κι αν βρίσκομαι σε αδιέξοδο. Έμαθα ότι ένωση και ομάδα είναι νοήματα δύσκολα και θέλουν κόπο και υπομονή. Εδώ έμαθα να γελάω με την ψυχή μου, να περνάω, όσο μπορώ, καλά και να μάχομαι όλο και για κάτι καλύτερο. Έμαθα πως, όσο και αν δύσκολα μου φαίνονται όλα κάποιες φορές, είναι καλό, ίσως και τέλειο, να έχω ελπίδες.
Θα ήθελα κυρία Γ., κυρία Π., κύριε Μ., κύριε Κ., να σας ευχαριστήσω για όλα όσα μου μάθατε φέτος... Μακάρι αυτή η ομάδα να μείνει για πάντα έτσι, ενωμένη και γερή, όμως όλοι μεγαλώνουμε και η συνέχεια είναι άγνωστη και, όσο μεγαλώνω, φοβάμαι ότι ο κόσμος είναι ύπουλος, κρύβει παγίδες, κρύβει ψέματα...
Όμως εμείς μάθαμε επίσης σ' αυτή την ομάδα να ζούμε τη στιγμή σαν να είναι η τελευταία, με τρέλα, κουράγιο, ελπίδες, όνειρα, ιδανικά, αξίες, γέλιο και πολλή αγάπη.
γράμμα
από ένα μέλος της Πολιτιστικής Ομάδας
2ου Γυμνασίου Πεύκης
