Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

ΓΙΟΡΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΟ 2ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΥΚΗΣ

Τα Πευκόπουλα γιόρτασαν το Πολυτεχνείο. Διάβασαν, τραγούδησαν και, απ'  ό,τι είδαμε, συγκίνησαν μαμάδες, μπαμπάδες και καθηγητές! Μπράβο!
Εδώ το σχεδιάγραμμα της γιορτής μας.
jiagogina

ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
21 Απριλίου 1967. Από τα ξημερώματα τανκς βγαίνουν στους δρόμους. Ο στρατός καταλαμβάνει την εξουσία. Στρατιωτικοί άνδρες αποφασίζουν να βγάλουν τη χώρα από το πολιτικό της αδιέξοδο, καταλύοντας το πολίτευμα. Το σώμα της Βουλής διαλύεται. Η χώρα σε γύψο. Χούντα. Δικτατορία. Επισήμως μας μαθαίνουν να τη λέμε «Επανάσταση της 21ης Απριλίου».
Τραγούδι: Παράγκα, 
του Διονύση Σαββόπουλου, 
από το  δίσκο "Δεκα χρόνια κομμάτια"
Αρχίζουν οι προσαγωγές και οι συλλήψεις. Τα κρατητήρια γεμίζουν. Συλλαμβάνουν κάθε ύποπτο για αντιδικτατορική δράση. Ο τύπος χειραγωγείται. Λογοκρισία. Φήμες για βασανιστήρια κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα. Φήμες που αργότερα θα γίνουν μαρτυρίες, τεκμήρια και καταθέσεις στις δίκες των βασανιστών. Σημαντική η μαρτυρία του Περικλή Κοροβέση, ενός σκληρότατα βασανισμένου νεολαίου τότε. Μέλος του Πατριωτικού Μετώπου, βασανίστηκε για να καταθέσει ονόματα. Δεν το έπραξε. Έμεινε δυο χρόνια στη φυλακή. Έπειτα διέφυγε στο εξωτερικό και συνέγραψε τους «Ανθρωποφύλακες», μαρτυρία για τα  βασανιστήρια που υπέστη. Το βιβλίο μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, εντείνοντας τη διεθνή κατακραυγή κατά της Χούντας και συντελώντας στην καταδίκη της Χούντας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εδώ ένα απόσπασμα: η γνωριμία του Κοροβέση με την διαβόητη ταράτσα της οδού Μπουμπουλίνας:
Απόσπασμα από τους «Ανθρωποφύλακες»
Τραγούδι: το Λιονταρόπουλο
του Γιάννη Μαρκόπουλο, 
από το δίσκο "Χρονικό"
Από το 1967 μέχρι το 1973 τα χρόνια δεν είναι πολλά. Είναι μόλις έξι. Αρκούν για «να καρπίσει τ’ αστάχυ», όπως λέει ο ποιητής, «να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι»*. Το στάχυ κάρπισε. Πρώτα οι φοιτητές της Νομικής, το Φλεβάρη του 73, κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής Σχολής.  Το προζύμι φούσκωσε: Λίγους μήνες μετά το Νοέμβρη φοιτητές καταλαμβάνουν το Πολυτεχνείο: πρώτη μέρα: 15 Νοεμβρίου.
Εδώ η μαρτυρία της Νάντιας Βαλαβάνη, λίγες ώρες πριν το τανκ σπάσει την πύλη. Τρίτη μέρα: 17 Νοέμβρη 1973:
«Ένα συμβάν ξεχασμένο, μια αίσθηση αξέχαστη»
Κείμενο της Νάντιας Βαλαβάνη
Τραγούδι: Πότε θα κάνει ξαστεριά
Κρητικό ριζίτικο,
από το  δίσκο "Ριζίτικα" του Γιάννη Μαρκόπουλου
Η Χούντα όμως δεν έπεσε από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Η Χούντα έπεσε τον Ιούλιο του 1974 από δικά της εγκλήματα. Εγκλήματα πάνω στο σώμα του ελληνισμού, ανεπούλωτα ακόμα. Η παρακρατική εμπλοκή της στα πολιτικά της Κύπρου άνοιξε το δρόμο στην τουρκική εισβολή. Έκτοτε οι Τούρκοι κατέχουν το 40% του νησιού.
Ωστόσο, με το Πολυτεχνείο δοξάστηκε η δύναμη της εξέγερσης, η αγάπη για την ελευθερία, η δύναμη να υπερβαίνεις τον εαυτό σου, για ν’ αλλάξεις τον κόσμο. Κι όλα αυτά είναι από μόνα τους μια νίκη πάνω στη βία και την αδικία.
Και σήμερα, 37 χρόνια μετά, έχουμε ανάγκη μεγάλη από τέτοιες νίκες.
Τραγούδι: το Γελαστό Παιδί,
του Μίκη Θεοδωράκη,
από το δίσκο "Ένας Όμηρος'
Επίλογος: Ένα κείμενο του Κώστα Σταματίου

*από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη "η Σαλαμίνα της Κύπρος"