Καταδίωξη μέχρι θανάτου
- Δύο μουσικές*, έτσι, για να μπείτε στην ατμόσφαιρα της αστυνομικής νουβέλας που σας προτείνει σήμερα το Be School - κάντε κλικ στους υπογραμμισμένους τίτλους, και ακούστε τις διαβάζοντας συγχρόνως την περίληψη και το απόσπασμα που διαλέξαμε για σας. Αν διαβάσετε και το βιβλίο (που είναι και μικρό και φθηνό), είμαστε σίγουροι ότι θα "γλιστρήσετε" μαλακά στην ατμόσφαιρα της αγωνίας και του μυστηρίου που θα "ζωντανέψει" με τη βοήθεια και της δικής σας φαντασίας. Καλή απόλαυση και καλό καλοκαίρι ι ι ι ι...!
.............................................................................................................................
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Ο Πήτερ Ουίτμαν, ο πατέρας του 16χρονου Τζόναθαν, είναι φωτογράφος. Κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης, φωτογραφίζει εν αγνοία του το δολοφόνο μιας διασημότητας. Λίγες μέρες αργότερα, ο Πήτερ εξαφανίζεται. Ο Τζόναθαν με τη βοήθεια της φιλενάδας Λοΐς, διασχίζει με τα ρόλλερ του τους δρόμους και τα περίχωρα του Παρισιού, σε μια έρευνα γεμάτη παγίδες και επικίνδυνους κακοποιούς.
"...Θα ήθελα να μιλήσω στον Ραούλ, έρχομαι εκ μέρους του Σερζ Ντενιζό.
Ο άνδρας άφησε με νηφαλιότητα το βιβλίο στη θέση του και κατάπληκτος γύρισε να κοιτάξει τον Τζόναθαν.
- Τον Ραούλ; Τον έχεις μπροστά σου. Ο κατεργάρης ο μπαρμπα-Σερζ! Τι μπορεί να με θέλει;
- Πριν από λίγο ένιωσε μια αδιαθεσία στο γραφείο στοιχημάτων. Ο πατέρας μου εργάζεται σερβιτόρος εκεί και είχα περάσει να τον δω. Δεν ξέραμε ποιον να ειδοποιήσουμε και ψάχνοντας στις τσέπες του βρήκαμε το όνομα και τη διεύθυνσή σας.
Ο Τζόναθαν διηγήθηκε την πρώτη ιστορία που του ήρθε στο μυαλό. Μόλις τελείωσε είχε ήδη μετανιώσει που δεν είχε επινοήσει κάποια καλύτερη. Η ανήσυχη και ταυτόχρονα εύθυμη έκφραση του άνδρα τον καθησύχασε.
- Αδιαθεσία; Στοιχηματίζω ότι θα είχε ξεχάσει πάλι να πάρει τα φάρμακά του, ο γεροπαλαβιάρης! Α, δεν είναι εύκολο να γερνάει κανείς, ξαναγίνεται απρόσεχτος σαν παιδί! Καλά με στεναχωρεί που λιποθύμισε και με ευχαριστεί που είχε τη διεύθυνσή μου μαζί του. Αυτό αποδεικνύει ότι με αγαπά, έστω κι αν δεν μαθαίνω συχνά νέα του! Θα πάω να ρίξω μια ματιά. Πού είναι το μαγαζί;
- Λανκρύ και Σατώ ντ' Ω γωνία, στάση Δημοκρατίας.
- Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα. Εγώ θεωρητικά φυλάω αυτό το μέγαρο. Λοιπόν, όσο θα απουσιάζω, θα πρέπει να με αντικαταστήσεις.
- Μην αργήσετε, γιατί ο πατέρας μου θα ανησυχήσει.
- Θα τον ειδοποιήσω εγώ, εφ' όσον εργάζεται εκεί. Πώς είπες ότι τον λένε;
- Τζόναθαν.... Τζόναθαν Ρεμπεβάλ.
Ο Ραούλ άρπαξε το σακάκι από το ράντζο και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Προφανώς δεν είχε καμία σχέση με αυτήν την ιστορία, ειδάλλως δεν θα έσπευδε στο γραφείο στοιχημάτων. Μόλις ο Ραούλ απομακρυνόταν από το γυμναστήριο, ο Τζόναθαν θα το έσκαγε. Δεν είχε σκοπό να βρίσκεται εκεί όταν θα επέστρεφε ο άνδρας έξαλλος για την ανώφελη ταλαιπωρία του.
- Λοιπόν, θα τα πούμε σε λίγο, μικρέ. Να προσέχεις το δωμάτιό μου.
Ο άνδρας έκλεισε την πόρτα με δύναμη. Ο Τζόναθαν άκουσε το κλειδί να γυρίζει στην κλειδαριά. Η καρδιά του πήγε να σπάσει. Πιάστηκε σαν τον ποντικό στη φάκα!
Χτύπησε τις γροθιές του στη σιδερένια πόρτα με μοναδικό αποτέλεσμα να γδάρει τα δάχτυλά του. Κόλλησε το αυτί του στον τοίχο και άκουσε τον Ραούλ που μιλούσε και πάλι στο τηλέφωνο.
- Σιμόν, εσύ είσαι; Μόλις παγίδευσα το παιδί με τα ρόλλερ. Ισχυρίζεται ότι είδε τον Ντενιζό στο καφέ. Πού βρήκε τη διεύθυνσή μου;... Έρχομαι. Όχι, δεν υπάρχει κίνδυνος, τον κλείδωσα στο υπόγειο, η κλειδαριά είναι ασφαλείας. Δεν θα τον ακούσει κανείς, είναι Κυριακή σήμερα. Πρέπει να καταστρώσουμε ένα σχέδιο για τον φωτογράφο, πρέπει να πάρω πίσω τα αρνητικά.
Ο τύπος απομακρύνθηκε. Ο Τζόναθαν έτρεξε στο φεγγίτη αλλά δεν μπορούσε να σκαρφαλώσει. Με μια κίνηση αναποδογύρισε τα πάντα, βιβλία, σταχτοδοχείο, μπαγκέτα, καμαμπέρ, κλότσησε το ένα κοβώτιο στον τοίχο και ανέβηκε πάνω. Δεν μπορούσε να δει παραπάνω από πενήντα εκατοστά μακριά. Άκουσε ένα μικρό βουητό. Ανασηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του και ανάμεσα σε δυο μαδέρια του φράχτη που δεν ήταν καλά στερεωμένα μεταξύ τους, είδε μια πράσινη αστραπή να περνά. Το αυτοκίνητο που είχε χτυπήσει τον Σερζ Ντενιζό ήταν κι αυτό πράσινο...
Πανικόβλητος, κατέβηκε από το κιβώτιο, έτρεξε στην πόρτα και άρχισε να την κλοτσά. Αποκαμωμένος, σωριάστηκε στο πάτωμα και το βλέμμα του προσηλώθηκε στην κλειδαριά. Η πόρτα δεν έκλεινε ερμητικά, κάποιο ελάττωμα εμπόδιζε τον σύρτη να εισχωρήσει ολόκληρος στην κλειδαριά. Σηκώθηκε και ξανάρχισε να τη χτυπά σαν τρελός και να κουνά το πόμολο. Μάταια όμως.
- Βοήθεια! Ελευθερώστε με! Θέλω να βγω!
Οι κραυγές του έσκιζαν τη σιωπή, η οποία επανήλθε μόλις σώπασε. Απογοητευμένο, κάθισε στο ράντζο. Πόσο ηλίθιος ήταν να χωθεί με αυτόν τον τρόπο στο στόμα του λύκου!..."
- Δύο μουσικές*, έτσι, για να μπείτε στην ατμόσφαιρα της αστυνομικής νουβέλας που σας προτείνει σήμερα το Be School - κάντε κλικ στους υπογραμμισμένους τίτλους, και ακούστε τις διαβάζοντας συγχρόνως την περίληψη και το απόσπασμα που διαλέξαμε για σας. Αν διαβάσετε και το βιβλίο (που είναι και μικρό και φθηνό), είμαστε σίγουροι ότι θα "γλιστρήσετε" μαλακά στην ατμόσφαιρα της αγωνίας και του μυστηρίου που θα "ζωντανέψει" με τη βοήθεια και της δικής σας φαντασίας. Καλή απόλαυση και καλό καλοκαίρι ι ι ι ι...!
.............................................................................................................................
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Ο Πήτερ Ουίτμαν, ο πατέρας του 16χρονου Τζόναθαν, είναι φωτογράφος. Κατά τη διάρκεια μιας δεξίωσης, φωτογραφίζει εν αγνοία του το δολοφόνο μιας διασημότητας. Λίγες μέρες αργότερα, ο Πήτερ εξαφανίζεται. Ο Τζόναθαν με τη βοήθεια της φιλενάδας Λοΐς, διασχίζει με τα ρόλλερ του τους δρόμους και τα περίχωρα του Παρισιού, σε μια έρευνα γεμάτη παγίδες και επικίνδυνους κακοποιούς.
"...Θα ήθελα να μιλήσω στον Ραούλ, έρχομαι εκ μέρους του Σερζ Ντενιζό.
Ο άνδρας άφησε με νηφαλιότητα το βιβλίο στη θέση του και κατάπληκτος γύρισε να κοιτάξει τον Τζόναθαν.
- Τον Ραούλ; Τον έχεις μπροστά σου. Ο κατεργάρης ο μπαρμπα-Σερζ! Τι μπορεί να με θέλει;
- Πριν από λίγο ένιωσε μια αδιαθεσία στο γραφείο στοιχημάτων. Ο πατέρας μου εργάζεται σερβιτόρος εκεί και είχα περάσει να τον δω. Δεν ξέραμε ποιον να ειδοποιήσουμε και ψάχνοντας στις τσέπες του βρήκαμε το όνομα και τη διεύθυνσή σας.
Ο Τζόναθαν διηγήθηκε την πρώτη ιστορία που του ήρθε στο μυαλό. Μόλις τελείωσε είχε ήδη μετανιώσει που δεν είχε επινοήσει κάποια καλύτερη. Η ανήσυχη και ταυτόχρονα εύθυμη έκφραση του άνδρα τον καθησύχασε.
- Αδιαθεσία; Στοιχηματίζω ότι θα είχε ξεχάσει πάλι να πάρει τα φάρμακά του, ο γεροπαλαβιάρης! Α, δεν είναι εύκολο να γερνάει κανείς, ξαναγίνεται απρόσεχτος σαν παιδί! Καλά με στεναχωρεί που λιποθύμισε και με ευχαριστεί που είχε τη διεύθυνσή μου μαζί του. Αυτό αποδεικνύει ότι με αγαπά, έστω κι αν δεν μαθαίνω συχνά νέα του! Θα πάω να ρίξω μια ματιά. Πού είναι το μαγαζί;
- Λανκρύ και Σατώ ντ' Ω γωνία, στάση Δημοκρατίας.
- Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα. Εγώ θεωρητικά φυλάω αυτό το μέγαρο. Λοιπόν, όσο θα απουσιάζω, θα πρέπει να με αντικαταστήσεις.
- Μην αργήσετε, γιατί ο πατέρας μου θα ανησυχήσει.
- Θα τον ειδοποιήσω εγώ, εφ' όσον εργάζεται εκεί. Πώς είπες ότι τον λένε;
- Τζόναθαν.... Τζόναθαν Ρεμπεβάλ.
Ο Ραούλ άρπαξε το σακάκι από το ράντζο και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Προφανώς δεν είχε καμία σχέση με αυτήν την ιστορία, ειδάλλως δεν θα έσπευδε στο γραφείο στοιχημάτων. Μόλις ο Ραούλ απομακρυνόταν από το γυμναστήριο, ο Τζόναθαν θα το έσκαγε. Δεν είχε σκοπό να βρίσκεται εκεί όταν θα επέστρεφε ο άνδρας έξαλλος για την ανώφελη ταλαιπωρία του.
- Λοιπόν, θα τα πούμε σε λίγο, μικρέ. Να προσέχεις το δωμάτιό μου.
Ο άνδρας έκλεισε την πόρτα με δύναμη. Ο Τζόναθαν άκουσε το κλειδί να γυρίζει στην κλειδαριά. Η καρδιά του πήγε να σπάσει. Πιάστηκε σαν τον ποντικό στη φάκα!
Χτύπησε τις γροθιές του στη σιδερένια πόρτα με μοναδικό αποτέλεσμα να γδάρει τα δάχτυλά του. Κόλλησε το αυτί του στον τοίχο και άκουσε τον Ραούλ που μιλούσε και πάλι στο τηλέφωνο.
- Σιμόν, εσύ είσαι; Μόλις παγίδευσα το παιδί με τα ρόλλερ. Ισχυρίζεται ότι είδε τον Ντενιζό στο καφέ. Πού βρήκε τη διεύθυνσή μου;... Έρχομαι. Όχι, δεν υπάρχει κίνδυνος, τον κλείδωσα στο υπόγειο, η κλειδαριά είναι ασφαλείας. Δεν θα τον ακούσει κανείς, είναι Κυριακή σήμερα. Πρέπει να καταστρώσουμε ένα σχέδιο για τον φωτογράφο, πρέπει να πάρω πίσω τα αρνητικά.
Ο τύπος απομακρύνθηκε. Ο Τζόναθαν έτρεξε στο φεγγίτη αλλά δεν μπορούσε να σκαρφαλώσει. Με μια κίνηση αναποδογύρισε τα πάντα, βιβλία, σταχτοδοχείο, μπαγκέτα, καμαμπέρ, κλότσησε το ένα κοβώτιο στον τοίχο και ανέβηκε πάνω. Δεν μπορούσε να δει παραπάνω από πενήντα εκατοστά μακριά. Άκουσε ένα μικρό βουητό. Ανασηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του και ανάμεσα σε δυο μαδέρια του φράχτη που δεν ήταν καλά στερεωμένα μεταξύ τους, είδε μια πράσινη αστραπή να περνά. Το αυτοκίνητο που είχε χτυπήσει τον Σερζ Ντενιζό ήταν κι αυτό πράσινο...
Πανικόβλητος, κατέβηκε από το κιβώτιο, έτρεξε στην πόρτα και άρχισε να την κλοτσά. Αποκαμωμένος, σωριάστηκε στο πάτωμα και το βλέμμα του προσηλώθηκε στην κλειδαριά. Η πόρτα δεν έκλεινε ερμητικά, κάποιο ελάττωμα εμπόδιζε τον σύρτη να εισχωρήσει ολόκληρος στην κλειδαριά. Σηκώθηκε και ξανάρχισε να τη χτυπά σαν τρελός και να κουνά το πόμολο. Μάταια όμως.
- Βοήθεια! Ελευθερώστε με! Θέλω να βγω!
Οι κραυγές του έσκιζαν τη σιωπή, η οποία επανήλθε μόλις σώπασε. Απογοητευμένο, κάθισε στο ράντζο. Πόσο ηλίθιος ήταν να χωθεί με αυτόν τον τρόπο στο στόμα του λύκου!..."
* Ερώτηση: Ποιος έχει γράψει τα δυο μουσικά κομμάτια στην αρχή της σημερινής μας ανάρτησης; Έλληνας ή ξένος συνθέτης; Και ποιος; Στείλτε την απάντησή σας, και μεις θα σας την αποκαλύψουμε μεθαύριο, Τρίτη 20 του μηνός...
