Ο βασιλιάς απέθανε. Ζήτω!...
ΕΝΤΑΞΕΙ το έμφυτο ταλέντο των παικτών τους, οι καλύτεροι των οποίων είναι πράγματι τα μαργαριτάρια στον λαιμό του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
ΟΜΩΣ είχαν καλλιεργηθεί με τα χρόνια και μύθοι πολλοί αλλά και συμπεριφορές αρκετά χαρακτηριστικές, που στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής ευτυχώς βρήκαν ηχηρή απάντηση: η μία από την Ολλανδία, που πέταξε έξω τη Βραζιλία, και η άλλη, ίσως η ηχηρότερη, από τη Γερμανία, που έκανε θρύψαλα την Αργεντινή, την πολυδιαφημισμένη ομάδα του αλαζονικού και επηρμένου Ντιέγκο Μαραντόνα -μέγιστου ως ποδοσφαιριστή, ελάχιστου ως προπονητή.
Ο ΠΡΩΤΟΣ μύθος είναι αυτός που ακόμα συνδέει το συναρπαστικό, πράγματι, ποδόσφαιρο Βραζιλιάνων, Αργεντινών και λοιπών Λατινοαμερικανών με τη φτώχεια και την ανέχεια.
ΕΡΕΥΝΕΣ των τελευταίων 10 χρόνων έχουν δείξει ότι η αφρόκρεμα του ποδοσφαίρου από εκείνη τη μεριά του πλανήτη ΔΕΝ βγαίνει πλέον από τις υποβαθμισμένες περιοχές, αλλά από τις ανερχόμενες, κοινωνικά και οικονομικά, γειτονιές.
ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ αστέρες του βραζιλιάνικου και αργεντίνικου ποδοσφαίρου έχουν μάλιστα τη φήμη των πιο στυγνών επαγγελματιών στις επιχειρηματικές συναλλαγές τους. Τα άλλοτε φτωχόπαιδα γίνανε, με τη βοήθεια των μάνατζέρ τους, killers!
ΕΠΙΣΗΣ η προσέλευση των πιο φτωχών φιλάθλων στα γήπεδα είναι αισθητά μειωμένη τα τελευταία 10 χρόνια, ιδίως στη «χρεοκοπημένη» Αργεντινή, με τις πιο εύπορες κοινωνικά ομάδες να κυριαρχούν στην αγορά εισιτηρίων διαρκείας στους αγώνες. Δεν αμφισβητείται ο χαρακτηρισμός του ποδοσφαίρου ως «λαϊκού αθλήματος» στις χώρες αυτές. Μόνο που η συμμετοχή του «λαϊκού» συνεχώς μειώνεται.
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ μύθος έχει να κάνει με αυτό το οποίο ονομάζουμε «ποδοσφαιρική παράδοση», που θεωρούμε περίπου ως δεδομένο ότι αρκεί από μόνη της να κερδίζει αγώνες και Παγκόσμια Κύπελλα. Εάν ήταν έτσι, η Αγγλία θα ήταν μονίμως στους 4 πρώτους και ταυτόχρονα θα είχε παραγωγή ταλέντων που θα ζήλευαν οι πάντες. Η Αγγλία ήταν ίσως η πιο μεγάλη απογοήτευση αυτού του Μουντιάλ και εάν υπάρχει στο ρόστερ της ένας, έστω, παίκτης που πιστεύει κάποιος ότι θα τον θυμόμαστε σε 10 χρόνια, παρακαλώ να μου τηλεγραφήσει και θα του απαντήσω με τέλεξ.
Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ στις εποχές μας έχει πολύ σχετική σημασία. Ας μην ανοίξουμε φέρ' ειπείν το κεφάλαιο του «πολιτισμού» γιατί εκεί, πρώτοι απ' όλους, θα στενοχωρηθούμε εμείς.
ΠΕΡΑΝ αυτού, η παγκοσμιοποίηση και του ποδοσφαίρου έχει αποδυναμώσει το λεγόμενο «εθνικό» του στοιχείο. Ο Μέσι είναι περισσότερο Ισπανός, δηλαδή Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής, παρά Αργεντινός. Ο Φάμπρεγκας, Λατινο-εγγλέζος. Ο Ντρογκμπά, Βρετανο-αφρικανός. Και οι δικοί μας Χαριστέας και Σαμαράς σαν τους γκαστερμπάιτερ που τους λυπούμασταν και τους θαυμάζαμε ταυτοχρόνως!
ΕΑΝ υπάρχουν ακόμα κάποιες «σχολές» στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αυτές σίγουρα εκπροσωπούνται από δύο από τις ομάδες που έφτασαν στους «4» του Μουντιάλ: την Ολλανδία και τη Γερμανία. Δύο ομάδες που δεν έκρυψαν ποτέ το αληθινό τους πρόσωπο, δεν προσποιήθηκαν ποτέ ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι. Αυτό που ξέρουν να κάνουν, το κάνουν καλά. Αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά η Βραζιλία ή η Αργεντινή, το κάνουν στη χάση και στη φέξη...
ΜΥΘΟΣ τρίτος. Ο κόσμος δεν χρωστάει τίποτα στο «ρομαντικό και φαντεζί» ποδόσφαιρο της Λατινικής Αμερικής, όπως νομίζουν οι εκπρόσωποί του. Οι οποίοι κατεβαίνουν στα Παγκόσμια Κύπελλα θεωρώντας περίπου ως κεκτημένο τους δικαίωμα ότι όλη η υφήλιος πρέπει να τους προσκυνήσει.
Ω, ΝΑΙ! Μας άρεσε και ενθουσιαζόμασταν όταν, πολύ παλιότερα, οι «μάγοι από τις αλάνες» πραγματικά γοήτευαν τον κόσμο και εξευτέλιζαν σαν Δαβίδ της μπάλας τους Γολιάθ του παγκόσμιου κατεστημένου. Ποιος δεν αγαλλίαζε, στα χρόνια μετά τον πόλεμο, να βλέπει τη Βραζιλία με τα παιδιά από τις φαβέλες να κατατροπώνει τον μισητό γίγαντα, που ήταν η Γερμανία; Και ποιος δεν χαίρεται, ακόμα και μέχρι σήμερα, όταν η τεμαχισμένη Σρι Λάνκα, άλλοτε βρετανική αποικία, ταπεινώνει την Αγγλία στο δικό της άθλημα, το κρίκετ;
Ο ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ νόμιζε πως θα πάρει το Μουντιάλ με τα σκουλαρίκια και το όνομά του. Η Αργεντινή, για ακόμη μία φορά, μπήκε στο «μαγαζί» θεωρώντας βέβαιο ότι της κρατούσαν «πρώτο τραπέζι πίστα» και η Γερμανία την έστειλε στα «όρθια». Ευτυχώς, δηλαδή, που το ποδόσφαιρο είναι ακόμα ο «βασιλιάς των σπορ», ακριβώς επειδή μπορεί ώς και τους βασιλιάδες να εξευτελίζει!
*: Ο δημοσιογράφος Χρ. Μιχαηλίδης που γράφει καθημερινά στην "Ε/πία" για κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά ζητήματα, διατυπώνει την γνώμη του για τον αποκλεισμό της Αργεντινής και της Βραζιλίας λίγο πριν τελειώσει το Μουντιάλ. Είπαμε ότι για όλα πρέπει να ενδιαφερόμαστε γιατί έτσι ολοκληρωνόμαστε!
