"Η πολυτέλεια της μισθωτής δουλείας" ("Ελευθεροτυπία", 19/6/2010): από το άρθρο του κ. Περικλή Κοροβέση, του συγγραφέα που γνωρίσαμε φέτος στην επέτειο για την δικτατορία του '67.

   Την εποχή όπου η δουλεία ήταν νόμιμος και αποδεκτός θεσμός, ο δούλος είχε μια αξία. Ο κύριός του για να τον αποκτήσει είχε καταβάλει ένα αντίτιμο και ήταν ένα πολύτιμο τμήμα της περιουσίας του. Και για να αβγατίσει κάποιος την περιουσία του, πρέπει να την προσέχει και να τη φροντίζει. Και  ο δούλος είχε πάντα στέγη, τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ήταν ένα είδος ζώου και απολάμβανε όλα τα δικαιώματα του ζώου. Αυτό που έλειπε από τον δούλο ήταν η ελευθερία του. Δεν μπορούσε να ορίσει τη ζωή του. Θα έκανε όποια δουλειά και να του λέγανε και θα έμενε σαν φυλακισμένος στον τόπο που του είχαν επιβάλει άλλοι.

   Σήμερα η δουλεία έχει επισήμως καταργηθεί, άσχετα αν σαν θεσμός ζει και βασιλεύει σε πολλά μέρη του κόσμου. Τι γίνεται όμως σήμερα στον λεγόμενο ελεύθερο κόσμο; Έχουμε όλοι τη δυνατότητα να επιλέξουμε μια εργασία που να ταιριάζει με τις δημιουργικές μας ικανότητες; Μπορούμε να επιλέξουμε κάποιον τόπο διαμονής που να μην είναι κάτεργο, αλλά σπίτι; Έχουμε τη δυνατότητα να μετακινηθούμε σε κάποιον επιθυμητό προορισμό; Σίγουρα όχι. Κάνουμε τη δουλειά που βρίσκουμε, μένουμε εκεί που μπορούμε να πληρώσουμε το νοίκι και πάμε εκεί όπου βρίσκουμε μια προσφορά. Και ύστερα κάνουμε το σταυρό μας. Και λέμε: "Τυχεροί είμαστε. Έχουμε ακόμα δουλειά". Και αυτό πια είναι πολυτέλεια.

   Και αν υποθέσουμε πως αυτές οι σκέψεις έχουν κάποιο ειρμό, τότε θα μπορούσαμε να τις τραβήξουμε στα άκρα. Αν κάποιος σκλάβος στοίχιζε στον ιδιοκτήτη του το ίδιο με ένα αυτοκίνητο, ή με ένα άλογο, σήμερα ο εργαζόμενος δεν στοιχίζει τίποτα. Τζάμπα τον παίρνει, τζάμπα τον απολύει. Και αυτό λέγεται ελεύθερη αγορά... *

*: Αυτό το κείμενο απευθύνεται κυρίως στους/στις "school-ηκαντέρες" του 2ου Δημ. Σχολείου της Πεύκης που, στη χρονιά που μόλις τέλειωσε, πήραν μια μυρουδιά, στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής, από τα κοινωνικά συστήματα με τα οποία πορεύτηκε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Έκρινα σκόπιμο να επανέλθω κυρίως επειδή αυτό το απόσπασμα είναι επίκαιρο λόγω της οικονομικής κρίσης (τόσα ακούμε για απολύσεις, ανεργία, ανέργους κλπ.) - κι ας είναι πρόβλημα του "κόσμου των μεγάλων" - και δευτερευόντως επειδή εντυπωσιάστηκαν από το βιβλίο του Κοροβέση "Ανθρωποφύλακες" (τους διάβασα εκτενή αποσπάσματα που τους συγκλόνισαν). Ήθελα να δείξω ότι το ενδιαφέρον για τα κοινά πρέπει να είναι συνεχές και αδιάπτωτο για όποιον θέλει να θεωρείται ευαίσθητος κ α ι στις "ομαλές" συνθήκες που ζούμε σήμερα.


**Και τώρα ένα "ευαίσθητο" τραγουδάκι από ευαίσθητους κοινωνικά καλλιτέχνες, τον John Lennon που το έγραψε και το πρωτοτραγούδησε, και τους GreenDay που πήραν, μάλλον τελευταίοι, τη σκυτάλη. Ανάμεσά τους μεσολαβεί ένα διάστημα περίπου 40 χρόνων. Και άλλοι καλλιτέχνες εν τω μεταξύ "ζήλεψαν" το τραγούδι και προστέθηκαν στη σειρά των ερμηνευτών του. Το internet μπορεί να ικανοποιήσει τους περισσότερο περίεργους. Καλή ακρόαση! 

  


WORKING CLASS HERO (Lyrics)


As soon as your born they make you feel small,
By giving you no time instead of it all,
Till the pain is so big you feel nothing at all,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
They hurt you at home and they hit you at school,
They hate you if you're clever and they despise a fool,
Till you're so fucking crazy you can't follow their rules,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
When they've tortured and scared you for twenty odd years,
Then they expect you to pick a career, 
When you can't really function you're so full of fear,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
Keep you doped with religion and sex and TV,
And you think you're so clever and classless and free,
But you're still fucking peasents as far as I can see,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
There's room at the top they are telling you still,
But first you must learn how to smile as you kill,
If you want to be like the folks on the hill,
A working class hero is something to be.
A working class hero is something to be.
If you want to be a hero well just follow me,
If you want to be a hero well just follow me.