Ένας διάλογος για τη διαφορά έ ρ γ ο υ και π ρ ο ϊ ό ν τ ο ς .

   Παρατηρώ έναν Ινδιάνο σε κάποιο χωριό της Ν.Αμερικής που φτιάχνει μια φλογέρα από καλάμι και ακολουθεί η εξής συνομιλία:
-Μ’ αρέσει η φλογέρα, θα την αγοράσω. Πόσο κοστίζει;
-Πέντε νομίσματα σενιόρ.
-Μου φαίνεται ακριβή· αν αγοράσω έξι, πόσο θα μου τις δώσεις;
-Θα κοστίσει επτά νομίσματα η κάθε μία, σενιόρ.
-Κι αν παραγγείλω μια δωδεκάδα;
-Σ’ αυτήν την περίπτωση θα κοστίσει δέκα νομίσματα η φλογέρα, σενιόρ.
-Για κοίτα! Όσο πιο πολλές φλογέρες παραγγέλνω τόσο μεγαλύτερο κέρδος θα βγάλεις, αλλά αντί να με ενθαρρύνεις να παραγγείλω περισσότερες, με αποθαρρύνεις.
(Ο Ινδιάνος με κοιτάει μ’ ένα αινιγματικό και ελαφρά κοροϊδευτικό χαμόγελο σαν να λέει «αυτοί οι τουρίστες είναι σίγουρα παράξενοι άνθρωποι»).
- Μα φυσικά σενιόρ. Να φτιάξω μια φλογέρα είναι διασκέδαση· να φτιάξω έξι θα βαρεθώ. Κι αν είναι να φτιάξω δώδεκα δεν το αντέχω.


Και μια υπενθύμιση, ξιφτέρια μου:


Δουλεύοντας για τις μάζες, η σύγχρονη βιομηχανία προβαίνει καταστρέφοντας τα δημιουργήματα της παλαιάς τέχνης της οποίας τα έργα ήταν εντελώς προσωπικά, τόσο στον καταναλωτή όσο και στον μάστορη. Έχουμε προϊόντα, δεν έχουμε πια έργα.


(Ονορέ ντε Μπαλζάκ 1799-1850, σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας)