Ηρεμήστε βρε φιλαράκια, παιχνίδι και θέαμα είναι, φχαριστηθείτε το !

   
   Τώρα που τέλειωσαν τα πρωταθλήματα του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ θα ήθελα να σας εκφράσω κάποιες σκέψεις για κάποια φαινόμενα που παρατήρησα (και όχι μόνο εγώ φαντάζομαι), στο τέλος, ή μετά το τέλος, της αγωνιστικής περιόδου. 
   Θ' αρχίσω από τα επεισόδια που έγιναν στον τέταρτο τελικό του μπάσκετ. Να ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή: θεωρώ ότι όλες αυτές οι εταιρίες ΠΑΕ και ΚΑΕ, δηλαδή ποδοσφαιρικές και μπασκετικές, δεν είναι τίποτε άλλο από επιχειρήσεις που απλώς προσφέρουν  θ έ α μ α  για να ψυχαγωγείται και να διασκεδάζει ο κόσμος που γεμίζει τα γήπεδα. Επιχειρήσεις δηλαδή που μοιάζουν με αυτές του θεάτρου, του κινηματογράφου, της μουσικής κλπ. που  κ ι  α υ τ έ ς  προσφέρουν θέαμα και ακρόαμα. Κάνω λοιπόν την απλή σκέψη: πώς θα 'πρεπε να αντιδράσουμε, αν δεν μας άρεσε η ταινία ή το θεατρικό έργο ή η συναυλία του αγαπημένου μας πρωταγωνιστή ή σκηνοθέτη, του αγαπημένου μας θιάσου ή του αγαπημένου τραγουδιστή ή συγκροτήματος; Θα έπρεπε να τα σπάσουμε και να τα διαλύσουμε όλα στα σινεμά και στα θέατρα ή στους συναυλιακούς χώρους; Όχι βέβαια...Γιατί θεωρούμε φυσιολογικό να το κάνουμε στα γήπεδα;
   Τώρα και κάτι άλλο που νομίζω ότι έχει σχέση και με το παραπάνω ζήτημα: πρωταθλητής στη φετινή χρονιά αναδείχθηκε ο Παναθηναϊκός (και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ)... Και βγήκαν μετά απ' αυτήν την επιτυχία, ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο, παράγοντες, παίκτες και αθλητικοί δημοσιογράφοι παναθηναϊκοί και φιλοπαναθηναϊκοί, και άρχισαν να μιλάνε ότι ξεκινάει πια η "πράσινη δυναστεία" για τα επόμενα χρόνια, όπως τα προηγούμενα οι ολυμπιακοί μίλαγαν για "κόκκινη δυναστεία" και άλλες τέτοιες ανοησίες. Και είναι ανοησίες, και μάλιστα επικίνδυνες γιατί κρύβουν μια βαθιά αντιδημοκρατική αντίληψη. Τόσο αντιδημοκρατική όσο αντιδημοκρατικές ήσαν οι δυναστείες των Ρωμαίων και των Βυζαντινών αυτοκρατόρων ή των μετέπειτα βασιλιάδων που κατείχαν και μεταβίβαζαν την εξουσία τους κληρονομικά από γενιά σε γενιά χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και θεωρούσαν μάλιστα τόσο φυσιολογικό να  το κάνουν σαν, ας πούμε, τα φυσικά φαινόμενα που ακολουθούν το ένα το άλλο αδιατάρακτα! Γιατί δηλαδή δε θα μπορούσε να πάρει πρωτάθλημα ο Λεβαδειακός ή ο Αστέρας Τρίπολης; Από πού κι ως πού μόνο Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα πρέπει να μονοπωλούν τον τίτλο του πρωταθλητή; Γιατί μόνο οι  Ίσαυροι και οι Μακεδόνες να στέφονται αυτοκράτορες και βασιλιάδες; Κι αν οι πρωταθλητές της Ελλάδας, αυτής της μικρής επαρχίας της Ευρώπης, μιλάνε για δυναστείες, πώς θα έπρεπε να μιλάνε οι πρωταθλητές της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας που έχουν και τίτλους πανευρωπαϊκής και παγκόσμιας λάμψης; Μάλλον θα έπρεπε να καγχάζουν ειρωνικότατα μαθαίνοντας για τις "δυναστείες" ελληνικής προέλευσης!
   Και κάτι ακόμα, που αφορά έναν μόνο αθλητή, και μάλλον ήταν μια δυσάρεστη έκπληξη στο τέλος του μπασκετικού πρωταθλήματος. Πρόκειται για τον Δημήτρη Διαμαντίδη, αθλητή - υπόδειγμα μέχρι το επεισόδιο με τον Τεόντοσιτς. Είναι απορίας άξιο, πώς ο Διαμαντίδης, που έχει δηλώσει ότι δεν τον ενδιέφερε και δεν τον ενδιαφέρει το ΝΒΑ - γιατί δεν τον ενδιαφέρουν  ούτε τα πολλαπλάσια χρήματα που θα μπορούσε να κερδίζει εκεί, ούτε η πίεση που ασκείται στους παίκτες του - υπέκυψε σ' ένα τόσο "αλήτικο" παράπτωμα, για το οποίο μάλιστα δεν ανέλαβε ευθαρσώς την ευθύνη από την πρώτη στιγμή, παρά μόνο όταν συνελήφθη από τον τηλεοπτικό φακό...Όποιος δεν θέλει να αισθάνεται την πίεση του επαγγελματισμού, αν δεν παίζει χαλαρά και για να το ευχαριστηθεί, το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι  α π λ ώ ς  ν α  π α ί ζ ε ι/ από κει και πέρα, ό,τι  άλλο γίνεται μεταξύ των αντιπάλων (αψιμαχίες, βρισιές, χειροδικίες, αντικανονικό παίξιμο κλπ.) ενισχύει, ακόμα κι αν ισχυρίζεται με πάθος το αντίθετο, το τέρας των γηπέδων, τον  χ ο υ λ ι γ κ α ν ι σ μ ό !