* Σκέφτομαι με αυτό το άρθρο του κ. Φίλιππου Συρίγου στην "Ελευθεροτυπία"να ξεκινήσουμε μια καινούργια επικοινωνία που να έχει σαν θέμα της το περιβάλλον, την προστασία του και οποιονδήποτε προβληματισμό για τις εναλλακτικές και ήπιες μορφές ενέργειας.
Σημειώστε ότι ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος είναι αθλητικός δημοσιογράφος, και όμως πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό γράφει και για κοινωνικά και πολιτικά θέματα, δείχνοντας ότι για όλα πρέπει να ενδιαφερόμαστε γιατί, ακόμα κι αν δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά όλα είναι αλληλένδετα και κάθε πρόβλημα που συναντάμε στη ζωή μας επηρεάζει και επηρεάζεται από άλλα προβλήματα, φαινομενικά μόνο, ξένα με αυτό που έχουμε μπροστά μας.
Διαβάστε λοιπόν το άρθρο του καλού δημοσιογράφου και δείτε πως ένα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας (οι σχέσεις μας με την Τουρκία) μπορούμε να το δούμε και από μια άλλη σκοπιά, αυτήν της οικολογικής, περιβαλλοντικής και ενεργειακής πολιτικής. Μήπως, πολλές φορές, αυτό που δεν φαίνεται έχει μεγαλύτερη σημασία απ' αυτό που είναι μπροστά στα μάτια μας;
Αέρας κοπανιστός
Η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα έδωσε -μεταξύ άλλων- τροφή για πολλές συζητήσεις γύρω από τα θρυλούμενα κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο, τη συνεκμετάλλευση των οποίων υποτίθεται ότι διεκδικεί η Τουρκία.
ΟΛΟΙ ξέρουμε ότι ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται, οπότε είναι απολύτως λογικό, στις σημερινές δύσκολες εποχές, να στρέφουμε τις ελπίδες μας στον ανεκμετάλλευτο φυσικό πλούτο της χώρας, ο οποίος, σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη, παραμένει ανεκμετάλλευτος επειδή τον έχει βάλει στο μάτι ο κακός μας γείτονας...
ΔΕΝ ξέρω, μπορεί να είναι και έτσι, αλλά επειδή το πετρέλαιο στις μέρες μας είναι γενικά μια πικραμένη ιστορία, η αξιοποίηση της οποίας εξαρτάται από χίλιες δύο παραμέτρους, νομίζω ότι θα ήταν πολύ προτιμότερο να βάλουμε στην άκρη τα όνειρα και τις καχυποψίες και, επιτέλους, να κοιτάξουμε προς το μέλλον. Δηλαδή προς την παραγωγή καθαρής ενέργειας, για την οποία έχουμε απεριόριστες δυνατότητες, χωρίς να κινδυνεύουμε από διεκδικήσεις τρίτων.
ΠΟΙΑ άλλη χώρα στην Ευρώπη προσφέρεται περισσότερο από τη δική μας για παραγωγή αιολικής και ηλιακής ενέργειας; Καμία. Ολη η Ελλάδα και περισσότερο τα νησιά της, είναι ένα εν δυνάμει αιολικό πάρκο που λούζεται στον ήλιο. Κι όμως εμείς οι «γάτοι»-κάτοικοι αυτής της υπέροχης χώρας, παραμένουμε αδρανείς, κλαψουρίζοντας από τη μια για τη συνεχή άνοδο της τιμής του πετρελαίου και από την άλλη για τον τουρκικό επεκτατισμό, που μας υποχρεώνει σε συνεχή άμυνα.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, μιλάω για πράγματα τα οποία, αν εδώ και μια εικοσαετία τα είχαμε προωθήσει με την απαιτούμενη σοβαρότητα, τα αποτελέσματά τους θα ήταν τέτοια που κάθε συζήτηση για πετρέλαια και ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα στο Αιγαίο δεν θα προκαλούσε κανένα ενδιαφέρον. Ισως μόνο ειρωνικά μειδιάματα...
ΣΕ ΠΟΙΟΝ τομέα όμως αποδειχθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια, αν όχι πρωτοπόροι, τουλάχιστον σοβαροί και υπεύθυνοι, ώστε να κάνουμε το ίδιο και με τις νέες, καθαρές πηγές ενέργειας; Το κάναμε μήπως στον τουρισμό, που είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας; Οχι, και ούτε έχουμε σκοπό να το κάνουμε, γιατί πρώτο μέλημά μας είναι η αρπαχτή και ο παρασιτισμός. Απόδειξη ότι αφήσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες να περάσουν ανεκμετάλλευτοι, αν και θα μπορούσαν, παρά τις γενικότερες ενστάσεις, να αποδειχθούν χρυσή ευκαιρία για τον ελληνικό τουρισμό.
ΑΣ αναλογιστούμε μόνο ποια είναι η ξενοδοχειακή υποστήριξη και τα συνεδριακά κέντρα αρχαιολογικών χώρων, όπως η Αρχαία Ολυμπία, οι Δελφοί και η Βεργίνα, στους οποίους θα μπορούσαν να ρέουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες οι ξένοι τουρίστες και τότε θα καταλάβουμε ότι την ωραιότερη χώρα της Ευρώπης την κατοικεί ο πιο μαλάκας λαός. Που καμαρώνει όταν κάνει δουλειές του ποδαριού, κλέβει την Εφορία και αποδεικνύεται πιο καταφερτζής από τον γείτονά του...
ΑΠΟ την άποψη αυτή, λοιπόν, νομίζω ότι δεν μας χρειαζόταν τόσο το ΔΝΤ όσο το ΔΣΤ, δηλαδή το Διεθνές Σωφρονιστικό Ταμείο! Μπας και βάζαμε λίγο μυαλό και αφήναμε τις ταρζανιές χάρη της υπευθυνότητας, του προγραμματισμού και της συνέπειας, που τόσο μας λείπουν.
