Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Λίγα λόγια για το τέλος... Από το Ζετοόονι που ξεχνιέται και για το καλοκαίρι δεν κρατιέται...!

   Κυρίες και κύριοι, αγόρια και κορίτσια, εκπροσωπώ την Στ’ τάξη (εντάξει, εντάξει μόνο το ένα τμήμα της) και μάλλον πρέπει να βιαστώ να περάσω στην ουσία του λόγου γιατί, λέει,  το όριο είναι 10 σειρές. Σήμερα είναι η τελευταία μέρα στο δημοτικό και εφ’ όσον έχουν μπει οι βαθμοί, ό,τι βρέξει ας κατεβάσει… οπότε το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι χαίρομαι που τέλειωσε η σχολική χρονιά και έρχονται οι διακοπές.
   Ο δάσκαλός μας ανέθεσε σε μένα να γράψω λίγα λόγια για την τελευταία μέρα στο σχολείο και απ’ ό,τι φαίνεται μάλλον ήθελε κάτι φιλοσοφικό, αφού όταν του ζήτησα κάποια ιδέα, μου είπε να γράψω για τη μάθηση που είναι σαν τον κύκλο του νερού, που δεν τελειώνει ποτέ κλπ. κλπ. Τρέχα γύρευε δηλαδή…
   Θα παραβλέψω λοιπόν την επιθυμία του γιατί, πρώτον, οι περισσότεροι εδώ πέρα είναι παιδιά και δεν νομίζω να ενδιαφέρονται για τη σχέση της μάθησης με τον κύκλο του νερού – μάλλον για το νερό της θάλασσας που θα πλατσουρίζουν το καλοκαίρι ενδιαφέρονται, και δεύτερον, πως γίνεται να γράψει κανείς φιλοσοφίες μέσα σε 10 σειρές;
   Έτσι τροποποίησα λίγο την ιδέα του και λέω ότι η μάθηση είναι ένας κύκλος που οι μαθητές προσπαθούν να τετραγωνίσουν, πράγμα που δεν έχει γίνει ακόμα, οπότε για να βρουν το εμβαδό της πρέπει να περάσουν απ’ όλα τα στάδια με τη σειρά - δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο κλπ. Ή μπορεί να συμβαίνει και το ανάποδο: η μάθηση να είναι ένα τετράγωνο και οι μαθητές να  ν ο μ ί ζ ο υ ν  ότι είναι κύκλος… Τέλος πάντων ό,τι μαθαίνει κανείς καλό είναι, αρκεί να το καταλαβαίνει και όχι να το παπαγαλίζει, να το μαθαίνει με ευχάριστο και όχι βαρετό τρόπο, και τέλος, να  θ έ λ ε ι  ο ίδιος από μόνος του να το μάθει και όχι επειδή τον αναγκάζουν οι βαθμοί, ο ανταγωνισμός με τους συνανθρώπους του ή ο «μπαμπούλας» της ανεργίας…
   Αυτά είχα να σας πω… Καλό καλοκαίρι σε όλους!

ΥΓ. Τελικά δεν κατάφερα να γράψω μόνο 10 σειρές, αλλά ίσως θα έπρεπε να περιοριστώ σε ένα μεγάλο «Ευχαριστώ!» για κάθε στιγμή (χαρούμενη, δυσάρεστη, αδιάφορη και πληκτική, δεν έχει σημασία) αυτών των έξι χρόνων. Κάθε μια, αν μη τι άλλο, ήταν χρήσιμη στην προσπάθεια να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου. Φιλαράκια και φιλενάδες μου, αυτό εύχομαι και σε σας. Καλή αντάμωση το φθινόπωρο στο γυμνάσιο!