"Τα διαστημόπλοια του μέλλοντος και η τέχνη" (Καθημερινή, 29/7/2011)

Τα διαστημόπλοια του μέλλοντος και η τέχνη

 

Ενδεχομένως να υπάρχει βάση στις απεικονίσεις των διαστημοπλοίων του μέλλοντος, όπως αυτές συναντώνται στην Επιστημονική Φαντασία. 

 

Με το τέλος της εποχής του Διαστημικού Λεωφορείου και τη νέα γενιά επανδρωμένων διαστημοπλοίων να βρίσκεται υπό σχεδιασμό, δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται εάν οι ναυπηγοί των διαστημικών υπηρεσιών θα έπρεπε να αντλήσουν ιδέες από τον χώρο της Επιστημονικής Φαντασίας, που έχει φιλοξενήσει κάθε λογής και μορφής διαστημόπλοια.

Τα ταξίδια στο Διάστημα γοήτευαν και γοητεύουν ανθρώπους κάθε ηλικίας: από το Star Wars μέχρι το 2001: Οδύσσεια του Διαστήματος, από τον Νταν Ντερ και τον Μπακ Ρότζερς μέχρι τους ήρωες του Ιουλίου Βερν και από το USS Enterprise του Star Trek μέχρι το Battlestar Galactica, η όψη των διαστημοπλοίων έπαιζε πάντα σημαντικό ρόλο στις συμπαντικές φαντασιώσεις του κοινού, πολύ πριν εκτοξευτεί στην πραγματικότητα ο πρώτος πύραυλος.

Ωστόσο, ίσως να υπάρχει κάποια βάση σε αυτά τα εντυπωσιακά και πολύ συχνά αλλοπρόσαλλα designs της επιστημονικής φαντασίας. Ο Τσέσλι Μπόουνστελ, αποκαλούμενος «πατέρας» της σύγχρονης «διαστημικής τέχνης» (space art) επηρέασε με τον τρόπο του την πορεία του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος. Ενδεικτικά, ο δρ. Βέρνερ φον Μπράουν, «πατέρας» του προγράμματος «Απόλλων», είχε ζητήσει από τον Μπόουνστελ να του παρουσιάσει τις ιδέες του, όπως είχαν εμφανιστεί σε τεύχος του περιοδικού Collier's Weekly του 1952. Ο συνδυασμός της τεχνολογίας του φον Μπράουν και του καλλιτεχνικού οραματισμού του Μπόουνστελ έφεραν πιο κοντά τα διαστημόπλοια στο ευρύ κοινό- κάτι που βοήθησε μακροπρόθεσμα στο διαστημικό πρόγραμμα, καθώς ήταν οι φόροι και οι ψήφοι των Αμερικανών πολιτών που θα καθόριζαν το μέλλον του. Η δουλειά των καλλιτεχνών του χώρου της επιστημονικής φαντασίας και του fantasy πλέον τιμάται από τα ετήσια βραβεία Chesley.

Ο Χάρι Λανγκ ήταν ένας Γερμανός καλλιτέχνης ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του στην εικονογράφηση των εγχειριδίων πτήσης της πολεμικής αεροπορίας και αργότερα κατέληξε να εργάζεται για τη NASA, συνεργαζόμενος με τον φον Μπράουν στο πλαίσιο προγράμματος που εξέταζε την υπόθεση κατασκευής διαστημικού σταθμού. Ο Κρις Φος, συγγραφέας του Hardware: The Definitive SF Works of Chris Foss, πάλι, έχει τον Πικάσο σαν έμπνευση, και δημιούργησε ένα νέο στυλ διαστημικής τέχνης, με γιγαντιαία, πολύχρωμα σκάφη σε σουρεαλιστικά περιβάλλοντα. Χαρακτηριστικά της τέχνης του ήταν τα μυστηριώδη σύμβολα και τα σύνθετα μοτίβα. Έργα του «έντυσαν» έργα του Ισαάκ Ασίμοφ, ενώ του είχε ζητηθεί να εργαστεί και για το «Alien», καθώς και για την κινηματογραφική μεταφορά του «Dune» από τον Αλεχάνδρο Γιοντορόφσκι, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η δουλειά του έχει επηρεαστεί από το «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» του Κιούμπρικ, τον Ψυχρό Πόλεμο και κάποιες ρημαγμένες περιοχές της μεταπολεμικής Μ. Βρετανίας. «Οι άνθρωποι θέλουν ελπίδα, θέλουν κάτι στο οποίο να μπορούν να πιστέψουν» σχολιάζει ενδεικτικά.

Σχέδια όπως του Μπόουνστελ και του Φος ενδεχομένως να διεισδύσουν και στα πραγματικά σχέδια μελλοντικών διαστημοπλοίων, στη νέα εποχή της ιδιωτικής επένδυσης στο Διάστημα. Το τέλος της εποχής του Διαστημικού Λεωφορείου ανοίγει νέους ορίζοντες, και πολλοί μηχανικοί και σχεδιαστές αναζητούν νέες ιδέες- που θα μπορούσαν να προκύψουν από τη συνεργασία με καλλιτέχνες. Καθώς όλο και περισσότερες εταιρείες προσπαθούν να κάνουν το ταξίδι στο Διάστημα πιο «θελκτικό» στο ευρύ κοινό (εν όψει και της ανόδου του διαστημικού τουρισμού). «Μία φιλόδοξη εταιρεία που επιδιώκει να προσελκύσει συμβόλαια τόσο από κυβερνήσεις όσο και από ιδιώτες θα μπορούσε να το καταφέρει αυτό προσφέροντας υπηρεσίες από διαστημικά σκάφη που παραπέμπουν στα οράματα του Κρις Φος» λέει σχετικά ο δρ. Γκάρι Γουέστφαλ, ακαδημαϊκός με ειδίκευση στην Επιστημονική Φαντασία. Στόχος θα είναι η εδραίωση της εικόνας μίας εταιρείας, τόσο οπτικά όσο και από πλευράς «αναγνώρισης φίρμας» (brand recognition).

Κάποιοι ενδεχομένως να βρουν παράξενο το γεγονός ότι ένας εργαζόμενος της NASA όπως ο Λανγκ βρέθηκε αργότερα στο Xόλιγουντ, για να καταλήξει υποψήφιος για Όσκαρ για την καλλιτεχνική διεύθυνση του «Star Wars: Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται». Ωστόσο, κατά τον δρα Έρικ Ράμπκιν, καθηγητή Αγγλικής Γλώσσας του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν που ειδικεύεται στο χώρο της ΕΦ, το Διάστημα έχει να κάνει με την πλέον ρομαντική εικόνα που έχει ο άνθρωπος για την εξερεύνηση- λόγω του «αγνώστου». Τα τρένα κινούνται εκεί όπου έχουν φτάσει οι σιδηροδρομικές γραμμές, τα αεροπλάνα εκεί όπου μπορούν να προσγειωθεούν. Αλλά «τα πλοία είναι εκ των πραγμάτων ρομαντικά, καθώς μπορούν να φτάσουν εκεί όπου κανείς δεν έχει φτάσει στο παρελθόν. Σχετίζονται με την ελευθερία και την κατάκτηση».

www.kathimerini.grμε πληροφορίες από BBC

Η τετράχρονη Aimi Kobayashi παίζει Κλεμέντι!

Έτσι, στην τύχη, δυο τραγουδάκια καλοκαιρινά! Καλό καλοκαίρι ι ι !

Little Lion Man

Lyrics to Little Lion Man :
Weep for yourself, my man,
You'll never be what is in your heart
Weep Little Lion Man,
You're not as brave as you were at the start
Rate yourself and rake yourself,
Take all the courage you have left
Wasted on fixing all the problems
That you made in your own head

But it was not your fault but mine
And it was your heart on the line
I really fucked it up this time
Didn't I, my dear?
Didn't I, my...

Tremble for yourself, my man,
You know that you have seen this all before
Tremble Little Lion Man,
You'll never settle any of your scores
Your grace is wasted in your face,
Your boldness stands alone among the wreck
Now learn from your mother or else spend your days Biting your own neck

But it was not your fault but mine
And it was your heart on the line
I really fucked it up this time
Didn't I, my dear? (x2)

Didn't I, my dear?

Ahhhhh......

But it was not your fault but mine
And it was your heart on the line
I really fucked it up this time
Didn't I, my dear? (x2)

Didn't I, my dear?

 

Adam Lambert: Whataya Want From Me

Lyrics

Hey, slow it down whataya want from me
Whataya want from me
Yeah I'm afraid whataya want from me
Whataya want from me

There might have been a time
When I would give myself away
Oooh once upon a time I didn't give a damn
But now, here we are so whataya want from me
Whataya want from me

Just don't give up I'm workin it out
Please don't give in, I won't let you down
It messed me up, need a second to breathe
Just keep coming around
Hey, whataya want from me
Whataya want from me
Whataya want from me

Yeah, it's plain to see (plain to see)
that baby you're beautiful
And there's nothing wrong with you
(nothing wrong with you)
It's me, I'm a freak (yeah)
but thanks for lovin' me
Cause you're doing it perfectly
(it perfectly)

There might have been a time
When I would let you slip away
I wouldn't even try
But I think you could save my life

"Φτερά ελπίδας" και "Τα πουλιά τραγουδούν ακόμα" του Φίλη Καϊτατζή ("Ελευθεροτυπία", 4/7/2011)

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Φτερά ελπίδας

Του ΦΙΛΗ ΚΑΪΤΑΤΖΗ

Οι μέρες γέμισαν για τα καλά. Στρογγυλοκάθησαν τώρα στο πέπλο της θερινής ρεστώνης αφήνοντας τις νύχτες να κλέβουν λίγο φως απ' το χρόνο τους καθώς προετοιμάζουν αργά αλλά σταθερά τη δική τους επέλαση μέχρι το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Γύρω η φύση συνεχίζει να ζει στους δικούς της βιορρυθμούς χωρίς «κρότου-λάμψης» και ληγμένα χημικά, που έγιναν μήλον της Εριδος ειδημόνων ένθεν κακείθεν για το αν και πόσο ενοχοποιούνται για καρκίνο ή όχι. (Ως ληγμένα φυσικά...).

Τα ενδημικά πουλιά προσπερνούν την τρόικα και το ΔΝΤ, ραμφίζοντας νωχελικά στο πέταγμά τους τις ακτίνες φωτός, που παίζουν κρυφτό στις φυλλωσιές των δέντρων.

Τα πουλιά μετανάστες λιάζονται, κατακαλόκαιρο του Ιούλη, στους λιμνότοπους, παίρνοντας ανάσες και τροφή, χωρίς δόσεις που καθορίζονται από ένα, δύο, τρία, πολλά μνημόνια. Ολα μαζί χορεύουν και ερωτοτροπούν χωρίς την αγωνία της επόμενης εκταμίευσης, τα αποτελέσματα του Μεσοπρόθεσμου και του Εφαρμοστικού.

Πυξίδα η φύση

Πυξίδα τους, οι νόμοι της φύσης, που ορίζουν γη και ουρανό: ενσωματώνουν την αρμονία και τη βαναυσότητα, την ισορροπία και τη βιαιότητα. Περιλαμβάνουν την ομαδικότητα, τη συλλογική και τη μοναχική δράση, αλλά και τον υπέρτατο κανόνα επιβίωσης των ειδών που συνοψίζεται στο «ο θάνατός σου η ζωή μου»...

Τα πουλιά όμως δεν γνωρίζουν το μίσος, την απληστία, τον διαρκή πόνο. Ευτυχώς γι' αυτά, δεν έχουν συνείδηση. Κι έτσι κάθε πράξη τους μαλακώνει το αποτέλεσμα όσο οδυνηρό κι αν είναι. Γιατί είναι απαλλαγμένη από το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ευτυχώς γι' αυτά, το ρολόι της φύσης ρυθμίζει τα πάντα: την τροφή τους, τις κινήσεις τους, τη ζωή τους, το αποτέλεσμα, το ατελείωτο πήγαιν'-έλα στους αιθέρες, από τα βόρεια στα θερμά κλίματα και τανάπαλιν.

Πολύχρωμες φιγούρες φτεροκοπούν ελεύθερα στις γέφυρες του χρόνου χωρίς δυσβάσταχτα διόδια και τέλη κυκλοφορίας.

Παράδεισοι

Οι πελαργοί στήνουν ακόμη τις φωλιές τους πάνω στους στύλους της ΔΕΗ (Α.Ε.), αγνοώντας τα παζάρια αγοροπωλησίας της και τις κοκορομαχίες συνδικαλιστών και κυβέρνησης.

Τα νεροχελίδονα χαριεντίζονται στα παράκτια και στα νησιά πλατσουρίζοντας αμέριμνα πλησίον της αυθαίρετης δόμησης που (συνολικά) «έφαγε» την Τίνα του υπουργείου Περιβάλλοντος.

Οι χαλκόκοτες γλιστρούν στο υδάτινο χαλί των υγροτόπων πριν απογειωθούν και αντικρίσουν από ψηλά το μέρος των βιοτόπων τους να μετριέται σε χωράφια, που -φευ!- δεν ανέβασαν τους δείκτες της αγροτικής οικονομίας.

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε ακόμη για τον ορνιθολογικό παράδεισο της χώρας μας με τα 442 διαφορετικά είδη πουλιών. Που αντί στο έσχατο σημείο που φτάσαμε να τα χρησιμοποιούμε έστω και ως τουριστική ατραξιόν της Ελλάδας, καταφέραμε με τη συρρίκνωση ή εξαφάνιση υγροτοπικών περιοχών (βλέπε Κορώνεια) να τα απειλούμε λόγω... τουρισμού, που και λάθος προσφέρεται και αλόγιστα αναπτύσσεται.

Το όρνιο μάς θυμίζει ότι κάπου εδώ πρέπει να κλείσουμε αυτό το σημείωμα, που αφήνει -λόγω των ημερών- εκτός κειμένου τις χρήσιμες πληροφορίες για τη βιολογία των απειλούμενων πουλιών όπως καταγράφονται στο Κόκκινο Βιβλίο Απειλούμενων Πουλιών της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας. Ευελπιστώντας στην κατανόησή σας το όρνιο σάς στέλνει πολλούς χαιρετισμούς από την ηπειρωτική Ελλάδα όπου ο πληθυσμός του κυριολεκτικά έχει καταρρεύσει. Κι αυτό εξαιτίας κυρίως της εκτεταμένης χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων για τον έλεγχο του λύκου και της αλεπούς. Σας αφήνουμε στην πλατεία Συντάγματος με δακρυσμένα τα περιστέρια και τις δεκαοκτούρες. Προσοχή όμως στους λυκάνθρωπους και τα όρνια της τυφλής και αδίστακτης εξουσίας.

Καλό κουράγιο, από όλους τους φτερωτούς σας φίλους. 

..................................................................................

 Τα πουλιά τραγουδούν ακόμη

Ένας άλλος κόσμος γύρω μας, ειδικά έξω από τις πόλεις, έχει τους δικούς του ρυθμούς, τα δικά του προβλήματα, μόνο που δεν μπορεί να σκεφτεί για μας. Γιατί έτσι είναι η φύση του. Μας ομορφαίνει τη ζωή, τις μέρες μας, με την παρουσία του, που συνήθως πουλάμε σε καρτ ποστάλ εκμεταλλευόμενοι (και καλώς) τουριαστικά το θέμα.

Συνεπώς χρειάζεται (όχι μόνο επειδή συντρέχουν τουριστικοί λόγοι) λίγη από την προσοχή μας και μια καλύτερη «διαχείριση» από τους ανθρώπους της υπαίθρου, τους κυνηγούς, το κράτος, όλους μας. Το Κόκκινο Βιβλίο Απειλούμενων Ειδών της Ελληνικής Ορνιθολογικής επικαιροποιεί ζητήματα με τις απειλές που μειώνουν το είδος τους. Και τα χωρίζει σε τρεις κατηγορίες: Κρισίμως Κινδυνεύοντα, Κινδυνεύοντα, Τρωτά. Αξίζουν την προσοχή μας. Και μην ξεχνάμε ότι τα πουλιά τραγουδάνε ακόμα. Σε αντίθεση με μας.

Γυπαετός (Gypaetus barbatus)
 

Κρισίμως Κινδυνεύον

Το σπανιότερο είδος γύπα στην Ελλάδα και, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, διατηρεί επικράτειες και δεν σχηματίζει αποικίες. Σήμερα απαντά μόνο στην Κρήτη, με 4-6 ζευγάρια (το 1/3 είναι ανώριμα), που αποτελούν και τον μοναδικό αναπαραγωγικό πληθυσμό της νοτιοανατολικής Ευρώπης, πλην Τουρκίας. Χαρακτηριστικό του πληθυσμού αυτού είναι ο μεγάλος αριθμός επικρατειών με μοναχικά ώριμα άτομα, καθώς και η πρώιμη αναπαραγωγή υποώριμων ατόμων, δείγματα και τα δύο έλλειψης ενηλίκων, λόγω υψηλής θνησιμότητας. Απειλείται κυρίως από τη λαθροθηρία.

Ασπροπάρης (Neophron percnopterus)

Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ήταν ευρύτατα διαδεδομένο είδος σε όλες τις πεδινές και ημιορεινές περιοχές της χώρας. Τα τελευταία 30-40 χρόνια εμφανίζει σαφή και συνεχιζόμενη πληθυσμιακή μείωση. Σήμερα, ο συνολικός αριθμός δεν ξεπερνά τα 30-50 ζεύγη. Τα μισά απαντούν στο Ν. Έβρο. Φωλιάζει ακόμη στην Ηπειρο, στη Θεσσαλία και ελάχιστα μεμονωμένα ζευγάρια παρατηρούνται σε άλλες περιοχές. Κατά τη μετανάστευση (κυρίως φθινόπωρο) μεμονωμένοι ασπροπάρηδες μετακινούνται προς Νότο (Πελοπόννησο, την Κρήτη) κ.ά. Απειλές: κυρίως η δευτερογενής δηλητηρίαση, από την παράνομη χρήση δηλητηριασμένων δολωμάτων.

Χαλκόκοτα (Plegadis falcinellus)

Κρισίμων Κινδυνεύον

Η χαλκόκοτα είναι ένα ιδιαίτερα όμορφο πουλί, με σκουρόχρωμο καστανοκόκκινο φτέρωμα, το οποίο συγγενεύει με τις ίβιδες, τα ιεραά πουλιά της αρχαίας Αιγύπτου. Επισκέπτεται τη χώρας μας την άνοιξη και φωλιάζει σε 5 υγροτόπους της Βόρειας και Δυτικής Ελλάδας, με συνολικό πληθυσμό περίπου 100 ζευγάρια (η μεγαλύτερη αποικία βρίσκεται στο βάλτο της Ροδιάς στον Αμβρακικό κόλπο).

Οι κύριες απειλές που έχουν οδηγήσει στη μείωση αυτή σχετίζονται με την καταστροφή και την υπόβαθμιση υγροτόπων.

Αργυροτσικνιάς (Ardea alba)

Τρωτό

Πρόσφατα ο αναπαραγόμενος πληθυσμός του εκτιμήθηκε σε 31-42 ζευγάρια που κατανεμότανσε τρεις αποικίες: στις λίμνες Πρέσπα (2) και Κερκίνη. Πολύ πιο διαδεδομένος είναι στους μεγάλους υγρότοπους της Μακεδονίας, της Θράκης και της Δ. Ελλάδας, με πληθυσμό που εκτιμάται σε 1.000 - 2.000 άτομα. Οι αργυροτσικνιάδες που διαχειμάζουν στην Ελλάδα προέρχονται κυρίως από χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και ιδιαίτερα από την Ουκρανία. Απειλές: η ρύπανση των νερών και η καταστροφή ή και η υποβάθμιση των υγρότοπων, ιδιαίτερα των γλυκών νερών, και άλλες.

Νεροχελίδονο (Glareola pratincola)

Παρά το ότι η σημερινή γεωγραφική του εξάπλωση δεν έχει ουσιαστικά μεταβληθεί σε σχέση με το παρελθόν, ο αναπαραγόμενος στην Ελλάδα πληθυσμός φαίνεται να έχει μειωθεί σημαντικά. Ο σημερινός του πληθυσμός εκτιμάται σε 600 - 800 ζευγάρια που αναπαράγονται σε 13 περιοχές. Είδος πολύ διαδεδομένο κατά τη μετανάστευση, ιδιαίτερα την άνοιξη όπου απαντά σε όλη σχεδόν την παράκτια και ηπειρωτική Ελλάδα και σε πολλά νησιά. Απειλές, κυρίως η ευρεία χρήση φυτοφαρμάκων, και η καταστροφή φωλιών.

Αργυροπελεκάνος (Pelecanus crispus)

Μετά την εφαρμογή στοχευμένων μέτρων και δράσεων για την προστασία του, το καθεστώς διατήρησης του αργυροπελεκάνου έχει βελτιωθεί σημαντικά. Τη δεκαετία του '80 το είδος θεωρούνταν ιδιαίτερα απειλούμενο με μόνο περίπου 100 αναπαραγόμενα ζευγάρια. Σήμερα, αναπαράγονται στην Ελλάδα περισσότερα από 1.200 ζευγάρια.

Ηταυρος (Botaurius stelaris)

Κινδυνεύον

Ο ήταυρος είναι κυρίως χειμερινός επισκέπτης και διερχόμενος μετανάστης στην Ελλάδα, ενώ λίγα ζευγάρια αναπαράγονται μόνο στον Αμβρακικό. Το είδος έχει υποστεί σημαντική μείωση στη χώρα μας, αλλά είναι δύσκολο να τεκμηριωθούν όλες οι περιοχές όπου αναπαραγόταν παλιότερα. Στη δεκαετία του '80 ο αναπαραγόμενος πληθυσμός είχε υπολογιστεί σε 2 ζευγάρια, ενώ σήμερα εκτιμάται σε 5-15 ζευγάρια μόνο σε δύο περιοχές, στο βόρειο Αμβρακικό Κόλπο. Απειλείται από καταστροφή των ενδιαιτημάτων του.

Πελαργός (Ciconia ciconia)

Μέχρι και τα μέσα του 20ού αιώνα φώλιαζε σε ηπειρωτική Ελλάδα και σε ορισμένα νησιά. Ο πληθυσμός του μειώθηκε από περίπου 9.000 ζευγάρια το 1958 σε 1.500 στα μέσα της δεκαετίας του '80 (τελευταία απογραφή 2004/5). Ο συνολικός αναπαραγόμενος στην Ελλάδα πληθυσμός είναι 2.157 ζευγάρια (μεγαλύτερη πυκνότητα σε Αν. Μακεδονία και Θράκη, μικρότερη Κ. Μακεδονία και Θεσσαλία πολύ χαμηλή σε Στερεά Ελλάδα, Δ. Μακεδονία και Ήπειρο). Η Λέσβος είναι το μοναδικό νησί που φωλιάζει. Λευκοί πελαργοί, δακτυλιωμένοι στην Ελλάδα, έχουν βρεθεί κυρίως στην Εγγύς και στη Μέση Ανατολή. Απειλή, κυρίως η καταστροφή των πεδινών υγροτοπικών οικοσυστημάτων.

Νανόχηνα (Anser erythropus)

Τακτικός αλλά σπάνιος και τοπικός χειμερινός επισκέπτης. Ερχεται περί τα τέλη Οκτωβρίου. Μέχρι τα μέσα Μαρτίου διαχειμάζει σε υγρότοπους της Κ. και Αν. Μακεδονίας και Θράκης, (Δέλτα Έβρου και λίμνη Κερκίνη και δευτερεόντως στη Ισμαρίδα, στις λιμνοθάλασσες της Θράκης και στο Δέλτα του Νέστου). Οι νανόχηνες που μας επισκέπτονται ανήκουν στον υποπληθυσμό που φωλιάζει σε Β. Σκανδιναβία και ΒΔ Ρωσία. Το 2004 εκτιμήθηκε σε μόλις 20-30 ζεύγη (Φινλανδία), 5-50 (Ελλάδα). Απειλές: κυρίως η λαθροθηρία, λόγω της μεγάλης ομοιότητάς της με την ασπρομέτωπη χήνα.

Φασιανός (Phasianus colchicus)

Μέχρι τα τέλη του 19ου αι. είχε ευρύτερη κατανομή στην Ελλάδα. Σήμερα απαντά μόνο στο Δέλτα Νέστου (περίπου 100-200 αναπαραγόμενα άτομα). Δεν πρέπει να συγχέεται με τους εκτρεφόμενους φασιανούς που απελευθερώνονται κατά εκατοντάδες για θηρευτικούς λόγους και ανήκουν σε αγνώστου γενετικής προέλευσης υβριδικές ποικιλίες του υποείδους P.c. torquatus. Απειλείται από αγροχημικά, κυρίως όμως από λαθροθηρία και τον υβριδισμό κ.ά.