Ρόζαλιντ Φράνκλιν (25 Ιουλίου 1920 - 16 Απριλίου 1958)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

H Ρόζαλιντ Έλσι Φράνκλιν (Rosalind Elsie Franklin) (25 Ιουλίου 1920 - 16 Απριλίου 1958)^[1] ήταν Βρετανή βιοφυσικός και κρυσταλλογράφος με ακτίνες Χ με σημαντική συμβολή στην κατανόηση των λεπτών μοριακών δομών του DNA, RNA, των ιών, του άνθρακα και του γραφίτη.^[2] Το έργο της στο DNA είναι το πιο γνωστό, επειδή το DNA (δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ) διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό των κυττάρων και τη γενετική και η ανακάλυψη της δομής του βοήθησε άλλους επιστήμονες να καταλάβουν πώς η γενετική πληροφορία περνά από τους γονείς στα παιδιά.

Η Φράνκλιν είναι περισσότερο γνωστή για το έργο της σχετικά με εικόνες περίθλασης ακτίνων Χ του DNA που οδήγησε στην ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA. Τα δεδομένα της, σύμφωνα με τον Φράνσις Κρικ, ήταν «τα δεδομένα που πράγματι χρησιμοποιήθηκαν» για να διατυπωθεί η υπόθεση Γουότσον και Κρικ το 1953 σχετικά με τη δομή του DNA.^[3] Οι εικόνες περίθλασης ακτίνων Χ της Φράνκλιν που επιβεβαίωσαν την ελικοειδή δομή του DNA παρουσιάστηκαν στον Γουότσον χωρίς την έγκριση ή τη γνώση της. Αν και αυτή η εικόνα και ακριβή της ερμηνεία των δεδομένων παρείχε πολύτιμες πληροφορίες για την δομή του DNA, η επιστημονική συνεισφορά της Φράνκλιν στην ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA συχνά παραβλέπεται.^[4] Ανέκδοτα σχέδια των εγγράφων της (γραμμένα ακριβώς όταν σκόπευε να φύγει από το Βασιλικό Κολλέγιο του Λονδίνου) δείχνουν ότι είχε προσδιορίσει ανεξάρτητα την συνολική Β-μορφή της έλικας του DNA και τη θέση των φωσφορικών ομάδων στο εξωτερικό της δομής. Επιπλέον, η Φράνκλιν είπε προσωπικά στους Γουότσον και Κρικ ότι οι σκελετοί έπρεπε να είναι στο εξωτερικό, μια πληροφορία η οποία ήταν αποφασιστικής σημασίας, αφού πριν τόσο οι ίδιοι όσο και ο Λάινους Πόλινγκ είχαν δημιουργήσει ανεξάρτητα μοντέλα με τις αλυσίδες μέσα και τις βάσεις προς τα έξω.^[5] Ωστόσο, η δουλειά της δημοσιεύθηκε τρίτη στη σειρά τριών δημοσιεύσεων για DNA στο Nature, με την κύρια δημοσίευση των Γουότσον και Κρικ μόνο να υπονοεί τη συμβολή της στην υπόθεσή τους.^[6]

Μετά το πέρας τμήμα της των εργασιών για το DNA, η Φράνκλιν πραγματοποίησε πρωτοποριακή εργασία σχετικά με τον ιό μωσαϊκού του καπνού και τον ιό της πολιομυελίτιδας. Πέθανε το 1958, σε ηλικία 37 ετών, από καρκίνο των ωοθηκών.