..........................................................
Αλλά βλέπετε στις πανελλήνιες τα κουλά, τα βλέπεις φυσιολογικά.
Ακόμα τρομάζω με την σκέψη ότι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για τις εξετάσεις,
μου φαίνονταν απολύτως φυσιολογικό, να μιλάω μόνη μου ενώ περπατούσα στο δρόμο ή να μετράω τα πλακάκια στο πεζοδρόμιο καθώς περπατούσα ή να λέω κατεβατά σ' ένα δέντρο.
ΟΙ ψυχολόγοι αυτό το λένε ψυχολογικό καταναγκασμό.
Εγώ θα το πω ελληνικό σύστημα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο.
Τον πλάτανο αυτό τον είχα ονομάσει κιόλας -ναι αμέ--
Και του λεγα απ έξω τη θεωρία που είχα να αποστηθίσω .
Λένε ότι όταν μιλάς στα φυτά μεγαλώνουν και θεριεύουν.
Ακόμα απορώ πως αυτός ο Πλάτανος με τόση θεωρία συναρτήσεων που χε ακούσει
δεν έγινε 30 μέτρα.
Anyway, είχα ταυτιστεί με αυτό το δέντρο.
Eίχα μεταβληθεί σ' ένα φυτό που είχε νεκρώσει κριτική σκέψη, ικανότητα επικοινωνίας, δυνατότητα έκφρασης.
Σ' εκείνο το τραπεζάκι έβγαλα κι εγώ τις δικές μου ρίζες που είχαν εισχωρήσει για τα καλά στη στυγνή αποστήθιση.
Σ' αυτό το ξύλινο τραπεζάκι είχα χάσει το πάθος μου για ζωή, την ίδια τη ζωή.
Μασούλησα άλλη μια το χρωματιστό μου καλαμάκι.
Έκλεισα το σταυρόλεξο.
«Τα λέμε Κώστα μη στεναχωρεθείς και μαραθείς, πάω σχολή»
Α ρε Ελλαδάρα με το εκπαιδευτικό σου σύστημα, σ' αγαπώ.
Πανελλήνιες: μια ιστορία πάθους
Ειρήνη Λιαπίκου
Εννέα
οριζόντια : Θεσμός Γολγοθάς για κάθε Έλληνα μαθητή. Έντεκα γράμματα.Να
και μα ερώτηση που θα μπορούσε να βρει κανείς σε Quiz, σαν αυτά που
λύνουμε συνήθως στην παραλία στο πάρκο ή και στο μπαλκόνι.Αν δεν έχει
τύχει να λύσεις ένα εσύ ο ίδιος σίγουρα έχεις δει κάποιο φίλο, γνωστό
σου, συγγενή να επιδίδεται στην επίλυσή τους. Το σκηνικό συμπληρώνει,
σχεδόν πάντα, ένας φραπές με χρωματιστό καλαμάκι, τον οποίο απολαμβάνεις
καθώς λύνεις με γερές τζούρες. κάνοντας "διάλειμμα" ανάμεσά τους, για
να εξασκήσεις, αν δηλώνεις καπνιστής, την κυνηγημένη όσο καμία άλλη
πρακτική του "καπνίζειν" ή για να μασουλήσεις αριστοτεχνικά το στυλό σου
ψάχνοντας κάποια απάντηση.
Εννιά οριζόντια χμμμμμμμμμμμμμ...... εύκολο!
Συμπλήρωσα στα κουτάκια κάθε γράμμα και χαμογέλασα.
Π-Α-Ν-Ε-Λ-Λ-Η-Ν-Ι-Ε-Σ
Είμαι ήδη ένα εξάμηνο φοιτήτρια κι ακόμα θυμάμαι τον απόηχο της κούρασης που συνεπάγεται η διαδικασία προετοιμασίας για τις εξετάσεις.Η φιγούρα του Homo Panellinius, ενός κλασσικού υποψηφίου πανελληνίων, σαν και του λόγου μου, πριν λίγους μήνες περιλαμβάνει κουρασμένα μάτια, περιττά κιλά, μαλλί τζίβα απ' την αλουσιά και φυσικά φρύδι-δάσος του Αμαζονίου. :)
Ρούφηξα μια γερή γουλιά καφέ και άρχισα να μασουλάω το χρωματιστό μου καλαμάκι.
Καθόμουν στο ξύλινο τραπεζάκι που κάθομαι πάντα, όταν με πιάνει ο οίστρος για μελέτη, πράγμα που ομολογώ, πως τελευταία συμβαίνει όλο και σπανιότερα. Αυτός ο... οίστρος βλέπετε "θυσιάζεται" στο βωμό της φοιτητικής ζωής, ενώ ταυτίζεται με την επίλυση σταυρόλεξων και στα μεγάλα κέφια, με τη λύση sudoku. :)
Αυτά μεταξύ μας. Η Ελληνίδα μάνα πιστεύει πως το μωράκι της είναι η επιτομή της επιμελούς φοιτήτριας :D
ΗΑΗΑΗΑ
Αλλά ας σοβαρευτώ λίγο :)
Παράγωγοι, συναρτήσεις, εκθέσεις, ασκήσεις, θεωρία! Όλη την ύλη των πανελληνίων, την αφομοίωσα στο πάνω τραπεζάκι αυτό στο μπαλκόνι. Το λατρεύω αυτό το τραπεζάκι. Μάλλον μ' αρέσει γιατί καθισμένη εκεί, δεν είμαι ποτέ μόνη μου. Ένας πλάτανος σκεπάζει τη δεξιά πλευρά του μπαλκονιού, τον οποίο, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, για κάποιο περίεργο λόγο τον έβλεπα σαν άνθρωπο.
Θα μου πεις τώρα εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο
-στην καθαρεύουσα-
Τι κουλά ειν αυτά που μου τσαμπουνάς ρε Λιαπίκου;
Συμπλήρωσα στα κουτάκια κάθε γράμμα και χαμογέλασα.
Π-Α-Ν-Ε-Λ-Λ-Η-Ν-Ι-Ε-Σ
Είμαι ήδη ένα εξάμηνο φοιτήτρια κι ακόμα θυμάμαι τον απόηχο της κούρασης που συνεπάγεται η διαδικασία προετοιμασίας για τις εξετάσεις.Η φιγούρα του Homo Panellinius, ενός κλασσικού υποψηφίου πανελληνίων, σαν και του λόγου μου, πριν λίγους μήνες περιλαμβάνει κουρασμένα μάτια, περιττά κιλά, μαλλί τζίβα απ' την αλουσιά και φυσικά φρύδι-δάσος του Αμαζονίου. :)
Ρούφηξα μια γερή γουλιά καφέ και άρχισα να μασουλάω το χρωματιστό μου καλαμάκι.
Καθόμουν στο ξύλινο τραπεζάκι που κάθομαι πάντα, όταν με πιάνει ο οίστρος για μελέτη, πράγμα που ομολογώ, πως τελευταία συμβαίνει όλο και σπανιότερα. Αυτός ο... οίστρος βλέπετε "θυσιάζεται" στο βωμό της φοιτητικής ζωής, ενώ ταυτίζεται με την επίλυση σταυρόλεξων και στα μεγάλα κέφια, με τη λύση sudoku. :)
Αυτά μεταξύ μας. Η Ελληνίδα μάνα πιστεύει πως το μωράκι της είναι η επιτομή της επιμελούς φοιτήτριας :D
ΗΑΗΑΗΑ
Αλλά ας σοβαρευτώ λίγο :)
Παράγωγοι, συναρτήσεις, εκθέσεις, ασκήσεις, θεωρία! Όλη την ύλη των πανελληνίων, την αφομοίωσα στο πάνω τραπεζάκι αυτό στο μπαλκόνι. Το λατρεύω αυτό το τραπεζάκι. Μάλλον μ' αρέσει γιατί καθισμένη εκεί, δεν είμαι ποτέ μόνη μου. Ένας πλάτανος σκεπάζει τη δεξιά πλευρά του μπαλκονιού, τον οποίο, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, για κάποιο περίεργο λόγο τον έβλεπα σαν άνθρωπο.
Θα μου πεις τώρα εσύ που διαβάζεις αυτό το άρθρο
-στην καθαρεύουσα-
Τι κουλά ειν αυτά που μου τσαμπουνάς ρε Λιαπίκου;
Αλλά βλέπετε στις πανελλήνιες τα κουλά, τα βλέπεις φυσιολογικά.
Ακόμα τρομάζω με την σκέψη ότι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για τις εξετάσεις,
μου φαίνονταν απολύτως φυσιολογικό, να μιλάω μόνη μου ενώ περπατούσα στο δρόμο ή να μετράω τα πλακάκια στο πεζοδρόμιο καθώς περπατούσα ή να λέω κατεβατά σ' ένα δέντρο.
ΟΙ ψυχολόγοι αυτό το λένε ψυχολογικό καταναγκασμό.
Εγώ θα το πω ελληνικό σύστημα εισαγωγής στο πανεπιστήμιο.
Τον πλάτανο αυτό τον είχα ονομάσει κιόλας -ναι αμέ--
Και του λεγα απ έξω τη θεωρία που είχα να αποστηθίσω .
Λένε ότι όταν μιλάς στα φυτά μεγαλώνουν και θεριεύουν.
Ακόμα απορώ πως αυτός ο Πλάτανος με τόση θεωρία συναρτήσεων που χε ακούσει
δεν έγινε 30 μέτρα.
Anyway, είχα ταυτιστεί με αυτό το δέντρο.
Eίχα μεταβληθεί σ' ένα φυτό που είχε νεκρώσει κριτική σκέψη, ικανότητα επικοινωνίας, δυνατότητα έκφρασης.
Σ' εκείνο το τραπεζάκι έβγαλα κι εγώ τις δικές μου ρίζες που είχαν εισχωρήσει για τα καλά στη στυγνή αποστήθιση.
Σ' αυτό το ξύλινο τραπεζάκι είχα χάσει το πάθος μου για ζωή, την ίδια τη ζωή.
Μασούλησα άλλη μια το χρωματιστό μου καλαμάκι.
Έκλεισα το σταυρόλεξο.
«Τα λέμε Κώστα μη στεναχωρεθείς και μαραθείς, πάω σχολή»
Α ρε Ελλαδάρα με το εκπαιδευτικό σου σύστημα, σ' αγαπώ.
