.............................................................
Μάσο-Πίρο: Αγωνία για το μέλλον μιας απομονωμένης φυλής
Μία νέα σειρά φωτογραφιών που είδε χτες το φως της δημοσιότητας επανέφερε στην επικαιρότητα το ζήτημα των απομονωμένων φυλών που ζουν σε διάφορα μέρη του κόσμου. Ο λόγος εδώ για τη φυλή Μάσο-Πίρο που ζει στο Εθνικό Πάρκο Μανού στο νοτιοανατολικό Περού, μέλη της οποίας έχουν φωτογραφηθεί , άθελά τους, αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες στη διάρκεια των καθημερινών τους εργασιών.
Οι φωτογραφίες αυτές ,που το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί αισθητά, απεικονίζουν την καθημερινότητα και των τρόπο ζωής των Μάσο-Πίρο, οι οποίοι θεωρούνται ως μια από τις πιο ακριβοθώρητες ινδιάνικες φυλές.
Αυτό που προκαλεί ωστόσο αίσθηση είναι πώς οι ινδιάνοι αυτοί που μέχρι τώρα προστάτευαν εξαιρετικά την ιδιωτικότητά τους, έχουν ‘’εκτεθεί’’ τόσο πολύ τελευταία, γεγονός που ,σύμφωνα με τους επιστήμονες, σχετίζεται με τις καταπατήσεις των δασών στα οποία διαμένουν από τους υλοτόμους αλλά και με τις πολύ χαμηλές πτήσεις αεροσκαφών στη νοτιοανατολική περιοχή της χώρας, κοντά σε κοιτάσματα εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου. Εξαιτίας αυτών των γεγονότων μέλη της Μάσο-Πίρο αναγκάζονται να αφήσουν τα σπίτια τους στο δάσος και να αναζητήσουν άλλο τόπο εγκατάστασης.
Παράλληλα μέλη αυτών των φυλών έχουν κατηγορηθεί για επιθέσεις με βέλη και τόξα σε ανθρώπους κοντά στην όχθη του ποταμού Μάντρε ντε Ντίος, οι οποίες φαίνεται να άρχισαν τον περασμένο Μάιο.
Σε μία από αυτές τις επιθέσεις τραυματίστηκε σοβαρά ένας δασοφύλακας τον Οκτώβριο ενώ τον επόμενο μήνα ένα βέλος διαπέρασε τη καρδιά ενός τοπικού ινδιάνου Ματσιγκουένκα, του Νίκολας Φλόρες, ο οποίος διατηρούσε καλές σχέσεις με την Μάσο-Πίρο. Οι τοπικές αρχές στην δεύτερη περίπτωση έστειλαν μία αποστολή στην Διαμάντε να εξηγήσει στους κατοίκους της πως θα ήταν λανθασμένη μία κίνηση αντεκδίκησης. Το γεγονός αυτό κόστισε αρκετά στις σχέσεις των δύο φυλών για τις οποίες ο Φλόρες αποτελούσε έναν σύνδεσμο επικοινωνίας.
Η Περουβιανή κυβέρνηση με τη σειρά της προσπαθεί να προστατέψει αυτές τις φυλές, καθώς είναι πλέον λιγότερες από 100 σε ολόκληρο τον κόσμο, και η Μάσο-Πίρο εν προκειμένω μία από τις πιο "κλειστές". Για τον λόγο αυτό έχει απαγορευτεί η προσάραξη βαρκών και σκαφών στις ακτές που είναι κοντά στον οικισμό της Μάσο-Πίρο από φόβο για την μετάδοση ασθενειών οι οποίες δεν υπάρχουν ωστόσο στους πληθυσμούς που κατοικούν σε αυτά τα δάση και θα μπορούσαν μέχρι και να αφανίσουν κάποια φυλή.
Συχνά είναι δύσκολο να παρακολουθήσει βέβαια η κυβέρνηση των τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας αυτών των φυλών οι οποίες έχουν δικούς τους κανόνες, που συχνά γίνονται άδικοι και απειλητικοί για τις όμορές τους. Για παράδειγμα, οι Μάσο-Πίρο έχουν ακολουθούν έναν δικό τους κώδικα οργάνωσης ο οποίος περιλαμβάνει πρακτικές όπως απαγωγές παιδιών και γυναικών από άλλες φυλές.
Είναι δεδομένο πως τα ζητήματα οργάνωσης και προστασίας αυτών των κοινωνιών τόσο από εξωγενείς παράγοντες (τουρίστες, τυχοδιώκτες κλπ), όσο και από τις μεταξύ τους προστριβές απαιτούν λεπτούς χειρισμούς για την εξεύρεση των , κατά το δυνατόν, ευρέως αποδεκτών λύσεων.
Επιμέλεια: Γρηγόρης Καυκιάς
