Σαν σήμερα. 30 Απριλίου του 1945, αυτοκτόνησε μαζί με τον Αδόλφο Χίτλερ η ερωμένη του Εύα Μπράουν - ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΝΑΖΙΣΜΟΣ, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!...

..............................................................

Εύα Μπράουν
1912 – 1945

Γερμανίδα καλλονή, ερωμένη του Αδόλφου Χίτλερ για δεκατρία χρόνια και σύζυγός του για ένα εικοσιτετράωρο. Η Εύα Μπράουν (Eva Braun) γεννήθηκε στο Μόναχο στις 6 Φεβρουαρίου 1912 και ήταν η μεσαία από τις τρεις κόρες του δάσκαλου Φριτς Μπράουν και της νοικοκυράς Φραντζίσκα Κρόνμπεργκερ. Τελείωσε μετά κόπων και βασάνων το Λύκειο, ενώ παράλληλα δούλευε ως γραμματέας σε ιατρείο.

Στα 17 της, η ευειδής Εύα προσελήφθη στο στούντιο του Χάινριχ Χόφμαν, επίσημου φωτογράφου του Ναζιστικού Κόμματος. Εκεί γνώρισε τον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος φαίνεται ότι κεραυνοβολήθηκε από την ομορφιά της ξανθιάς Εύας. Ο σαραντάχρονος άνδρας τής συστήθηκε ως Χερ Βολφ, ένα παρατσούκλι από τα παιδικά του χρόνια, που χρησιμοποιούσε μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Εκείνη είπε στις φίλες της ότι «γνώρισε ένα ώριμο κύριο με αστείο μουστάκι».

Στις αρχές της δεκαετίας του '30 ο Χίτλερ διατηρούσε δεσμό με τη Γκέλι Ράουμπαλ, κόρη της ετεροθαλούς αδελφής του Άνγκελα Ράουμπαλ. Μετά τον θάνατό της το 1931, για τον οποίον πολλά γράφτηκαν, ο Χίτλερ άρχισε να βλέπει περισσότερο την Εύα, αν και διατηρούσε δεσμό με την ηθοποιό Ρενάτε Μίλερ. Η Εύα ζήλευε παθολογικά τον Χίτλερ και το 1932 παραλίγο να βάλει τέρμα στη ζωή της, όταν αυτοπυροβολήθηκε στον λαιμό. Μόλις και μετά βίας σώθηκε και τότε ο Χίτλερ συνειδητοποίησε το πόσο την αγαπούσε. Βοήθησε σ' αυτό και η αυτοκτονία της Μίλερ, η οποία έπεσε από το μπαλκόνι ενός ξενοδοχείου στο Βερολίνο.

Το Ναζιστικό Κόμμα πάντοτε προσπαθούσε να κρατήσει την ερωτική ζωή του Φύρερ στο σκοτάδι. Ο Αδόλφος και η Εύα ποτέ δεν εμφανίσθηκαν μαζί δημόσια και οι περισσότεροι Γερμανοί έμαθαν για τη σχέση τους μετά τον πόλεμο. Ο Χίτλερ ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στις γυναίκες, οι οποίες με τις ψήφους τους τον είχαν ανεβάσει στην εξουσία το 1933. Έτσι, για κανένα λόγο δεν ήθελε να χάσει τη δημοτικότητά του στο γυναικείο φύλο. Στις ομιλίες του ισχυριζόταν ότι δεν έκανε οικογένεια, επειδή «η οικογένειά του είναι όλος ο γερμανικός λαός». Όπως, όμως, είχε εκμυστηρευτεί σε συνεργάτες του, δεν ήθελε να παντρευτεί, επειδή φοβόταν ότι τα παιδιά του δεν θα είχαν τη δική του ευφυΐα.

Το 1935 η Εύα επιχείρησε και δεύτερη απόπειρα αυτοκτονίας με υπνωτικά χάπια, η οποία πέρασε ανώδυνα. Παραπονιόταν ότι δεν έβλεπε συχνά τον αγαπημένο της, επειδή αυτός ζούσε στο Βερολίνο, όπου ήταν η έδρα του Τρίτου Ράιχ. Ο Χίτλερ τότε της νοίκιασε μια βίλα στα περίχωρα του Μονάχου, με τα δικαιώματα από τις δημοσιευμένες φωτογραφίες του. Η Εύα είχε στη διάθεσή της Μερσέντες με οδηγό και υπηρέτρια. Τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στο εξοχικό του αγαπημένου της στις Βαυαρικές Άλπεις.

Ζούσε μια μάλλον ανέμελη ζωή, ακόμη και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Γυμναζόταν καθημερινά για να διατηρεί σε φόρμα το καλλίγραμμο κορμί της, διάβαζε αισθηματικά μυθιστορήματα και ξένα περιοδικά που ήταν απαγορευμένα για τους υπόλοιπους Γερμανούς, έβλεπε κινηματογράφο και τηλεόραση, που εκείνη την εποχή ήταν στα σπάργανα και εξασκούσε το χόμπι της που ήταν η φωτογραφία. Της άρεσε να κάνει γυμνή μπάνιο και να φωτογραφίζεται, πράγμα που εξόργιζε τον Χίτλερ.

Στις αρχές Απριλίου του 1945 ήταν κάτι παραπάνω από φανερό ότι οι ημέρες του Ναζισμού ήταν μετρημένες. Οι Σύμμαχοι είχαν σφίξει σαν τανάλια τη Γερμανία. Η Εύα τότε μετακόμισε στο Βερολίνο και εγκαταστάθηκε στα υπόγεια της Καγκελαρίας, όπου βρισκόταν το θωρακισμένο καταφύγιο του Φύρερ. Αρνήθηκε να φύγει και δήλωσε ότι θα παραμείνει κοντά στον αγαπημένο της.

Στις 29 Απριλίου ο Αδόλφος Χίτλερ παντρεύτηκε τελικά την Εύα Μπράουν στο καταφύγιο της Καγκελαρίας, με τους Σοβιετικούς στρατιώτες να βρίσκονται ήδη στο Βερολίνο. Ο γάμος ήταν πολιτικός με μάρτυρες τους αρχιναζί Γιόζεφ Γκέμπελς και Μάρτιν Μπόρμαν, η τελετή σεμνή, με τη νύφη να φορά ένα μαύρο μεταξένιο φόρεμα. Εκείνη την εποχή στους διαδρόμους της Καγκελαρίας κυκλοφορούσε η φήμη ότι η Εύα ήταν έγκυος στο παιδί του Χίτλερ.

Την επομένη, 30 Απριλίου 1945, το ζεύγος Χίτλερ κλείσθηκε λίγο μετά τις 3 το μεσημέρι σ' ένα δωμάτιο του καταφυγίου και αυτοκτόνησε με χάπια υδροκυανίου κι ενώ οι Σοβιετικοί απείχαν γύρω στα 500 μέτρα από την Καγκελαρία. Αμέσως μετά, τα δύο πτώματα αποτεφρώθηκαν. Την τέφρα τους βρήκαν οι πρώτοι στρατιώτες που εισήλθαν στο καταφύγιο μετά από λίγο. Οι σοβιετικοί τους έθαψαν μυστικά στο Μαγδεμβούργο μαζί με τα πτώματα της οικογένειας Γκέμπελς, που είχε αυτοκτονήσει ομαδικά.

Τον Απρίλιο του 1970, οι αρχές της Ανατολικής Γερμανίας ξέθαψαν και αποτέφρωσαν ότι είχε απομείνει από τους Χίτλερ και Γκέμπελς και την τέφρα τους τη διασκόρπισαν στον ποταμό Έλβα.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/253#ixzz47IS0Wuif

Σαν σήμερα, 30 Απριλίου του 1945 αυτοκτόνησε ο Αδόλφος Χίτλερ - ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΝΑΖΙΣΜΟΣ, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!... (http://www.sansimera.gr, 30/4/2016)

............................................................

Αδόλφος Χίτλερ
1889 – 1945

 

Γερμανός πολιτικός, αυστριακής καταγωγής, που κυβέρνησε δικτατορικά τη Γερμανία από το 1934 έως το 1945. Αρχηγός του Εργατικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Γερμανίας (NSDAP) από το 1921, καγκελάριος της Γερμανίας από το 1933 έως το 1945 και ηγέτης (Führer) του Ναζιστικού Τρίτου Ράιχ από το 1934 έως το 1945. Προκάλεσε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα.

Ο Αδόλφος Χίτλερ (Adolf Hitler) γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1889 στο Μπράουναου Αμ Ιν της Αυστρο-Ουγγαρίας (νυν Αυστρίας), ένα χωριό κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία. Ήταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά του τελωνειακού υπαλλήλου Αλόις Χίτλερ και της Κλάρας Πετσλ.

Πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε μία γειτονιά του Λιντς, της πρωτεύουσας της Άνω Αυστρίας κι έχασε τον πατέρα του το 1903, όταν ήταν 14 ετών. Δύο χρόνια αργότερα εγκατέλειψε το σχολείο και άρχισε να κάνει μεγαλεπήβολα όνειρα για καλλιτεχνικές σπουδές.

Το 1907 μετακόμισε στη Βιέννη, όπου όμως δεν κατάφερε να εισαχθεί στην Ακαδημία Τεχνών. Την περίοδο αυτή επηρεάζεται από την αντισημιτική και λαϊκιστική ρητορική του δήμαρχου της Βιέννης Καρλ Λίγκερ και τις παγγερμανικές θεωρίες του αυστριακού πολιτικού και μεγαλοκτηματία Γκέοργκ Σένερερ, ενώ εργάζεται ως βοηθός διακοσμητή.

Το 1912, μετακομίζει στο Μόναχο και εργάζεται ευκαιριακά ως ελαιοχρωματιστής, ενώ παράλληλα μελετά τα έργα των φιλοσόφων Ζορζ Σορέλ, θεωρητικού του επαναστατικού συνδικαλισμού και Φρίντριχ Νίτσε. Κάνει αίτηση για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, αλλά κρίνεται ακατάλληλος.

Με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου κατατάσσεται εθελοντής σ’ ένα εφεδρικό βαυαρικό σύνταγμα πεζικού. Πολέμησε, έζησε την εμπειρία των χαρακωμάτων, τραυματίστηκε στη μάχη του Σομ (1916) και προσβλήθηκε από χημικά αέρια το 1918. Προήχθη σε δεκανέα και τιμήθηκε με το μετάλλιο του Σιδηρού Σταυρού, διάκριση για την οποία ήταν περήφανος σε όλη του τη ζωή.

Μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, είναι πλέον πεπεισμένος ότι η στρατιωτική ήττα της Γερμανίας οφείλεται στα πλήγματα που δέχτηκε από το μαρξισμό και τον ιουδαϊσμό, στοιχεία που τον πείθουν απόλυτα για την ανάγκη διασφάλισης της ύπαρξης του γερμανικού λαού και απελευθέρωσής του από τον εσωτερικό εχθρό, τους Εβραίους. Τότε είναι που αρχίζει να αποκρυσταλλώνει τις πολιτικές του ιδέες και υποστηρίζει ένα δικής του έμπνευσης κράμα εθνικισμού και σοσιαλισμού, με το στοιχείο του εθνικισμού να υπερτερεί αναμφισβήτητα.

Το 1919 προσχωρεί σε μία ασήμαντη ομάδα της άκρας δεξιάς, το «Κόμμα των Γερμανών Εργατών», το οποίο το 1920 παίρνει το όνομα Εργατικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα (NSDAP). Χάρη στις πολιτικές του ικανότητες, θα γίνει αρχηγός του το 1921, δημιουργώντας παράλληλα και μία παραστρατιωτική οργάνωση, τους Φαιοχίτωνες ή Τάγματα Εφόδου (Sturmabteilung ή SA). Το Νοέμβριο του 1923 εμπνέεται από την Πορεία προς τη Ρώμη του Μουσολίνι και επιχειρεί μαζί με το στρατηγό Έριχ Λούντεντορφ πραξικόπημα στο Μόναχο, που έμεινε στην ιστορία ως «Το Πραξικόπημα της Μπυραρίας», με αντικειμενικό στόχο να φθάσει στο Βερολίνο. Καταδικάζεται σε φυλάκιση πέντε ετών και τελικά αμνηστεύεται, το Δεκέμβριο του 1924.

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του αρχίζει να γράφει το πολιτικό του μανιφέστο «Mein Kampf» («Ο Αγών μου»), στο οποίο εκθέτει όλο το πολιτικό του πρόγραμμα. Κεντρικό θέμα του είναι ο ρατσισμός και ιδιαίτερα ο αντισημιτισμός, ενώ παράλληλα εξυμνεί την αρία φυλή. Ύψιστο καθήκον τού κράτους είναι η διατήρηση των δυνατοτήτων αύξησης του πληθυσμού που ανήκει στη συγκεκριμένη φυλή μέσα από την κατάκτηση του «Ζωτικού Χώρου» («Lebensraum»), στόχος που μπορεί να γίνει πράξη σ’ ένα κράτος που θεμελιώνεται στην ιεραρχία και τον αυταρχισμό και βέβαια, στο πρόσωπο ενός αρχηγού (Fuhrerprintzip).

Μετά την αποφυλάκισή του, αγωνίζεται με πάθος για την ανασυγκρότηση του κόμματος σε στρατιωτική βάση. Ιδρύει τα SS και συνάπτει δεσμούς με μεγάλους βιομηχάνους, κατορθώνοντας να εξασφαλίσει την απαραίτητη χρηματοδότηση για την ευόδωση των πολιτικών του σχεδίων. Εκμεταλλεύεται την οικονομική κρίση και εξαθλίωση που βιώνει η Γερμανία και με το προσωπικό μαγνητισμό που ασκεί στις μάζες, κατορθώνει να κερδίσει περισσότερες από έξι εκατομμύρια ψήφους στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1930, εισβάλλοντας δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο της Γερμανίας.

Συνασπιζόμενος με άλλες τρεις πολιτικές δυνάμεις, ο Χίτλερ αρχίζει έναν αποφασιστικό αγώνα, με σκοπό την κατάργηση των κοινοβουλευτικών θεσμών της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, καταφεύγοντας στη δημιουργία τρομοκρατικών ομάδων που δρουν με την κάλυψη του επίσημου κράτους. Στις εκλογές του Απριλίου του 1932, κατεβαίνει υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας και ηττάται από τον Χίντενμπουργκ, έχοντας λάβει το 36,8% των ψήφων. Τον επόμενο Ιούλιο, πάντως, ο ναζισμός κερδίζει μία καθαρή νίκη στις εκλογές για το Ράιχσταγκ και στις 30 Ιανουαρίου του 1933, ο Χίτλερ γίνεται καγκελάριος του Ράιχ, υποστηριζόμενος από μία κυβέρνηση συνασπισμού.

Όταν αναλαμβάνει όλες τις εξουσίες, το 1933, προχωρά στην κατάργηση θεμελιωδών ελευθεριών και εγκαθιδρύει τη δικτατορία του Ναζιστικού Κόμματος. Στις 30 Ιουνίου 1934, υποβάλλει και το κόμμα του σε μία εξονυχιστική επιχείρηση εκκαθαρίσεων («Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών»), με στόχο τον αφανισμό όλων των εσωτερικών αντιπάλων του. Στις 2 Αυγούστου 1934 γίνεται πρόεδρος του Ράιχ και καγκελάριος, λαμβάνοντας τον τίτλο του Φύρερ (Fuhrer und Reichskanzler) και εδραιώνοντας ένα ολοκληροτικό καθεστώς, πιστό στις προγραμματικές εξαγγελίες του εθνικοσοσιαλισμού.

Πρώτη προτεραιότητά του είναι η άρση των συνεπειών της Συνθήκης των Βερσαλιών και ο επανεξοπλισμός της Γερμανίας. που συνδυάζεται με μία επιθετική και επεκτατική εξωτερική πολιτική (ανάκτηση των εδαφών του Ρήνου, προσάρτηση της Αυστρίας και εισβολή στην Τσεχοσλοβακία). Τις παραμονές του πολέμου, το Φεβρουάριο του 1938, αναλαμβάνει και τον έλεγχο της Βέρμαχτ. Καθώς δεν εμπιστεύεται την ανώτατη στρατιωτική ηγεσία, συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες στα χέρια του. Η εισβολή στην Πολωνία την 1η Σεπτεμβρίου 1939 θα σημάνει και την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Χίτλερ αναλαμβάνει προσωπικά την αρχιστρατηγία των γερμανικών δυνάμεων, αλλά η είσοδος των ΗΠΑ στον πόλεμο, η κατάρρευση της Ιταλίας του συμμάχου του Μουσολίνι και η αποτυχία της εκστρατείας στη Σοβιετική Ένωση, αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την ήττα της Γερμανίας. Οι δυσαρέσκεια των στρατιωτικών προς το πρόσωπό του, ενκδηλώνεται με τις δύο εις βάρος του δολοφονικές απόπειρες της 13ης Μαρτίου 1943 και της 20ής Ιουλίου 1944.

Το τέλος του Χίτλερ και του καθεστώτος του φαίνεται να πλησιάζει, όταν οι Σύμμαχοι αρχίζουν να προελαύνουν προς το Βερολίνο στις αρχές του 1945. Ο γερμανός δικτάτορας, γεμάτος απόγνωση, αποσύρεται στο καταφύγιό του στο Μέγαρο της Καγκελαρίας. Στις 30 Απριλίου 1945 θα αυτοκτονήσει, μαζί με την ερωμένη του Εύα Μπράουν, την οποία είχε νυμφευτεί την προηγούμενη ημέρα. Σύμφωνα με τις οδηγίες του, τα σώματά τους αποτεφρώθηκαν.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1326#ixzz47INJIH4O