Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

"Η φωτογραφία της ημέρας" (25.3.2013, lifo.gr)

........................................................

                       Η φωτογραφία της ημέρας  
                  25.3.2013 (lifo.gr)


                                Η Ελλάδα της ανοιχτής σκέψης






                                          Σήμερα στο Περιστέρι

             Ο σημαιοφόρος. Συμμαθητής μας, γείτονάς μας, 
                                           συμπολίτης μας

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

"Ουδεμία σχέση με την Εθνική Επέτειο της Επανάστασης του 1821, έχει ο φασισμός" του Στάθη (enikos.gr, 21/3/2013)

.........................................................

Ουδεμία σχέση με την Εθνική Επέτειο της Επανάστασης του 1821, έχει ο φασισμός


Η Επανάσταση του 1821 θανάτωσε πρωθύστερα κάθε μορφή  φασισμού.
Τι σχέση με τον εθνικοαπελευθερωτικό και ταξικόν αγώνα του 1821 μπορούν να έχουν οι επίγονοι των ταγματασφαλιτών που συνεργάσθηκαν με τους ναζί και των δωσιλόγων;
Τηρουμένων των αναλογιών, οι δωσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες της κατοχής την εποχή των Οθωμανών θα ήταν γενίτσαροι ή προσκυνημένοι.
Τι σχέση μπορούν να ’χουν με το «αθάνατο κρασί του ’21» οι λαδέμπορες της κατοχής και οι σταυρωτήδες του λαού τότε, του ξένου καιτου ικέτη σήμερα;
Τι σχέση με την ποίηση ενός επαναστατικού αγώνα που καλούσε, με τον Θούριο του Ρήγα, Σέρβους, Βουλγάρους, Ελληνες, Αλβανούς, ακόμα και Τούρκους να αγωνισθούν στον ίδιο τίμιο αγώνα μπορούν να έχουν οι μελανοχίτωνες της Χρυσής Αυγής που μισούν Βούλγαρους, Αλβανούς και κάθε άλλον ξένο το ίδιο;
Τι δουλειά έχει ο φασισμός που κηρύσσει την υποταγή στις διαταγές με την ελευθερία; τι δουλειά έχουν τα «εγέρθητου» με το πνεύμα του Καραϊσκάκη; Μόνον ύβριν αποτελούν.

 Τι σχέση έχει ο φασιστικός κονφορμισμός των φύρερ με το «περίόλων αμφιβάλλειν» που γέννησε έως τώρα όλες τις επαναστάσεις; Καμμία! Και τούτο το περιγράφουν έξοχα οι αδελφοί Ταβιάνι, αποτυπώνοντας τον ιταλικό κλασικισμό όσον και το πνεύμα του διαφωτισμού, όταν σε μιαν απ’ τις ταινίες τους δείχνουν κλασικούς Ελληνες οπλίτες να εγείρονται κατάφρακτοι μέσα απ’ τη γη και να κυνηγάνε στα έτοιμα για τον θερισμό χωράφια τους φασίστες, αποκτείνοντας τα κτήνη ένα προς ένα με άδακρυ φάσγανο.
Η Επανάσταση του 1821 (ή 124η εξέγερση του γένους, αυτή που πέτυχε) είναι μια δύσκολη υπόθεση. Περιέχει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνακαι τις ταξικές προσδοκίες, δεν πρόλαβε να ξεσπάσει κι οδηγήθηκε σεεμφυλίους πολέμους, ξεσήκωσε τον ευρωπαϊκό ρομαντισμό, ήταν υπόθεσηξωμάχων και εμπόρωνστρατιωτικώναγράμματων και γραμματισμένων,παπάδων κι αλλόθρησκων, στέφθηκε από ήρωες και μαγαρίστηκε απόπροδότες.
Θέλει πολύ διάβασμα (ες αεί) του καθ’ ενός και πολλή δουλειά στα σχολεία για να γίνει κατανοητό το 1821. Μόνον ημιμαθείς ή πατριδοκάπηλοι εξαερώνουν όλον αυτόν τον θησαυρόστο ερώτημα αν υπήρχε ή δεν υπήρχε το «κρυφό σχολειό» ή αν καλώς ήκακώς ορίσθηκε η 25η Μαρτίου ως συμβολική ημερομηνία της εθνεγερσίας.Tolle legeπάρε διάβασε, έλεγαν οι Λατίνοι σε αυτές τις περιπτώσεις, και θα ξεστραβωθείς.
Οι φασίστες όμως, κι εν προκειμένω η Χρυσή Αυγή, εμφανίζονται τώρα ως αναστηλωτές μιας ιστορικής «αλήθειας» της οποίας αισθάνονται μέρος. Δηλαδή καθαιρούν την Ιστορία προβάλλοντας πάνω της την ταυτότητά τους.
Αλλά, παρακάμπτοντας το γεγονός ότι ουδέν πιο ανήθικο από τηνηθικοποίηση της Ιστορίας, ας δούμε πόση σχέση έχουν οι ίδιοι οι φασίστες με την «αλήθεια» που υποστηρίζουν. Θεωρούν την Επανάσταση του 1821 «ελληνοχριστιανικό» γεγονός. Πόση σχέση όμως με τον χριστιανισμό έχουν οι ίδιοι, όταν μισούν τον πλησίον τους αν δεν είναιΕλληνας;
Τι σχέση έχουν με το «ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Ελλην»; Ξέρουν οι κακομοίρηδες ότι για τον Χριστιανισμό ο εθνισμός (πόσω μάλλον ο εθνικισμός) είναι αίρεση;
Αλλά, αν είναι κατά φαντασία χριστιανοί, κατά φαντασίαν επίσης σχέση έχουν και με τα ελληνικά γράμματα. Εκτός κι αν οι φασίστες είναι θαυμαστές του ανθρωπισμού, της Γαλλικής Επανάστασης, του Γαριβάλδι, του Μπολιβάρ και των διεθνών ταξιαρχών στη Ισπανία το 1936, και δεν το ξέρουμε.
Η Επανάσταση του 1821 ήρθε από πολλά ρυάκια, από τις εξεγέρσεις αμέσως μετά την άλωση της Πόλης, από τους Βενετοτουρκικούς πολέμους, απ’ τα παραμύθια της γιαγιάς και τη βυζαντινή παράδοση, απ’ τα γράμματα που μετανάστευσαν στη Δύση, απ’ την Αναγέννηση, από τον δυτικό ανθρωπισμό, απ’ τα ποιήματα του Γκαίτε και τον Μάξιμο τον Γραικό των Ρώσων, απ’ τους κολίγους και τους ξωμάχους, απ’ τους ναυτικούς και τους πειρατές, από εμπόρους, απ’ τη μισθοφορία στην ξένη, απ’ τους Δεκεμβριστές, απ’ τον Ερασμο και τονΠούσκιν, απ’ τους ρομαντικούς και τη Γαλλική Επανάσταση, απ’ τους παπάδες που μάθαιναν κολλυβογράμματα στα παιδιά, απ’ τους Ρωμιούς αστούς που έστηναν σχολές απ’ την Τεργέστη έως την Καππαδοκία, απ’ τα βιβλία για τονΟμηρο και τις δόξες του προγονικού που κρύβονταν στα μοναστήρια ή τυπώνονταν εκ νέου στη Λειψία και τη Βενετία, από τους κλέφτες και τα αρματολίκια, απ’ τη δημοτική ποίηση, απ’ τη λόγια ποίηση, τον «Ερωτόκριτο» στην Κρήτη και τον «Στάθη» στην Κύπρο, απ’ τους νεομάρτυρες και τους σουβλισμένους, απ’ τον Σκυλόσοφο ως τον Κοσμά τον Αιτωλό, απ’ τονΚατσαντώνη ως τα Ορλοφικά, απ’ τα εγερτήρια ψέματα του Παπαφλέσσα έως την κρεμάλα για τον Πατριάρχη, από τους ξένους περιηγητές που ανακάλυπταν τα αρχαία ερείπια ως τους χάρτες του Ρήγα, πολλά ρυάκια έφτιαξαν το μεγάλο ποτάμι που οργάνωσαν οι Φιλικοί, το πότισε με το αίμα του ο Διάκος,το φίλησε με δάκρυ σεβαστικό ο Ιμπραήμ, το έστρεψε με φωτιά και τσεκούρι εναντίον των ναιναίκων ο Κολοκοτρώναρος και το έβαλε παντιέρα στον μπούντζον του ο γιος της Καλογριάς.
Η Επανάσταση του 1821, κόρη της Αμερικανικής και της Γαλλικής, κόρη του Πλήθωνα Γεμιστού και του Λόρδου Μπάυρονόρθωσε το ανάστημα
του κολίγα μπροστά στην ίδια την Ιερή Συμμαχία. Υψώθηκε τογουρνοτσάρουχο κι έγινε αγιασμός για την έξοδο του Μεσολογγίου. Εσμιξε ηΑθηνά Πρόμαχος του γραμματισμένου με τη Μεγαλόχαρη του αγράμματουκι έγιναν Κούγκι. Λίγα χρόνια μετά το 1821, το 1848, όλη η Ευρώπη πήρε φωτιά - τι κι αν η Ελλάδα δεν μπόρεσε να ακολουθήσει; Τι κι αν η Επανάσταση έμεινε μισή; τι κι αν ημιθανές γεννήθηκε το νέο ελληνικό κράτος  με ένα Πρωτόκολλο στο Λονδίνο; Θνησιγενές το εγχείρημα δεν έμεινε! Αφησε κληρονομιά και παρακαταθήκη «Ακρίτας, Κλέφτης, Παλληκάρι» πάντα ο ίδιος ο λαός, τραγούδησαν οι Αντάρτες στην Κατοχή και το γένος ξαναξεσηκώθηκε.
Τι δουλειά έχουν λοιπόν με τις επαναστάσεις οι φασίστες, αυτοί είναι ηαντεπανάσταση. Είναι ό,τι πρωθύστερα σκότωσε το 1821, είναι η ντροπή του έθνους, οι γενίτσαροι, οι δωσίλογοι και οι γερμανοντυμένοι, οι ξενηλάτες. Οι υπομείονες.
Τώρα μαγαρίζουν την επέτειο με την αμάθεια, τη μισανθρωπία και τιςκαπηλείες τους.  Ε και; Περαστικοί είναι, η Υβρις έχει πάντα τη Νέμεσίν της. Και στους καθαρμούς συνηθισμένοι καθώς είναι οι Ελληνες με οδηγό τα πένθη τους κάθε φορά λυτρώνονται, δεν έχουν σπείρει άκαρπο σπόρο οι ποιητές, Κάλβος και Σολωμός,Ρίτσος και ΣικελιανόςΓκάτσος, Ελύτης, Καρυωτάκης, Καρούζος και Σεφέρης, σαράντα φασισμούς σαρώνει μόνο με ένα ποίημα του ο Καβάφης. Και μέσα απ’ τα αθέριστα χρυσά στάχυα των χωραφιών της Τοσκάνης, πάλι θα σηκωθούν, πάντα σηκώνονται, πάνοπλες οι αρχαίες σκιές και παίρνουν φαλάγγι τους πεμπτοφαλαγγίτες των τοκογλύφων, αποτείνοντας τα κτήνη κατά το ορθόν και το δίκαιον, κατά το καλόν και το ωραίον...
                                                  email: stathis@enikos.gr

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

"Λατινική αυτοκρατορία" της Άννας Δαμιανίδη ("Εφημερίδα των Συντακτών", 19/3/2013)


...........................................................




Λατινική αυτοκρατορία


 της Άννας Δαμιανίδη
 
Απολογισμός μασκαρεμάτων. Νομίζω η αρχή έγινε με τις φωτογραφίες απο το Βατικανό. Τι ωραίοι οι καρδινάλιοι με τα κόκκινα φορέματα, οι Ελβετοί φρουροί με τις ριγέ φουφούλες! Βλέποντας τους συνειδητοποιούσε κανείς πόσο ομοιόμορφα και σκουρόχρωμα ντυνόμαστε σήμερα. Είναι βέβαια δημοκρατικό, κάποτε οι στολές ήταν εγκλωβισμός σε συγκεκριμένη κοινωνική τάξη και ηλικία. Δεν μπορούσες να ξεφύγεις. Ωστόσο τώρα που έχουμε όλοι τη δυνατότητα να φοράμε ό,τι θέλουμε δεν μπορεί κανείς να μη θαυμάζει τη χρωματική πανδαισία αυτών των αρχαίων ρούχων. Στην εποχή μας το θέαμα έχει εκχωρηθεί σε επαγγελματίες, οι υπολοιποι ταλανιζόμαστε απο σεμνότητα.
Κατά κάποιο τρόπο τα Καρναβάλια αλά Πάτρα που εξαπλώθηκαν σε διάφορες πόλεις και χωριά την τελευταία εικοσαετία, προς σκανδαλισμό των ελληνοκεντρικών οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν τι βρίσκει ο κόσμος "σ'αυτά τα λάτιν"  αφιερώνονται στη νοσταλγία για την πολυχρωμία. Είμαι ευγνώμων σε όλους τους φίλους που με καλούν σε διάφορα μέρη με τέτοιες γιορτές, όπως και σ' εκείνους που με μυούσαν παλιότερα σε αρχαία έθιμα με διονυσιακό χαρακτήρα. Ελληνικά, λατινικά, ή βραζιλιάνικα, ελπίζω να επιβιώσουν αυτά τα έθιμα της κρίσης ετούτης και των επομένων.
Αυτό το τριήμερο βρέθηκα στη Ναύπακτο, το πρωί ανέβηκα στο κάστρο της, το βράδυ στους δρόμους χάζευα το Καρναβάλι. Ευτυχώς η πόλη λόγω του χεριού που έχασε ο Θερβάντες στην ομώνυμη ναυμαχία (η οποία δεν έγινε ακριβώς απ' έξω απο το λιμανάκι της Ναυπάκτου, αλλά ας μην τριχοτομούμε την τρίχα) δεχόταν ανέκαθεν τους δεσμούς της με τη Δύση και δεν σοκάρεται με την εισβολή του λάτιν. Στο βάθος μπορεί να πρόκειται για μια νέα λατινική αυτοκρατορία που εξαπλώνεται δια του χορού και του λικνίσματος. Προσωπικά είμαι υπέρ, όπως εξήγησα και την προηγούμενη εβδομάδα.
Εκεί λοιπόν στη Ναύπακτο, μια πόλη χτυπημένη απο την κρίση και τις μεταρρυθμίσεις ταυτόχρονα, λόγω συμμαζέματος του κρατικού τομέα που τη στερεί απο διάφορες υπηρεσίες, Εφορίες, ΤΕΙ κλπ, το γλέντι μου φάνηκε καταπληκτικό, αν και έλεγαν όλοι ότι ήταν φτωχότερο απο τα προηγούμενα. Πράγμα λογικό, πάντως οι άνθρωποι στο δρόμο φορούσαν όλοι κάτι, ένα καπέλο, μια περούκα, αστεία γυαλιά, κι είχαν ντύσει τα παιδιά τους με επιμέλεια. Οι παιδικές στολές είναι η νέα ουσία της Αποκριάς, ένα άνοιγμα δυνατοτήτων στα παιδιά που δεν πρέπει να υπήρχε παλιότερα, μια πολυτέλεια του αιώνα. Φτωχοί και πλούσιοι ξεχώριζαν μόνο απο τις γραμμές του προσώπου, όλοι  είχαν ψωνίσει τα ίδια χαζοπραγματάκια μεταμφίεσης. Κι εκεί μέσα στην ευθυμία και το θαυμασμό, στη ροζ περούκα μου κι εγώ ευτυχισμένη, βλέπω και δυο Πακιστανούς με τις κάτασπρες τους κελεμπίες, που δεν τις λένε κελεμπίες σίγουρα, αυτά τα καφτάνια μέχρι τους μηρούς, με  ασορτί παντελόνια σα σαλβάρια και τα δερμάτινα πασούμια τους, να χαμογελούν κάπως διστακτικά. Μέσα στα τόσα ρούχα που βάλατε, δείτε μας κι εμάς όπως ντυνόμαστε στις γιορτές του τόπου μας, σα να λέγανε. Κι έλαμπαν τα καλά τους ρούχα σα διαφήμιση λευκαντικού.
Είδατε; Πήγε πολύ ανατολικά η λατινική αυτοκρατορία.
 
Aπο την "Εφημερίδα των Συντακτών", 19/3/2013



Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Φωτογραφίες από την Ελλάδα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (18 Μαρ 2013 | tvxsteam tvxs.gr)

......................................................


Φωτογραφίες από την Ελλάδα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

tvxs.gr/node/122868
 
 
Καταστροφές από τον γερμανικό βομβαρδισμό του Πειραιά, Απρίλιος 1941



Ιστορικές φωτογραφίες από την περίοδο του ελληνοϊταλικού πολέμου (1940 -1941) και τη ναζιστική εισβολή στην Ελλάδα το 1941.
*Πάτήστε επάνω στις εικόνες.


 
 Στρατιώτες σε ελληνικό έδαφος, το 1941. Κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για 
Ιταλούς στρατιώτες κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής της Ελλάδας.




 
Μία ομάδα γερμανών στρατιωτών έχει βρει προσωρινό κατάλυμα σε έναν ελαιώνα. 
Κρήτη, 1941. 




 
Στρατιώτες κρύβονται πίσω από πέτρινο τοιχίο. Από τα κράνη τους, συμπεραίνουμε ότι μάλλον πρόκειται για γερμανούς αλεξιπτωτιστές. Κρήτη, 1941. 




 
Πτώση γερμανών αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη από Ju 52. Κάθε Ju 52 μπορούσε να μεταφέρει δώδεκα αλεξιπτωτιστές. 1941.




 
Η λεγόμενη γραμμή του Μεταξά, 1941.




 
Στρατιώτες στο πίσω μέρος ενός φορτηγού. Ένας από αυτούς είναι τραυματισμένος στο κεφάλι. Πιθανότατα πρόκειται για στρατιώτες που αιχμαλωτίστηκαν από τα στρατεύματα κατοχής. Μερικοί από αυτούς φορούν γαλλικό στρατιωτικό κράνος, ενώ ο ένας στο βάθος είναι Γερμανός. 




 
Ιταλοί στρατιώτες φτάνουν σε ελληνικό έδαφος, 1940.


*Της Κατρίν Αλαμάνου





Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

H εφτάχρονη πιτσιρίκα που πουλάει τα γλυκά στο δρόμο

............................................................

 H εφτάχρονη πιτσιρίκα που πουλάει τα γλυκά στο δρόμο της Δαμασκού και ταυτόχρονα γράφει τα μαθήματά της (!) δεν άφηνε με τίποτε τον Wasim Kheir Beik να την φωτογραφήσει. Τελικά ο φωτογράφος του πρακτορείου SANA πήρε αυτό που ήθελε με φακό από 30 μέτρα απόσταση (μαζί και το πρώτο βραβείο για το 2007 από την Ένωση Αραβικών Πρακτορείων Ειδήσεων),