Θεαματικό βίντεο στο ηφαίστειο Marum (www.lifo.gr, 22.9.2012)

.........................................................

www.lifo.gr, 22.9.2012 | 12:20

Θεαματικό βίντεο στο ηφαίστειο Marum 

 

Το πρώτο που έχει ληφθεί από απόσταση μόλις 30 μέτρων

Οι Geoff Mackley, Bradley Ambrose και Nathan Berg, μετά από μια επική μάχη με τις καιρικές συνθήκες που κράτησε 35 μέρες, έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που κατάφεραν να τραβήξουν ένα βίντεο στο ηφαίστειο Marum του Βανουάτου από απόσταση 30 μέτρων, όπου ένας άνθρωπος μπορεί να αντέξει τη ζέστη για έξι δευτερόλεπτα. Με στολή πυροσβέστη και συσκευές αναπνοής κατάφεραν να αποτυπώσουν το απίστευτο θέαμα του χειμάρρου της λάβας για πάνω από 40 λεπτά.

Marietta Fafouti - μια συμπαθητική νέα ποπ μουσικός*...

..........................................................

Marietta Fafouti - μια συμπαθητική νέα ποπ μουσικός*...

http://img.protothema.gr/F81D2F6D4E46BFA3C085486ABA32A63B.jpg

 





*: στις συνεντεύξεις τα "χαλάει" λίγο...

       http://www.protothema.gr/culture/music/article/?aid=225019

"Πλανήτης Γη": 3D Ντοκιμαντέρ του BBC (video) - Υπέροχο!(Palmografos.com 20/9/2012)

...........................................................

"Πλανήτης Γη": 3D Ντοκιμαντέρ του BBC (video) - Υπέροχο!

από: Palmografos.com - "Πλανήτης Γη": 3D Ντοκιμαντέρ του BBC (video) - Υπέροχο!

Ένας χάρτης της ανθρώπινης τερατωδίας τα τελευταία χίλια χρόνια...! Ένας χάρτης πολέμων! Αντέχετε; (http://tvxs.gr/news, 21/9/2012)

........................................................
 

Ένας χάρτης της ανθρώπινης τερατωδίας τα τελευταία χίλια χρόνια...

Ένας χάρτης πολέμων! Αντέχετε;

 

"Γιατί έκλαιγαν τα παιδιά;" Της Άννας Δαμιανίδη ("Ημερολόγιο Οδοστρώματος, 12/9/2012) )

........................................................

Γιατί έκλαιγαν τα παιδιά;

Της Άννας Δαμιανίδη 

Μια από τις πρώτες μέρες της Α΄ Δημοτικού ήρθε στο σχολείο ένας φωτογράφος και μας φωτογράφισε στην τάξη. Να’ μαι με τους μισούς συμμαθητές και συμμαθήτριες, το μόνο παιδάκι που φορούσε γυαλιά. «Τα ωραία μάτια μπαίνουν σε βιτρίνα» μου έλεγαν κοροϊδευτικά, και μετά την πρώτη έκπληξη, γιατί δεν περίμενα ότι θα γίνονταν αντικείμενο κοροϊδίας τα γυαλιά μου, συμφώνησα με το γράμμα του πειράγματος. Ακριβώς αυτό: τα ωραία μάτια μου είχαν μπει σε βιτρίνα.

Δεν μπορούσε τίποτε να με πειράξει εκείνη τη σχολική χρονιά. Με έγραψαν σε ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο, τρία τετράγωνα από το σπίτι μου. Μπορούσα να πηγαίνω μόνη μου, με τα πόδια. Η ευτυχία αυτή ήταν για μένα αφάνταστη. Δεν με ένοιαζε που δεν ήξερα καλή μπάλα, που η δασκάλα τραβούσε αυτιά, ή συνήθιζε να ζουλάει το λοβό με το ακονισμένο της νύχι, για λόγους μάλλον δυσεξήγητους.

Η προσδοκία μου ήταν να μάθω να διαβάζω, να μη χρειάζομαι μεγάλους να μεσολαβούν  στα βιβλία. Το λαχταρούσα χρόνια, από την πρώτη φορά που μου είχαν προσφέρει την ανάγνωση  εικονογραφημένου παραμυθιού. Περίμενα να χειραφετηθώ επιτέλους από αυτή την εξάρτηση, κι όταν μας ζήτησαν να βγάλουμε τα Αλφαβητάρια και να τα ανοίξουμε, άρπαξα το μυστικό του μηχανισμού ανάγνωσης στον αέρα, πριν καλά- καλά η δασκάλα το αναλύσει. Διάβαζα, γύριζα τις σελίδες εκείνου του υπέροχου βιβλίου, κι όλα τα γράμματα δεν ήταν πια μαύρα ακατανόητα σημάδια, ήταν ένα μονοπατάκι που μπορούσα να ακολουθήσω, σα να παραμέρισαν τα αγκάθια γύρω από τον πύργο της κοιμισμένης βασιλοπούλας. Το μεγάλο ξύπνημα. Λύθηκαν τα μάγια σε τεύχη Κλασσικών Εικονογραφημένων, σε περιοδικά κι εφημερίδες, σε βιβλία, παντού. Τέτοια λυσσασμένη ευτυχία δε θυμάμαι να έχω ξανανιώσει στη ζωή μου.

Υπήρχαν βέβαια εκπλήξεις εκείνη την αξέχαστη πρώτη μέρα. Η πιο μεγάλη, για μένα, ήταν ότι πολλά παιδιά έκλαιγαν. Κρεμόντουσαν στη φούστα της μαμάς τους, η οποία, ακόμα πιο μεγάλη έκπληξη, τα παρηγορούσε σα να τους είχε τύχει κάτι πολύ κακό. Δεν ξεγαντζώνονταν με τίποτε. Εμένα με είχαν πείσει ότι έπρεπε να είμαι περήφανη κι ευτυχισμένη που πήγαινα Α΄Δημοτικού, κι αυτό το θέαμα ήταν απολύτως ανεξήγητο. Είχα μείνει άναυδη να κοιτάζω. Μα γιατί έκλαιγαν τα παιδιά; Δεν ξέρουν ότι θα περνάμε υπέροχα εδώ, ότι θα μάθουμε πράγματα που δεν τα μαθαίνεις αλλού;

Εντάξει, ήμουν παιδί αφελές και εύπιστο. Επιπλέον μεγάλωνα σε πολυκατοικία, δεν είχα κήπο, δεν είχαν καιρό οι γονείς να με πάνε σε πάρκο, ασφυκτιούσα. Με άφηναν με χίλια στανιά να βγω λίγη ώρα στο δρόμο. Τα γειτονόπουλα ήταν όλα μεγαλύτερα και πολύ σκληρά, έπεφτε ξύλο εκεί ανεξέλεγκτο, πλήρωνα ακριβά το παιχνίδι μαζί τους. Γύριζα σπίτι μου μελανιασμένη, δαγκωμένη, (από παιδιά, όχι από σκυλιά) γδαρμένη, κι επιπλέον έπρεπε να τα κρύβω όλ’ αυτά, γιατί δεν ήθελε πολύ να αποφασίσουν οι γονείς να με κρατάνε κλεισμένη μέσα, για να μην παθαίνω τίποτε.

Μπροστά στο κάτεργο της γειτονιάς λοιπόν, το σχολειάκι ήταν παράδεισος. Επιτέλους είχα να κάνω με συνομήλικους, τέρμα τα αρχηγιλίκια και η τυραννία των μεγαλύτερων. Μετά τη βαρβαρότητα, ο πολιτισμός.

Σκέφτομαι καμιά φορά τα παιδιά που έκλαιγαν την πρώτη μέρα. Το σχολείο μπορεί να έχει χίλια στραβά, αλλά πώς είναι δυνατόν να τα ξέρεις πριν καν πατήσεις το πόδι σου; Γιατί λοιπόν; Τα είχαν φοβίσει οι γονείς; Τους είχαν μεταφέρει κάτι σαν δέος που συνδεόταν με τη γνώση; Είχαν οι ίδιοι δυσπιστία και πικρή πείρα από τον τρόπο που οι γραμματιζούμενοι τους είχαν ταλαιπωρήσει ή απλώς τους είχαν επιβληθεί; Τα είχαν απειλήσει με δυσκολίες; Είναι μυστήριο που δεν έχω λύσει. Μέχρι και την εχθρότητα των γονιών προς τον κρατικό θεσμό αναλογίζομαι, τώρα που αναβλύζει πανταχόθεν εχθρότητα προς το κράτος. Ίσως ενυπήρχε από παλιά. Ή απλώς ήταν η υπερβολική αγάπη των μανάδων που έκανε τα παιδιά  αδύναμα μπροστά στο καινούργιο. Δεν ξέρω. 

Εκείνο που ξέρω είναι ότι κάθε φορά που τα σχολεία ανοίγουν, κι αρχίζει η μοντέρνα γκρίνια τώρα πια, που δεν έχουν βιβλία, που δεν έχουν αίθουσες, που απεργούν, που τα διδάσκουν στραβά, που το σύστημα είναι χάλια, που δεν μαθαίνουν τίποτε, που οι αγαθές προθέσεις είναι ψεύτικες, που η υποκρισία περισσεύει, κάθε φορά μου έρχεται να σκουντήσω τα πρωτάκια και να τους πω το μυστικό που έπρεπε τότε να ψιθυρίσω στα κλαμένα παιδιά: μην κλαις μωρέ, πετάνε κάτι καραμέλες κατά λάθος εδώ, και πρέπει να έχεις το νου σου να τις πιάσεις στον αέρα.

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%83%CF%87%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B1/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%AD%CE%BA%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC

"Η εξέλιξη του σύμπαντος" (http://www.koutipandoras, 8/9//2012)

........................................................

Η εξέλιξη του σύμπαντος

Δημοσιευμένο στις 8 Σεπ 2012 στο http://www.koutipandoras.gr/?p=25056

Επιστήμονες από το Harvard-Smithsonian Centre of Astrophysics σε συνεργασία με το Heidelberg Institute for Theoretical Studies, ανέλαβαν να συμπτύξουν όλη αυτή την εξέλιξη των 14 δισεκατομμυρίων χρόνων του σύμπαντος μέσα σε ένα βίντεο μόλις 78 δευτερολέπτων. Τους πήρε αρκετούς μήνες και χρειάστηκε η υπολογιστική ισχύ αμέτρητων επεξεργαστών. Δείτε το αποτέλεσμα.

 

"Ποιο είναι το μήνυμα;" Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος ("ΤΑ ΝΕΑ", Σάββατο 08 Σεπτεμβρίου 2012)

...............................................................

Ποιο είναι το μήνυμα;

Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: στα "ΝΕΑ", Σάββατο 08 Σεπτεμβρίου 2012

Πολλοί σημερινοί νέοι αναζητούν τη γνώση στο Διαδίκτυο, όμως η ευχέρεια του να «κατεβάζεις» πληροφορίες δεν θα βοηθήσει κανέναν να γράψει ένα μεγάλο έργο εάν πιστέψει ότι το μέσο είναι το μήνυμα. Διότι το μήνυμα είναι ο άνθρωπος

Μου έκανε εντύπωση αυτό το νέο παιδί, γύρω στα δεκαέξι, που γυρόφερνε τις τελευταίες μέρες στην απόμερη γειτονιά μας, στον τόπο που οι γείτονες αποθέτουμε τα σκουπίδια μας. Συχνά βλέπει κανείς για μέρες ξεχαρβαλωμένες πολυθρόνες, «καμένα» τηγάνια, παπλώματα, ξεχειλωμένα στρώματα αλλά και λαμπατέρ, παλιοπάπουτσα, κρεμάστρες, σακ βουαγιάζ χαίνοντα, βαλίτσες, ακόμη και μπαούλα, μπαουλοντίβανα, πλυντήρια, κουζίνες ηλεκτρικές και αιρ-κοντίσιον. Τη μια τα βλέπεις, την άλλη εξαφανίζονται γιατί τα μαζεύουν με τα ξέχειλα από τέτοια είδη, μαζί με ανταλλακτικά αυτοκινήτων και μηχανές του γκαζόν, τα φορτηγάκια των Αθίγγανων. Μου έκανε λοιπόν εντύπωση που το σεμνό παιδάριο, το καθαρά ντυμένο, γυρόφερνε σ' αυτό το υπαίθριο προσεχές παλαιοπωλείο. Ω! στις μέρες μας έχω δει και αξιοπρεπείς κυρίους και γυναίκες καλοβαλμένες αλλά φτωχικές να σκαλίζουν τα αποφάγια και να διαλέγουν σάπια φρούτα, ξερά ψωμιά και ληγμένες κονσέρβες. Δεν ήταν η περίπτωση του νεαρού. Την πολλοστή φορά τον πλησίασα και τον ρώτησα τι ψάχνει στον υπαίθριο αποθέτη. Ξέρω πως άλλοι έφηβοι της ηλικίας του, λαϊκά παιδιά, ψάχνουν για ανταλλακτικά ποδηλάτων ή μοτοσακό, άδειες μπαταρίες ή πεταμένα CD.

Το αγόρι της γειτονιάς μού ομολόγησε πως από μια απροσεξία κάποιος στο σπίτι του έσπασε την οθόνη του υπολογιστή του και είχε «φάει» τα απόβλητα πολλών γειτονιών μήπως κανένας είχε πετάξει τον παλιό του υπολογιστή, όπως συχνά είχε δει να γίνεται, να τον πάρει και να τον επισκευάσει.

Με την κουβέντα κατάλαβα πως ο νεαρός μου φίλος δεν μπορούσε να σκεφτεί χωρίς τον υπολογιστή του. Ηταν πλήρως παραδομένος και εξαρτημένος από αυτόν. Τον ρώτησα γιατί τόσο του λείπει, υπολογίζοντας πως θα είναι κανένα από τα παθιασμένα παιδιά που σερφάρουν παίζοντας παιχνίδια στρατηγικά και τυχερά. Με έκπληξή μου διαπίστωσα πως ο νέος ήταν ένα παθιασμένο για πράγματα παλικάρι που αναζητούσε τη γνώση, τις πληροφορίες και τα απρόσιτα για το βαλάντιό του βιβλία στο Διαδίκτυο. Επίσης, με έκπληξη διαπίστωσα πως για δύο ή τρία χρόνια δεν είχε πιάσει στο χέρι του μολύβι και δεν είχε μουντζουρώσει λευκό χαρτί. Ηταν ένας τυπικός νέος των καιρών μας. Εγραφε, διάβαζε, άκουγε μουσική, έβλεπε φιλμ μέσα από το καινούργιο αυτό εργαλείο. Με σεβασμό στους γονείς του, μου εξομολογήθηκε πως ήταν άνεργοι τον τελευταίο χρόνο, ζούσαν με τη σύνταξη της γιαγιάς και φυσικά δεν υπήρχαν χρήματα να αγοραστεί νέος υπολογιστής.

Η συνομιλία μας γινόταν κοντά στο σπίτι μου και τον παρακάλεσα να πιούμε στο γραφείο μου έναν χυμό. Ηρθε με προθυμία. Μπαίνοντας στο χολ, απέναντι υπάρχει η βιβλιοθήκη μου με τους αρχαίους συγγραφείς. Γύρω στους 500 τόμους. Σταμάτησε εντυπωσιασμένος.

«Ξέρεις», του λέω, «όλοι αυτοί που βλέπεις, από τον Ομηρο έως τον Ηράκλειτο και από τον Πλάτωνα έως τον Πλούταρχο, δεν είχαν ηλεκτρονικό υπολογιστή, δεν είχαν ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, ούτε και ταχυδρομείο, τηλέφωνο, τηλέγραφο. Πολλοί από αυτούς δεν είχαν στη διάθεσή τους ούτε όσα χειρόγραφα πιθανόν θα τους ήταν χρήσιμα για τη δουλειά τους. Κι όμως ό,τι έγραψαν και ό,τι διασώθηκε από εκατονταπλάσια κείμενα που χάθηκαν μας απασχολούν, τα σχολιάζουμε, τα μελετούμε και τελειωμό δεν έχουν. Σκέψου μονάχα πόσοι άνθρωποι στον κόσμο μελετώντας και σχολιάζοντας τον Ηράκλειτο, που μας άφησε 150 περίπου σύντομα κειμενάκια - στοχασμούς, έγιναν διδάκτορες, καθηγητάδες, νομπελίστες.

Αλλά σκέψου και τον Σωκράτη που όχι δεν γνώριζε τον υπολογιστή, αλλά δεν καταδεχόταν καν να χρησιμοποιήσει τη γραφή. Κι όμως ο σημερινός - όχι μόνο ο δυτικός - πολιτισμός θύει και απολύει θετικά και αρνητικά, αιρετικά ή απορριπτικά πάνω στο έργο του.

Τα ομηρικά ποιήματα γαλούχησαν γενεές τετρακόσια χρόνια πριν καταστούν γραπτά κείμενα. Και συνεχίζουν να εμπνέουν επιστήμονες, συγγραφείς και καλλιτέχνες χωρίς να χρειάζεται η μεσολάβηση της ευχέρειας που έχεις εσύ να τα "κατεβάζεις" όταν σου καπνίσει για να τα μελετήσεις».

«Μη νομίσεις», του είπα, «πως έχω τίποτα εναντίον της νέας τεχνολογίας, αντίθετα συχνά καταφεύγω σ' αυτήν. Αλλά οι ευκολίες, επιφανειακά, που παρέχει κατάντησαν να αποτελούν αντί φάρμακο φαρμάκι, όπιο, το νέο όπιο του λαού».

Του έδειξα το τρίτο έργο, μνημείο του ευρωπαϊκού πολιτισμού, γραμμένο πριν από 500 χρόνια, την «Ανατομία της Μελαγχολίας» του Μπέρτον, όπου και μόνο τα βιβλία που μελέτησε αποτελούν ξεχωριστό τόμο. Ε, λοιπόν, του είπα, 500 χρόνια μετά, με την ευχέρεια να «κατεβάζεις» πληροφορίες από κάθε πηγή δεν βοήθησαν κανέναν να γράψει ανάλογο έργο - όπως οι σύγχρονες τεχνικές και τα σύγχρονα υλικά ούτε Παρθενώνα έφτιαξαν ούτε Παναγία των Παρισίων ούτε το Μαχάλ ούτε τις Πυραμίδες. Μας έχει όλους ευνουχίσει το δόγμα «το μέσον είναι το μήνυμα».

Οχι, το μήνυμα είναι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Δείτε το επίτευγμα της αποστολής στον Άρη,της ΝΑΣΑ! (You Tube, 28/2/2011)

............................................................

How to Get to Mars. Very Cool! HD 

 

http://www.youtube.com/watch?v=XRCIzZHpFtY&feature=player_embedded

 NASA's Mars Exploration Rover Mission (MER) is an ongoing robotic space mission involving two rovers, Spirit and Opportunity, exploring the planet Mars. It began in 2003 with the sending of the two rovers—MER-A Spirit and MER-B Opportunity—to explore the Martian surface and geology.

Εντυπωσιακή έκρηξη ηλιακού νήματος (05 Σεπ 2012 | tvxsteam tvxs.gr)

............................................................

Εντυπωσιακή έκρηξη ηλιακού νήματος

15:09, 05 Σεπ 2012 | tvxsteam tvxs.gr/node/105111

 

Την εντυπωσιακή έκρηξη ενός ηλιακού νήματος που τινάζεται σαν μαστίγιο στο μήκος-ρεκόρ των 800.000 χλμ κατέγραψαν τα όργανα της NASA. Το φαινόμενο παρατηρήθηκε στις αρχές του περασμένου μήνα, το σχετικό βίντεο όμως δόθηκε μόλις προχθές στη δημοσιότητα ενώ η επακόλουθη μαγνητική καταιγίδα αναμένεται να φθάσει σήμερα στη Γη και να φέρει το σέλας σε διάφορα σημεία του ουρανού της Βόρειας Αμερικής.

Τα ηλιακά νήματα είναι μάζες πλάσματος οι οποίες εκτείνονται από την επιφάνεια του Ήλιου, τη φωτόσφαιρα, προς το στέμμα των καυτών αερίων που περιβάλλει το άστρο. Συγκρατούνται από μαγνητικές δυνάμεις ενώ μπορούν να καταρρεύσουν αν σημειωθούν μεταβολές στα μαγνητικά πεδία που τα περιβάλλουν, προκαλώντας εκρήξεις.

Μια τέτοια έκρηξη, η οποία κάνει ένα γιγαντιαίο ηλιακό νήμα να τινάζεται σαν την «ουρά» ενός μαστιγίου από τη φωτόσφαιρα, περιλαμβάνεται στο βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής (Solar Dynamics Observatory – SDO) της NASA.

Filament Eruption August 31, 2012 από stefanelonikitelo

Αναζητώντας απάντηση στην απότομη εξαφάνιση των Μάγια (01 Σεπ 2012 | tvxsteam tvxs.gr)

............................................................

Αναζητώντας απάντηση στην απότομη εξαφάνιση των Μάγια

14:09, 01 Σεπ 2012 | tvxsteam tvxs.gr/node/104782

 

 

 

 

Απότομη φαίνεται πως ήταν η πτώση του πολιτισμού των Μάγια σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων όπως αυτές προκύπτουν από τα τελευταία τους ευρήματα στο Κοπάν στην βορειοδυτική Ονδούρα.

 

Περίπου 25 χιλιόμετρα δυτικά από τα κύρια αρχαιολογικά ευρήματα, στο αρχαιολογικό πάρκο της Río Amarillo, αρχαιολόγοι από την Ονδούρα, τη Γουατεμάλα, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ είναι αποφασισμένοι να δώσουν απάντηση στο μυστήριο της εξαφάνισης των Μάγια.

 
«Από τα ευρήματά μας  φαίνεται πως η πτώση του πολιτισμού ήταν απότομη. Άφησαν κτίρια ημιτελή και εργαλεία σκορπισμένα γύρω από αυτά. Το ερώτημα είναι που πήγαν και δεν επέστρεψαν ποτέ;», αναφέρει ο γάλλος ερευνητής René Viel κατά τη διάρκεια παρουσίασης των ανασκαφών στον Τύπο.
 
Όταν ανακαλύφθηκε η Río Amarillo «είδαμε κομμάτια που έλλειπαν αλλά καμία ένδειξη λεηλασίας. Φαίνεται να ξεκίνησαν κάποια έργα αλλά να μην τα τελείωσαν ποτέ. Πρόκειται για τα τελευταία έργα στην αρχαία πόλη Κοπάν που αποδεικνύουν πως το τέλος ήταν απότομο», σημειώνει ο René Viel και συνεχίζει :
«Που πήγαν; Υπήρχαν δημογραφικά προβλήματα; Εξετάζουμε το ενδεχόμενο να υπήρχε ένα υψηλό ποσοστό θνησιμότητας των παιδιών κάτω των 5 ετών δίνοντας ένα απότομο τέλος στον πολιτισμό των Μάγια».
 
Ο σπουδαίος πολιτισμός των Μάγια, που εξαπλωνόταν στο νότιο Μεξικό, τη Γουατεμάλα, την Ονδούρα και το Ελ Σαλβαδόρ, άκμασε μεταξύ του 426 και 822 μΧ με την καταγραφή 16 βασιλιάδων.
 
«Παρά το γεγονός πως η πόλη Κοπάν εγκαταλείφθηκε, εδώ στο Río Amarillo κατοικούσαν άνθρωποι μέχρι και το 1,000 μΧ, δηλαδή μετά την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος, οι άνθρωποι συνέχισαν να ζουν υπό άλλες συνθήκες», τονίζει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Edy Barrios αρχαιολόγος από τη Γουατεμάλα.
 
Σύμφωνα με τον ίδιο ο πληθυσμός των Μάγια διανέμεται σε 26 οικισμούς σε 35 εκτάρια.
 
Στη Κοπάν υπάρχει μια μεγάλη πλατεία, αλλά και μια ακρόπολη με χιλιάδες μνημεία και άλλες κατασκευές. Στην κοιλάδα της περιοχής έχουν ανακαλυφθεί πάνω από 3,400 κατασκευές και οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι κατά τη διάρκεια της ακμής της, στο σημείο πρέπει να ζούσαν περισσότεροι από 28.000 άνθρωποι