Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010

"Η πολυτέλεια της μισθωτής δουλείας" ("Ελευθεροτυπία", 19/6/2010): από το άρθρο του κ. Περικλή Κοροβέση, του συγγραφέα που γνωρίσαμε φέτος στην επέτειο για την δικτατορία του '67.

   Την εποχή όπου η δουλεία ήταν νόμιμος και αποδεκτός θεσμός, ο δούλος είχε μια αξία. Ο κύριός του για να τον αποκτήσει είχε καταβάλει ένα αντίτιμο και ήταν ένα πολύτιμο τμήμα της περιουσίας του. Και για να αβγατίσει κάποιος την περιουσία του, πρέπει να την προσέχει και να τη φροντίζει. Και  ο δούλος είχε πάντα στέγη, τροφή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ήταν ένα είδος ζώου και απολάμβανε όλα τα δικαιώματα του ζώου. Αυτό που έλειπε από τον δούλο ήταν η ελευθερία του. Δεν μπορούσε να ορίσει τη ζωή του. Θα έκανε όποια δουλειά και να του λέγανε και θα έμενε σαν φυλακισμένος στον τόπο που του είχαν επιβάλει άλλοι.
   Σήμερα η δουλεία έχει επισήμως καταργηθεί, άσχετα αν σαν θεσμός ζει και βασιλεύει σε πολλά μέρη του κόσμου. Τι γίνεται όμως σήμερα στον λεγόμενο ελεύθερο κόσμο; Έχουμε όλοι τη δυνατότητα να επιλέξουμε μια εργασία που να ταιριάζει με τις δημιουργικές μας ικανότητες; Μπορούμε να επιλέξουμε κάποιον τόπο διαμονής που να μην είναι κάτεργο, αλλά σπίτι; Έχουμε τη δυνατότητα να μετακινηθούμε σε κάποιον επιθυμητό προορισμό; Σίγουρα όχι. Κάνουμε τη δουλειά που βρίσκουμε, μένουμε εκεί που μπορούμε να πληρώσουμε το νοίκι και πάμε εκεί όπου βρίσκουμε μια προσφορά. Και ύστερα κάνουμε το σταυρό μας. Και λέμε: "Τυχεροί είμαστε. Έχουμε ακόμα δουλειά". Και αυτό πια είναι πολυτέλεια.
   Και αν υποθέσουμε πως αυτές οι σκέψεις έχουν κάποιο ειρμό, τότε θα μπορούσαμε να τις τραβήξουμε στα άκρα. Αν κάποιος σκλάβος στοίχιζε στον ιδιοκτήτη του το ίδιο με ένα αυτοκίνητο, ή με ένα άλογο, σήμερα ο εργαζόμενος δεν στοιχίζει τίποτα. Τζάμπα τον παίρνει, τζάμπα τον απολύει. Και αυτό λέγεται ελεύθερη αγορά... *


*: Αυτό το κείμενο απευθύνεται κυρίως στους/στις "school-ηκαντέρες" του 2ου Δημ. Σχολείου της Πεύκης που, στη χρονιά που μόλις τέλειωσε, πήραν μια μυρουδιά, στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής, από τα κοινωνικά συστήματα με τα οποία πορεύτηκε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα. Έκρινα σκόπιμο να επανέλθω κυρίως επειδή αυτό το απόσπασμα είναι επίκαιρο λόγω της οικονομικής κρίσης (τόσα ακούμε για απολύσεις, ανεργία, ανέργους κλπ.) - κι ας είναι πρόβλημα του "κόσμου των μεγάλων" - και δευτερευόντως επειδή εντυπωσιάστηκαν από το βιβλίο του Κοροβέση "Ανθρωποφύλακες" (τους διάβασα εκτενή αποσπάσματα που τους συγκλόνισαν). Ήθελα να δείξω ότι το ενδιαφέρον για τα κοινά πρέπει να είναι συνεχές και αδιάπτωτο για όποιον θέλει να θεωρείται ευαίσθητος κ α ι στις "ομαλές" συνθήκες που ζούμε σήμερα.


**Και τώρα ένα "ευαίσθητο" τραγουδάκι από ευαίσθητους κοινωνικά καλλιτέχνες, τον John Lennon που το έγραψε και το πρωτοτραγούδησε, και τους GreenDay που πήραν, μάλλον τελευταίοι, τη σκυτάλη. Ανάμεσά τους μεσολαβεί ένα διάστημα περίπου 40 χρόνων. Και άλλοι καλλιτέχνες εν τω μεταξύ "ζήλεψαν" το τραγούδι και προστέθηκαν στη σειρά των ερμηνευτών του. Το internet μπορεί να ικανοποιήσει τους περισσότερο περίεργους. Καλή ακρόαση! 

  


WORKING CLASS HERO (Lyrics)


As soon as your born they make you feel small,
By giving you no time instead of it all,
Till the pain is so big you feel nothing at all,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
They hurt you at home and they hit you at school,
They hate you if you're clever and they despise a fool,
Till you're so fucking crazy you can't follow their rules,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
When they've tortured and scared you for twenty odd years,
Then they expect you to pick a career, 

Wh
en you can't really function you're so full of fear,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
Keep you doped with religion and sex and TV,
And you think you're so clever and classless and free,
But you're still fucking peasents as far as I can see,
A working class hero is something to be,
A working class hero is something to be.
There's room at the top they are telling you still,
But first you must learn how to smile as you kill,
If you want to be like the folks on the hill,
A working class hero is something to be.
A working class hero is something to be.
If you want to be a hero well just follow me,
If you want to be a hero well just follow me. 



 

Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

"Ο ΜΙΚΡΟΣ" - από τους "SHOOLIGANS" των "ΝΕΩΝ", τ. 18, Ιούνιος 2010...

   Πάω 1η Γυμνασίου και φέτος εγώ ο "μικρός", που λέει και η αδερφή μου, ερωτεύτηκα. Η αδερφή μου είναι 15 και αμφιβάλλω αν έχει ερωτευτεί ποτέ. Δεν ήθελα να το μάθει γιατί θα με κοροϊδεύει όπως κάνει από τις 23 Μαρτίου που με χώρισε αυτή που μου αρέσει. "Κάνατε φάση ή όχι;", με ρωτάει συνέχεια... Δεν της απαντάω... Στο κάτω-κάτω και αυτή στην ηλικία μου ήταν μπακούρι, όπως μου λέει κοροϊδευτικά.
   Η κοπέλα που με χώρισε μετά από λίγο τα έφτιαξε με τον κολλητό μου! Τη μέρα που το έμαθα κοιμήθηκα 4+ το πρωί από την κούραση... Σκεφτόμουν αυτούς... Μετά από σχεδόν ένα μήνα τον χώρισε τον κολλητό μου. "Σε βαρέθηκα" του είπε (όπως είχε βαρεθεί και μένα και τον προηγούμενο από μένα). Ξέρει τι θέλει; Ή κάνει σχέσεις για να περάσει η ώρα; Τώρα και εγώ και ο κολλητός μου είμαστε χάλια...
   Η αδελφή μου νομίζει πως τα ξέρει όλα... Φοράει volcom, wesc, DC κτλ. Εγώ φοράω ό,τι νάναι αρκεί να μου αρέσει. Δεν είμαι θύμα όπως αυτή... Δεν την καταλαβαίνω, δεν με καταλαβαίνει και τσακωνόμαστε συνέχεια. Κάθεται στο facebook σχολιάζει τις φωτογραφίες του ενός και του άλλου (τι τη νοιάζει;)
   Στο σχολείο που πάω όποιος έχει μακρύ μαλλί (όπως εγώ) είναι gay... Όποιος δεν πάει στην παρέλαση γιατί είναι κατά των παρελάσεων (όπως εγώ) αντί να δείξει στους καθηγητές πως δεν γουστάρει το σύστημα, δε γουστάρει το στρατό κτλ. δείχνει πως "δεν ενδιαφέρεται για τις εκδηλώσεις του σχολείου!!!". Τους γονείς μου δεν τους νοιάζει το μακρύ μαλλί, αντίθετα τους αρέσει. Οι γονείς μου δε με αναγκάζουν να πάω στην παρέλαση αν δεν το θέλω... Είναι από τους λίγους ανθρώπους που με εμπνέουν...

Υ.Γ.: Σας ευχαριστώ που διαβάσατε όλες αυτές τις μπούρδες που έγραψα. Δεν είχα πού αλλού να μιλήσω...


...................................................................................................................................


"...Εγώ φοράω ό,τι νάναι αρκεί να μου αρέσει..." : η σπουδαιότερη κουβέντα του "μικρού"  στο πολύ ενδιαφέρον γράμμα που έστειλε στους "Schooligans". Και είναι σπουδαία κουβέντα, γιατί απλούστατα "ο μικρός" δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει ή να υποταχθεί στη μόδα, στο γούστο και στην γνώμη των πολλών ρισκάροντας να του κολλήσουν διάφορες ανόητες "ρετσινιές" που οι πολλοί τις χρησιμοποιούν όταν δεν καταλαβαίνουν αυτόν που ξεχωρίζει. Όμως αυτός που ξεχωρίζει είναι ο γνήσιος και αυθεντικός άνθρωπος και όχι το αντίγραφο/αντίτυπο του μοντέλου που παγιδεύτηκαν οι πολλοί να αποδέχονται και να θαυμάζουν, είτε γιατί τους αναγκάζει το "σύστημα", είτε γιατί βαριούνται να ψάξουν για το ξεχωριστό.







Another Brick in the Wall Part 2 (Waters) 3:56 

We don't need no education
We dont need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.

We don't need no education
We dont need no thought control
No dark sarcasm in the classroom
Teachers leave them kids alone
Hey! Teachers! Leave them kids alone!
All in all it's just another brick in the wall.
All in all you're just another brick in the wall.
"Wrong, Do it again!"
"If you don't eat yer meat, you can't have any pudding. How can you
have any pudding if you don't eat yer meat?"

"You! Yes, you behind the bikesheds, stand still laddy!"


    Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

    Michael Jackson, ένας χρόνος μετά : Ένας κατασκευασμένος μύθος ή μια αξία αληθινή;



                            BEAT  IT      

    They told him don't you ever come around here 
    Don't wanna see your face, you better disappear 
    The fire's in their eyes and their words are really clear 
    So beat it, just beat it 

    You better run, you better do what you can 
    Don't wanna see no blood, don't be a macho man 
    You wanna be tough, better do what you can 
    So beat it, but you wanna be bad 

    Just beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Showin' how funky and strong is your fight 
    It doesn't matter who's wrong or right 
    Just beat it, beat it 
    Just beat it, beat it 
    Just beat it, beat it 
    Just beat it, beat it 

    They're out to get you, better leave while you can 
    Don't wanna be a boy, you wanna be a man 
    You wanna stay alive, better do what you can 
    So beat it, just beat it 

    You have to show them that you're really not scared 
    You're playin' with your life, this ain't no truth or dare 
    They'll kick you, then they beat you, 
    Then they'll tell you it's fair 
    So beat it, but you wanna be bad 

    Just beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Showin' how funky and strong is your fight 
    It doesn't matter who's wrong or right 

    Just beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Showin' how funky and strong is your fight 
    It doesn't matter who's wrong or right 

    Just beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Showin' how funky and strong is your fight 
    It doesn't matter who's wrong or right 
    Just beat it, beat it 
    Beat it, beat it, beat it 

    Beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Showin' how funky and strong is your fight 
    It doesn't matter who's wrong or who's right 

    Just beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Showin' how funky and strong is your fight 
    It doesn't matter who's wrong or right 

    Just beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Showin' how funky and strong is your fight 
    It doesn't matter who's wrong or right 
    Just beat it, beat it 
    Beat it, beat it, beat it 

    Beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Showin' how funky and strong is your fight 
    It doesn't matter who's wrong or who's right 

    Just beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Showin' how funky and strong is your fight 
    It doesn't matter who's wrong or right 

    Just beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Showin' how funky and strong is your fight 
    It doesn't matter who's wrong or right 

    Just beat it, beat it, beat it, beat it 
    No one wants to be defeated 
    Just beat it, beat it 
    Beat it, beat it, beat it 






    Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

    Ένας διάλογος για τη διαφορά έ ρ γ ο υ και π ρ ο ϊ ό ν τ ο ς .



       Παρατηρώ έναν Ινδιάνο σε κάποιο χωριό της Ν.Αμερικής που φτιάχνει μια φλογέρα από καλάμι και ακολουθεί η εξής συνομιλία:
    -Μ’ αρέσει η φλογέρα, θα την αγοράσω. Πόσο κοστίζει;
    -Πέντε νομίσματα σενιόρ.
    -Μου φαίνεται ακριβή· αν αγοράσω έξι, πόσο θα μου τις δώσεις;
    -Θα κοστίσει επτά νομίσματα η κάθε μία, σενιόρ.
    -Κι αν παραγγείλω μια δωδεκάδα;
    -Σ’ αυτήν την περίπτωση θα κοστίσει δέκα νομίσματα η φλογέρα, σενιόρ.
    -Για κοίτα! Όσο πιο πολλές φλογέρες παραγγέλνω τόσο μεγαλύτερο κέρδος θα βγάλεις, αλλά αντί να με ενθαρρύνεις να παραγγείλω περισσότερες, με αποθαρρύνεις.
    (Ο Ινδιάνος με κοιτάει μ’ ένα αινιγματικό και ελαφρά κοροϊδευτικό χαμόγελο σαν να λέει «αυτοί οι τουρίστες είναι σίγουρα παράξενοι άνθρωποι»).
    - Μα φυσικά σενιόρ. Να φτιάξω μια φλογέρα είναι διασκέδαση· να φτιάξω έξι θα βαρεθώ. Κι αν είναι να φτιάξω δώδεκα δεν το αντέχω.


    Και μια υπενθύμιση, ξιφτέρια μου:


    Δουλεύοντας για τις μάζες, η σύγχρονη βιομηχανία προβαίνει καταστρέφοντας τα δημιουργήματα της παλαιάς τέχνης της οποίας τα έργα ήταν εντελώς προσωπικά, τόσο στον καταναλωτή όσο και στον μάστορη. Έχουμε προϊόντα, δεν έχουμε πια έργα.


    (Ονορέ ντε Μπαλζάκ 1799-1850, σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας)

    Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

    "...Ένα πράμα; Ένα πράμα που να μ' αρέσει;..."




    ..."Εσένα ό,τι και να γίνεται δε σ' αρέσει".
       Άμα το 'πε αυτό μ' 'επιασε πιο πολύ η ψυχή μου.
       "Άκου εκεί δε μ' αρέσει! Και βέβαια μ' αρέσει. Και βέβαια. Μην το λες αυτό. Πώς διάολο σου 'ρθε;"
       "Αφού δε σ' αρέσει. Κανένα σχολείο δε σ' αρέσει. Είναι ένα εκατομμύριο πράματα που δε σ' αρέσουνε. Τίποτα δε σ' αρέσει".
       "Και βέβαια μ' αρέσει. Πέφτεις πολύ έξω - ακριβώς εδώ πέφτεις έξω! Πώς διάολο σου 'ρθε;" της λέω. Μάγκα μου ήταν σκέτη θλίψη.
       "Γιατί εσένα τίποτα δε σ' αρέσει", μου λέει. "Πες μου έστω ένα πράμα."
       "Ένα πράμα; Ένα πράμα που να μ' αρέσει;" της λέω. "Καλά".
       Το κακό ήτανε όμως που δε μπορούσα να συγκεντρωθώ πολύ. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθείς.
       "Θες να πεις, ένα πράμα που να μ' αρέσει πολύ;" της λέω.
       Δε μ' απάντησε όμως. Ήτανε ξαπλωμένη λοξά, στου διαόλου τη μάνα, στην άλλη άκρη του κρεβατιού. Κάπου χίλια μίλια πέρα. "Γιατί δε μου απαντάς;" της ξαναλέω. "Ένα πράμα που να μ' αρέσει πολύ, ή ένα πράμα που να μ' αρέσει σκέτα;"
       "Που να σ' αρέσει πολύ".
       "Εντάξει", της λέω. Όμως το κακό ήτανε που δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ...
       ..."Ούτε ένα πράμα δε μπορείς να σκεφτείς".
       "Μα ναι, μπορώ. Μπορώ".
       "Άντε λιοπόν, σκέψου".
       "Μ' αρέσει ο Άλι", της λέω. "Και μ' αρέσει να κάνω αυτό που κάνω τώρα. Να κάθομαι δωπέρα μαζί σου και να μιλάμε, και να σκέφτομαι διάφορα και -"
       "Ο Άλι είναι πεθαμένος. Πάντα το ίδιο λες. Όταν κανένας είναι πεθαμένος και λοιπά, και στον ουρανό, δεν είναι στ' αλήθεια -"
       "Το ξέρω πως είναι πεθαμένος. Λες να μην το ξέρω; Όμως και πάλι μπορεί να μ' αρέσει. Επειδή να πούμε, κάποιος είναι πεθαμένος, πρέπει να πάψει να σ' αρέσει, για το Θεό - ιδίως άμα ήτανε κάπου χίλιες φορές καλύτερος απ' τους ανθρώπους που ξέρεις, και που είναι ζωντανοί και τα ρέστα;"
       Το Φοιβάκι δεν είπε τίποτα. Άμα δε μπορεί να σκεφτεί να πει κάτι, δε λέει ούτε λέξη, ο διάολος.
       "Τέλος πάντων, μ' αρέσει τώρα", της λέω. "Θέλω να πω, έτσι τώρα δα. Να κάθομαι μαζί σου και να σαχλαμαρίζουμε και να κάνουμε -"
       "Μα αυτό δεν είναι τίποτα πραγματικό-"
       "Πώς δεν είναι πραγματικό! Και βέβαια είναι! Και γιατί να μην είναι διάολε; Οι άλλοι ποτέ δε νομίζουνε πως κάτι είναι πραγματικό! Διάολε, μου γυρνάνε τ' άντερο!"
       "Πάψε να βρίζεις. Καλά πες τίποτ' άλλο. Πες κάτι που θα σ' άρεσε να είσαι. Ας πούμε φυσικός. Ή δικηγόρος. Ή κάτι."
       "Εγώ δε μπορώ να γίνω φυσικός. Είμαι αδύνατος στη φυσική."
       "Καλά, τότε δικηγόρος - σαν το μπαμπά, ας πούμε".
       "Καλοί είναι οι δικηγόροι, δε λέω - αλλά δε μου πάει", της κάνω. "Θέλω να πω, οι δικηγόροι είναι εντάξει άμα τρέχουνε και γλιτώνουνε τις ζωές των αθώων όλη την ώρα, και τέτοια, αλλά αυτά δεν τα κάνεις άμα είσαι δικηγόρος. Το μόνο που κάνεις είναι να βγάζεις ένα κάρο λεφτά, και να παίζεις γκολφ, και να παίζεις μπριτζ, και ν' αγοράζεις αυτοκίνητα, και να πίνεις μαρτίνι, και να κάνεις τον καμπόσο. Κι έπειτα, ακόμα και να 'τρεχες να γλίτωνες τους άλλους και τα ρέστα, πώς θα 'ξερες  ότι το κάνεις επειδή θέλεις στ' αλήθεια να τους σώσεις τη ζωή, ή το κάνεις επειδή στην πραγματικότητα αυτό που θέλεις, είναι να γίνεις τρομερός δικηγόρος, κι όλοι να σε χτυπάνε στην πλάτη και να σου δίνουνε συγχαρητήρια στο δικαστήριο, άμα τελειώνει η κωλοδίκη, οι δημοσιογράφοι και τα ρέστα να πούμε, έτσι όπως γίνεται στο κωλοσινεμά; Πώς το ξέρεις ότι δεν είσαι κάλπης; Το πρόβλημα είναι πως δε θα το ξέρεις".
       Δεν είμαι και πολύ σίγουρος πως το Φοιβάκι καταλάβαινε τι διάολο της έλεγα. Θέλω να πω, στο κάτω κάτω είναι μονάχα πιτσιρίκι, να πούμε. Αλλά τουλάχιστον μ' άκουγε. Έστω και να σ' ακούει κάποιος, δεν είναι και τόσο άσκημα.
       "Ο μπαμπάς θα σε σκοτώσει. Θα σε σκοτώσει", μου λέει.
       Δεν την άκουγα όμως. Σκεφτόμουνα κάτι άλλο - κάτι τρελό. "Ξέρεις τι θα 'θελα να 'μαι; Θέλω να πω, αν μπορούσα να διαλέξω μόνος μου, διάολε;"
       "Τι; Μη βρίζεις".
       "Ξέρεις εκείνο το τραγούδι που λέει, <Όταν πιάνεις κάποιον που 'ρχεται μεσ' από τη σίκαλη;> Θα 'θελα-"
       "Δε λέει έτσι. Λέει <Όταν ανταμώνεις κάποιον που 'ρχεται μεσ' απ' τη σίκαλη>", μου κάνει το Φοιβάκι.
       "Είναι ποίημα. Του Ρόμπερτ Μπερνς".
       "Το ξέρω πως είναι ποίημα του Ρόμπερτ Μπερνς".
       Πάντως είχε δίκιο. Έτσι λέει: "Όταν ανταμώνεις κάποιον που 'ρχεται μεσ' απ' τη σίκαλη". Δεν το 'ξερα όμως τότε.
       "Νόμιζα πως ήτανε: <Όταν πιάνεις κάποιον>", της λέω. "Τέλος πάντων, να, φαντάζομαι όλα εκείνα τα πιτσιρίκια να παίζουνε ένα παιχνίδι σ' ένα μεγάλο σικαλοχώραφο και τα ρέστα. Χιλιάδες πιτσιρίκια, και δεν είναι κανένας εκεί - θέλω να πω, κανένας μεγάλος - εκτός από μένα. Και γω στέκομαι φύλακας, στο χείλος ενός τρελογκρεμού. Αυτό που πρέπει να κάνω, είναι να τα πιάνω άμα κάνουνε να πέσουνε στο γκρεμό - θέλω να πω, άμα τρέχουνε και δε βλέπουνε πού πάνε, πρέπει να πετάγομαι από κάπου και να τα πιάνω. Αυτό θα κάνω όλη μέρα. Θα 'μαι μονάχα ο φύλακας στη σίκαλη, να πιάνω τα παιδάκια και τα ρέστα. Το ξέρω πως είναι παλαβωμάρα, αλλά είναι το μόνο πράμα που θα 'θελα να 'μαι στ' αλήθεια. Το ξέρω πως είναι παλαβωμάρα".
       Το Φοιβάκι δεν είπε τίποτα για κάμποση ώρα. Μετά, όταν είπε κάτι, το μόνο που είπε ήτανε, "Ο μπαμπάς θα σε σκοτώσει".
       "Καρφάκι δε μου καίγεται κι αν με σκοτώσει", της λέω. Τότε σηκώθηκα απ' το κρεβάτι, γιατί αυτό που ήθελα να κάνω, ήτανε να τηλεφωνήσω σε κείνο τον τύπο που ήτανε δάσκαλός μου στ' αγγλικά στο Έλκτον Χιλς, τον κύριο Αντολίνι...      
       
    (Από τον "Φύλακα στη σίκαλη" ("The Catcher in the Rye") το σπουδαίο βιβλίο του αμερικανού συγγραφέα Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ που πέθανε στις αρχές του 2010. Από τις εκδόσεις "Επίκουρος", στην επίσης σπουδαία μετάφραση της Τζένης Μαστοράκη)

    "Stand by me" X 2 : αφιερωμένο εξαιρετικά στις "school - ηκαντέρες"!



    * STAND BY ME *


    When the night has come
    And the land is dark
    And the moon is the only light we'll see
    No I won't be afraid, no I won't be afraid
    Just as long as you stand, stand by me
    And darlin', darlin', stand by me, oh now now stand by me
    Stand by me, stand by me
    If the sky that we look upon
    Should tumble and fall
    And the mountains should crumble to the sea
    I won't cry, I won't cry, no I won't shed a tear
    Just as long as you stand, stand by me
    And darlin', darlin', stand by me, oh stand by me
    Stand by me, stand by me, stand by me-e, yeah
    Whenever you're in trouble won't you stand by me, oh now now stand by me
    Oh stand by me, stand by me, stand by me
    Darlin', darlin', stand by me-e, stand by me
    Oh stand by me, stand by me, stand by me